Από χθες το πρωί που επέκειτο η μετάβαση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη στα γραφεία της Αρχής Απορρήτου Επικοινωνιών προκειμένου να ζητήσει τον φάκελο της παρακολούθησής του από την ΕΥΠ, έχοντας ανά χείρας την τελευταία απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, έμπειροι συνάδελφοι, όπως ο Γιώργος Παπαχρήστος και η Κάτια Μακρή, προεξοφλούσαν με βάση το ρεπορτάζ ότι δεν πρόκειται να βγει τίποτε από αυτή την πρωτοβουλία.
Πρώτον, διότι όλες οι πληροφορίες λένε ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έγινε στόχος παρακολουθήσεων με τη γενικόλογη επίκληση λόγων «εθνικής ασφαλείας», χωρίς να αναφέρεται ρητώς κάτι συγκεκριμένο στα έγγραφα και στην εισαγγελική διάταξη. Δεύτερον, διότι τα ηχητικά αρχεία της παρακολούθησης Ανδρουλάκη από την ΕΥΠ είχαν καταστραφεί από την υπηρεσία αμέσως μετά την αποκάλυψη της παρακολούθησής του και, τρίτον, όλα αυτά κάνουν την κυβέρνηση που βλέπει μόνο «επικοινωνία» πίσω από τη χθεσινή πρωτοβουλία του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ να μην ιδρώνει για τυχόν εξελίξεις.
Οι αγαπητοί συνάδελφοι έχουν απόλυτο δίκαιο στην ανάλυσή τους. Αυτό που πρέπει, όμως, να μας εντυπωσιάζει είναι πως κατέστη απλή ρουτίνα, κανονικότης, καθημερινότης να μην μπορεί να βρει κανείς το δίκιο του στην Ελλάδα και να σηκώνουμε όλοι αδιάφορα τους ώμους. Επαναλαμβάνουμε κάθε φορά με βεβαιότητα τις γνωστές φράσεις: «Δεν θα γίνει τίποτα στο τέλος», «θα ξεχαστεί» κ.λπ.
Εάν, όμως, ο αρχηγός του τρίτου κόμματος και δυνάμει πολιτειακός παράγων (υπό την έννοια ότι λαμβάνει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας επί διερευνητικών εντολών) δεν μπορεί με μια απόφαση του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου ανά χείρας να βρει το δίκιο του και συνθλίβεται στις μυλόπετρες της διοίκησης, που τον παραπέμπει από τον Αννα στον Καΐάφα, τότε πως μπορεί να βρει το δίκιο του ο απλός πολίτης; Μην το ψάχνουμε. Δεν θα το βρει. Αμα δεν το βρίσκει η κορυφή, σιγά μην το βρει η βάση. Και σύντομα η κυβέρνηση θα ανακαλύψει το εξής: Η αδικία στις υποθέσεις των Τεμπών και των υποκλοπών μολύνει τον υδροφόρο πολιτικό ορίζοντα της οικονομίας και ειδικότερα της ακρίβειας. Οι πολίτες σκέπτονται ότι για να γίνονται αυτά, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο ασκείται πολιτική και για την τσέπη τους. Αυτό δείχνουν, όπως μαθαίνω, με απόρρητες ποιοτικές μετρήσεις.
Η ηθική «κτυπά» την κυβέρνηση στο μαλακό υπογάστριο της οικονομίας. Ο κόσμος άρχισε να πιστεύει ότι μεταξύ του αναιδούς κεφαλαίου της κερδοσκοπίας και των συμφερόντων των πολιτών η Πολιτεία επιλέγει να στηρίξει το πρώτο εις βάρος των δεύτερων. Ο κόσμος αισθάνεται «αδειασμένος». Ακόμα και αν ισχύει, όμως, αυτό και η οσμή καταλαμβάνει σιγά σιγά όλη τη χώρα και γίνεται αντιληπτή, αυτό δεν συνιστά παρηγοριά.
