«Κι αν δεν μπορείς να κάμεις τη ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις» είναι οι στίχοι του Κωνσταντίνου Καβάφη που, για πολλούς, μοιάζουν να ταιριάζουν στον πρώην πρωθυπουργό, με αφορμή την πολυαναμενόμενη ανακοίνωση των σαράντα ενός προσωπικοτήτων που στελεχώνουν το επιστημονικό συμβούλιο του ινστιτούτου του Αλέξη Τσίπρα και προκαλεί απογοήτευση για τη διαδρομή ενός πολιτικού που είχε την ευκαιρία να αλλάξει την ελλάδα αλλά, όπως υποστηρίζεται, συμβιβάστηκε, πιέστηκε, εκβιάστηκε, «ντήλαρε» και παρέδωσε την εξουσία με τα γνωστά αποτελέσματα.
Η επιλογή προσώπων δεν απαιτεί, κατά τους επικριτές, περίπλοκες αναλύσεις για το ποιον τους, καθώς αρκεί ένα όνομα για να στοιχειοθετηθεί η ένσταση: Νίκος Μαραντζίδης, καθηγητής του πανεπιστημίου Μακεδονίας στο τμήμα Βαλκανικών, Σλαβικών και ανατολικών σπουδών, ο οποίος εμφανίζεται ως αρχιτέκτονας μιας συντονισμένης υπονόμευσης του Αλέξη Τσίπρα όταν παρουσίαζε στον ΣΚΑΪ τις δημοσκοπήσεις του πανεπιστημίου Μακεδονίας που ήδη από το 2016 εμφάνιζαν τον Σύριζα να συνθλίβεται από τον τότε νεοεκλεγέντα με οριακή πλειοψηφία Κυριάκο Μητσοτάκη.
Οι μετρήσεις αυτές, που παρουσιάζονταν με ενθουσιασμό στον τηλεοπτικό σταθμό, θεωρήθηκαν από στελέχη του Σύριζα υπερβολικές και προπαγανδιστικές, προκάλεσαν οργή ακόμη και σε υπουργούς και οδήγησαν βουλευτές να προσφύγουν στο ΕΣΡ, ενώ κατά τους επικριτές τους έπεσαν κατ’ επανάληψη έξω, από τις ευρωεκλογές του 2014 και τις εθνικές κάλπες του 2015, μέχρι το δημοψήφισμα, τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους και, τέλος, τις εθνικές εκλογές του 2019. Όταν λοιπόν ο Αλέξης Τσίπρας επιλέγει για συνεργάτη στη νέα του προσπάθεια έναν άνθρωπο που, όπως λέγεται, διακρίθηκε για τη συστηματική δολιοφθορά του προσώπου του και προσέγγισε τον Σύριζα μόνο για να στηρίξει την αυτοκτονική, κατά τους επικριτές, συμφωνία των πρεσπών, το εγχείρημα δεν γεννά ελπίδα αλλά θλίψη, επιτείνοντας την αίσθηση ότι οι σημερινές επιλογές σκιάζουν την προοπτική ενός εγχειρήματος που θα μπορούσε να έχει διαφορετικό πρόσημο.
