Εντεινόμενη συγκέντρωση εξουσιών στο πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη παρατηρείται το τελευταίο διάστημα, με κυβερνητικά στελέχη και βουλευτές της ΝΔ να εκφράζουν, έστω και παρασκηνιακά, τον έντονο προβληματισμό τους. Κομβικό σημείο αυτής της τάσης αποτελεί η τοποθέτηση της Γενικής Γραμματείας Εθνικής Ασφάλειας απευθείας υπό την εποπτεία του Πρωθυπουργού, παρακάμπτοντας ουσιαστικά τον υπουργό Εθνικής Άμυνας, Νίκο Δένδια.
Η επιλογή αυτή ερμηνεύεται από αρκετούς ως «θεσμικό άδειασμα» του Δένδια, ο οποίος έχει ήδη έρθει σε ρήξη με το Μαξίμου μετά την πρωτοβουλία του να ανακοινώσει την τέταρτη φρεγάτα Belharra, εξέλιξη που στο πρωθυπουργικό επιτελείο εκλήφθηκε ως κίνηση αυτοπροβολής χωρίς συνεννόηση.
Οι τεταμένες σχέσεις δεν περιορίζονται στον Νίκο Δένδια. Ο αντιπρόεδρος της ΝΔ και υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης, μετά τις ατυχείς δημόσιες δηλώσεις του για την τραγωδία των Τεμπών, φέρεται να έχει περιέλθει σε δυσμένεια. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ακύρωσε προγραμματισμένη επίσκεψή του στο υπουργείο Υγείας σε μια σαφή ένδειξη ενόχλησης, ενώ συνεργάτες του φέρονται να του έχουν συστήσει να αποφύγει δημόσιες παρεμβάσεις στα ΜΜΕ, προκειμένου να περιοριστούν οι επικοινωνιακές ζημιές.
Μαξίμου-κέντρο αποφάσεων και για “αδύναμα” υπουργεία
Η κατεύθυνση που ακολουθείται είναι πλέον σαφής: τα υπουργεία χωρίς ηγέτες με ιδιαίτερο πολιτικό βάρος λειτουργούν υπό στενό έλεγχο του Μαξίμου. Στο υπουργείο Μεταφορών, ο Κώστας Κυρανάκης εμφανίζεται να έχει περιορισμένο ρόλο, καθώς οι αποφάσεις και οι παρεμβάσεις καθορίζονται από συνεργάτες του Πρωθυπουργού. Αντίστοιχη εικόνα και στο υπουργείο Ναυτιλίας, όπου ο Βασίλης Κικίλιας, σύμφωνα με πηγές, συμβουλεύεται το Μαξίμου ακόμη και για απλές δηλώσεις ή ανακοινώσεις. Καθοριστικό ρόλο σε αυτή την επιτήρηση έχει και ο Κωστής Χατζηδάκης, ο οποίος, παρά το χαρτοφυλάκιό του, ασκεί επιρροή και σε άλλα υπουργεία, λειτουργώντας ως σύνδεσμος με τον Πρωθυπουργό.
Σημαντικές αποστάσεις κρατούνται επίσης από βουλευτές που διατηρούν επαφές ή θεωρούνται κοντά στους πρώην Πρωθυπουργούς Αντώνη Σαμαρά και Κώστα Καραμανλή. Οι σχέσεις είναι τυπικές και ψυχρές, και την επικοινωνία μαζί τους έχει αναλάβει περιορισμένος κύκλος στελεχών, όπως ο Γιώργος Μυλωνάκης και ο Θανάσης Νέζης, με σαφή στόχο την αποτροπή εσωκομματικών κραδασμών ενόψει μιας κρίσιμης πολιτικής περιόδου.
Όλα αυτά διαμορφώνουν ένα σκηνικό αυξημένου ελέγχου, πολιτικής απομόνωσης στελεχών με αυτονομία και ισχυρών προσωπικοτήτων, και ενίσχυσης του πρωθυπουργικού επιτελείου εις βάρος των συλλογικών διαδικασιών. Το ερώτημα που τίθεται είναι αν αυτή η στρατηγική ενίσχυσης του “προεδρικού μοντέλου” θα αποδώσει πολιτικά ή αν θα επιφέρει εσωκομματικές τριβές με απρόβλεπτες συνέπειες.