Οι θεσμοί δεν κρίνονται στις εκλογές. Οι θεσμοί κρίνονται κάθε μέρα. Κατά τη λειτουργία τους. Εάν η Αρχή Απορρήτου Επικοινωνιών, η οποία είναι, θαρρώ, συνταγματικώς κατοχυρωμένη, δεν είναι σε θέση να εφαρμόσει μια δικαστική απόφαση που λέει ότι ένας νόμος παραβίασε βάναυσα τις ατομικές ελευθερίες πολίτη (του αρχηγού του τρίτου κόμματος, μάλιστα, όχι ενός τυχαίου προσώπου) και παραβίασε το Σύνταγμα, τότε τι νόημα έχει η ύπαρξή της;
Εάν η διορισμένη από τη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής Ολομέλεια της Αρχής ερμηνεύσει όπως θέλει την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, τότε τι νόημα έχει η ύπαρξη της αρχής; Αν είναι έτσι (γράφω καθ’ υπερβολήν), ας τα συγχωνεύσουμε και συνταγματικά όλα, εκτελεστική, νομοθετική, δικαστική εξουσία, ανεξάρτητες Αρχές, κράτος εν τη ευρεία εννοία, ας γνωρίζουμε ότι ζούμε σε καθεστώς, για να μη στενοχωριόμαστε καθημερινά για την ποιότητα της δημοκρατίας μας, και ας πάμε παρακάτω. Αντί να σκάμε. Θα είναι πιο έντιμο. Δημοκρατία με κατεβασμένα τα χέρια και συμπεράσματα του τύπου «δεν πρόκειται να γίνει τίποτε» δεν νοείται, πάντως.
Τελευταίο αλλά όχι έλασσον: Για να μένει απροστάτευτη μια δημοκρατία, πρέπει να συμπράττουν και οι φρουροί της, διά παραλείψεως τουλάχιστον. Δεν ανοίγουν οι κερκόπορτες χωρίς κοιμώμενους. Στην προκειμένη περίπτωση, το ΠΑΣΟΚ, που με καθυστέρηση διετίας αναζητεί το δίκιο του για την παρακολούθηση του αρχηγού του, πρώτον ψήφισε τη ρύθμιση με την οποία ο υπουργός Δικαιοσύνης Κώστας Τσιάρας απαγόρευσε καθολικά στους παρακολουθουμένους να αναζητούν τους φακέλους της παρακολούθησής τους! Αναζήτησα τα σχετικά πρακτικά και σε αυτά δεν υπάρχει η παραμικρή ένσταση από το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ για τη νομοθέτησή της. Τον ΣΥΡΙΖΑ, μάλιστα, εκπροσωπούσε εκείνη την ημέρα ο μετριοπαθής δικαιωματιστής δικηγόρος από τη Δράμα, ο Θεόφιλος Ξανθόπουλος.
Δεύτερον, το ΠΑΣΟΚ συμπεριφέρθηκε με εντελώς παθητικό και ενοχικό τρόπο όταν αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο των υποκλοπών, τον Αύγουστο του 2022. Εάν εκείνη τη στιγμή ο κ. Ανδρουλάκης είχε συνεννοηθεί με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και απαιτούσαν τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής επί ποινή την επ’ αόριστον αποχώρησή τους από τις εργασίες της Βουλής και στο τέλος την παραίτηση από τις έδρες τους για να γίνουν αναπληρωματικές εκλογές, πολλά πράγματα θα είχαν γίνει διαφορετικά. Αλλά εκείνοι επέδειξαν δειλία έναντι του εαυτού τους και έναντι της χώρας.
Τώρα, σχεδόν δύο χρόνια μετά, με τα αποδεικτικά στοιχεία κατεστραμμένα και ενώ η Δικαιοσύνη δεν έχει απαντήσει ακόμη ποιος έκανε τις υποκλοπές (!), ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ζητά τον φάκελό του. Μάταιος κόπος. Η κυβέρνηση, όπως συνέβη και με τους φακέλους το 1989, έρριψε τα ανομήματά της στην υψικάμινο της λήθης.
του Μανώλη Κοττάκη
«Αναβαθμίζεται» η Κολομβία των Βαλκανίων
Μερικοί κακόπιστοι ονομάζουν την πάλαι ποτέ όμορφη πατρίδα μας «Κολομβία των Βαλκανίων». Αφορμή παίρνουν από την κατακόρυφη αύξηση της εγκληματικότητας. Φτάσαμε στο σημείο να δολοφονείται γυναίκα έξω από αστυνομικό τμήμα και ο σκοπός αστυφύλακας να μην επεμβαίνει.
Αφήνουμε τις εν ψυχρώ δολοφονίες που μένουν στο απυρόβλητο, επειδή οι «καθοδηγητές» είναι «προστατευόμενοι δολοφόνοι». Αυτά συνέβαιναν και, δυστυχώς, μάλλον θα εξακολουθήσουν να συμβαίνουν. Τώρα όμως έρχονται και νέα φρούτα, εισαγόμενα, κατευθείαν από την ορίτζιναλ Κολομβία. Θυμάστε την περίπτωση του ποδοσφαιριστή της Εθνικής Κολομβίας Αντρές Εσκομπάρ, που δολοφονήθηκε ύστερα από τη συμμετοχή του στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994; Πιστεύεται πως η δολοφονία του υπήρξε εκδίκηση για την απώλεια κερδών από στοιχηματικές δραστηριότητες ισχυρών καρτέλ της χώρας, καθώς θεωρήθηκε υπεύθυνος, με το αυτογκόλ που σημείωσε εις βάρος της ομάδας του, για τον αποκλεισμό της Κολομβίας από τη φάση των «16».
Προ ημερών, στο παιχνίδι της Εθνικής μας με τη Γεωργία ο Γιακουμάκης και ο Μπακασέτας που έχασαν από ένα πέναλτι έγιναν αποδέκτες εμετικών απειλητικών μηνυμάτων, καθώς θεωρήθηκαν και αυτοί υπεύθυνοι για τον αποκλεισμό τη Εθνικής μας. Φυσικά ουδείς ασχολήθηκε με το θέμα. Άλλωστε, ουδείς μπορεί να παρακολουθήσει την ηλεκτρονική αλληλογραφία, η οποία είναι απόρρητη, εκτός αν γράφεις κάτι που δεν αρέσει στο σύστημα…
2024: Η ΕΡΤ του Ζούλα
«Βαίνομεν προς εκλογάς», όπως έλεγε και ο Θανασάκης ο πολιτευόμενος του Αλέκου Σακελλάριου και έβλεπα χθες το δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ στις 12 το βράδυ – σημειωτέον πως ουδέποτε παρακολουθώ τις ειδήσεις της ΕΡΤ διότι μου είναι πιο εύκολο να διαβάζω τις δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου, οι οποίες είναι συντομότερες.
Και έκανα τις εξής διαπιστώσεις: Πως σε ένα δελτίο που αφιέρωσε 7,5 λεπτά στις προεκλογικές δραστηριότητες, τα 6 τα έλαβε ο Μητσοτάκης και το 1,5 ο Κασσελάκης! Ουδείς άλλος. Κανένας. Ζερό που λέμε. Αλλά με μια διαφορά: το 1,5 του Κασσελάκη δεν ήταν σκέτος Κασσελάκης. Όχι. Είχε και παρέα. Βρήκαν χρόνο εκεί μέσα, στο 1,5 λεπτό, να παρεισφρήσουν και άλλα άτομα, με πρώτο και καλύτερο τον υπουργό παιδείας Πιερρακάκη, με τη φωτό στο άνω μέρος της οθόνης, την ώρα που ο θερμόαιμος ρεπόρτερ παρουσίαζε τον Κασσελάκη να συναντά δασκάλους σε ερημονήσια. Ενώ λοιπόν, στο 1,5΄ λεπτό του, ο δυστυχής Κασσελάκης προσπαθούσε να εξηγήσει γιατί κλείνουν τα δημοτικά σχολεία στα ερημονήσια, ο ρεπόρτερ, διά στόματος Πιερρακάκη, τον κατακεραύνωνε λέγοντάς του πως, αντιθέτως, τα σχολεία επί Μητσοτάκη ανοίγουν συνεχώς και ποτέ δεν κλείνουν!
Δηλαδή, ενώ βλέπουμε τον Μητσοτάκη, στα 6 από τα 7 λεπτά, να γυρνάει τη χώρα αγέρωχος και να απειλεί πως εάν χάσει τις εκλογές εμείς θα χαθούμε, ο Κασσελάκης μιλάει για κάποια δευτερόλεπτα και, ταυτοχρόνως, ο ρεπόρτερ και ο υπουργός τον βάζουν στη θέση του!
Και οι άλλοι αρχηγοί; Τα άλλα κόμματα; Αυτά για την ΕΡΤ απλώς δεν υπάρχουν. Ανδρουλάκης, Βελόπουλος, Κουτσούμπας, Ζωή και Νατσιός έχουν χαθεί. Δεν υφίστανται καν. Και λογικό είναι να μην υφίστανται, διότι, εάν θυμάστε, πρόεδρος της ΕΡΤ είναι ο πρώην ιδιαίτερος του Μητσοτάκη, ο Ζούλας! Σαν να πάτε δηλαδή στην Αγγλία και ο διευθυντής του BBC να είναι ο γραμματέας του Σούνακ.
Θα μου πείτε πως η ΕΡΤ δεν είναι BBC. Σωστό. Αλλά είμαι βέβαιος, πως και σε άλλες χώρες να πάμε, όχι τόσο προηγμένες δημοσιογραφικώς όπως η Αγγλία, αλλά σε άλλες, τις οποίες μπορούμε να τις συγκρίνουμε με την Ελλάδα, όπως η Ουγκάντα ας υποθέσουμε ή οι νήσοι Μπαρμπάντος και εκεί δύσκολα μπορεί να σκεφτεί κανείς πως οι πρόεδροι αυτών των χωρών θα έχουν τοποθετήσει επικεφαλής της τηλεοράσεως έναν στενό τους συνεργάτη. Υποθέτω πως θάβρισκαν κάποιον άλλον να βάλουν στη θέση αυτή – για ξεκάρφωμα που λέμε.
Εμείς όμως όχι. Δικό μου είναι το μαγαζί, 41τακατό πήρα, όποιον θέλω βάζω. Όπως ένας φιλόλογος που είχαμε στο γυμνάσιο και είχαμε το γιό του στην τάξη και μας έλεγε γελώντας. «19 τον έβαλα. Τι να κάνω; Παιδί μου είναι». Έτσι και ο Μητσοτάκης. Το παιδί του έβαλε στην ΕΡΤ. Ποιο να βάλει; Το δικό μας; Πάλι καλά δηλαδή που δεν μπήκε ο ίδιος ο Μητσοτάκης πρόεδρος της ΕΡΤ. Γιατί κακό είναι; Εδώ έγινε αρχηγός της ΕΥΠ και θα δυσκολευόταν να γίνει της ΕΡΤ; Θα πρότεινα δε στον πρωθυπουργό μας, που έχει περισσότερες εξουσίες ασφαλώς από έναν απλό βασιλιά, να αναλάβει όλες τις προεδρίες, όλων των κρατικών οργανισμών. Επισήμως. Τώρα τις έχει ανεπισήμως.
Και αφού τελείωνε το δελτίο, εμφανίστηκε επ΄ολίγον και ο κάθιδρος Ανδρουλάκης εξερχόμενος της ΑΔΑΕ, να πει ότι περιμένει κι αυτός να τον ενημερώσει ο Ράμμος. Τώρα σώθηκε! Πλην όμως το δελτίο δεν έχασε κι εδώ το χρόνο του και τον ενημέρωσε τον Ανδρουλάκη πως ο Βορίδης δεν συμφωνεί καθόλου μαζί του και το θέμα έκλεισε κι αυτό.
Οπότε, για να τα συνοψίσουμε, βαίνομεν προς εκλογάς, με την ΕΡΤ του Ζούλα, δηλαδή του Μητσοτάκη. Και τι ποσοστό περιμένετε δηλαδή να λάβει η ΝΔ; Φυσικά 41 τακατό.
Και λίγα της είναι.