Η εποχή που διανύουμε χαρακτηρίζεται από αδιάκοπες γεωπολιτικές μεταβολές και ανακατατάξεις. Σε αυτό το δυναμικά μεταβαλλόμενο περιβάλλον, όπου οι μεγάλες δυνάμεις επαναπροσδιορίζουν τη σφαίρα επιρροής και τις γεωοικονομικές τους προτεραιότητες, η Νοτιοανατολική Μεσόγειος παραμένει μία από τις πιο κρίσιμες περιοχές στον παγκόσμιο χάρτη. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η Ελλάδα διαδραματίζει σταθερά πρωταγωνιστικό ρόλο ως μία δημοκρατική δύναμη που μπορεί να λειτουργήσει ως εγγυητής σταθερότητας σε μια γεωγραφική ζώνη ευάλωτη σε εντάσεις και ρευστότητα.
Η διατήρηση και ενίσχυση αυτής της σταθερότητας όμως δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς στρατηγικές συνεργασίες με ισχυρούς περιφερειακούς εταίρους. Συμμαχίες με χώρες όπως το Ισραήλ και η Αίγυπτος δεν είναι μόνο επωφελείς, αλλά απολύτως απαραίτητες για την ασφάλεια και την προώθηση των εθνικών μας συμφερόντων. Οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν μέχρι σήμερα κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση, ενισχύοντας τις συμμαχίες αυτές, και φαίνεται πως αυτή η εξωστρέφεια αποτελεί βασική προϋπόθεση για να μπορέσει η Ελλάδα να αξιοποιήσει τον πλούτο της, τόσο σε επίπεδο ορυκτών πόρων όσο και μέσω της υλοποίησης κρίσιμων έργων, όπως η ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας–Κύπρου–Ισραήλ.
Το έργο αυτό, παρά τις πιθανές εντάσεις που ενδέχεται να προκαλέσει στις σχέσεις με την Τουρκία, είναι ένα εγχείρημα στο οποίο η Ελλάδα δεν είναι μόνη. Η στήριξη του Ισραήλ είναι ήδη δεδομένη, ενώ σημαντικό είναι και το γεγονός ότι η αμερικανική εταιρεία Chevron έχει αναλάβει την τεχνική υλοποίησή του, προσδίδοντας στο έργο διεθνή αξιοπιστία και διακρατικό χαρακτήρα. Η παγκόσμια συμμετοχή και η διασύνδεση συμφερόντων προσδίδουν μεγαλύτερη ασφάλεια και σταθερότητα στην πορεία υλοποίησής του.
Μέσα σε αυτό το γεωπολιτικό περιβάλλον, η Ελλάδα οφείλει να κινηθεί με στρατηγική διορατικότητα, ψυχραιμία και σταθερή αποφασιστικότητα στον θαλάσσιο οικονομικό της χώρο. Οι εξελίξεις ευνοούν τη χώρα μας, καθώς σημαντικές δυνάμεις του αραβικού κόσμου –όπως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Σαουδική Αραβία, η Αίγυπτος, με την οποία έχουμε ήδη συμφωνήσει την οριοθέτηση Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, αλλά και η Ιορδανία– επιδιώκουν τη σταθερότητα και εναντιώνονται στις αναθεωρητικές ρητορικές και πρακτικές που εκφράζει ο νεοοθωμανισμός. Αυτή η κοινή βούληση για ειρήνη και σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο δημιουργεί ένα θετικό περιβάλλον, το οποίο η ελληνική εξωτερική πολιτική οφείλει να αξιοποιήσει.
Η προϋπόθεση για όλα τα παραπάνω είναι μία: η ύπαρξη πολιτικής βούλησης, αποφασιστικότητας και εθνικής στρατηγικής πυγμής. Ο εθνικός στόχος πρέπει να είναι σαφής: η οικονομική και γεωστρατηγική αναβάθμιση της Ελλάδας μέσα από την ενεργητική αξιοποίηση των φυσικών της πόρων, η επιτάχυνση των διακρατικών συνεργασιών και η διεύρυνση της επιρροής της μέσω συμφωνιών που ενδυναμώνουν την εθνική της παρουσία και ενισχύουν τη διαπραγματευτική της ισχύ.
Στη ΝΙΚΗ επισημαίνουμε εδώ και καιρό ότι η αξιοποίηση του εθνικού πλούτου δεν είναι πολυτέλεια αλλά αναγκαιότητα. Οι διμερείς συμφωνίες και οι στρατηγικές συμπράξεις μπορούν να λειτουργήσουν ως καταλύτες για την ταχύτερη υλοποίηση κρίσιμων έργων, ενώ παράλληλα ενισχύουν την ασφάλεια των επενδύσεων στην ευρύτερη περιοχή. Ο ρόλος των Ηνωμένων Πολιτειών, του Ισραήλ, της Γαλλίας, της Αιγύπτου και των υπόλοιπων χωρών του αραβικού κόσμου είναι καθοριστικός στη διαμόρφωση ενός νέου πλαισίου πολυμερούς συνεργασίας αμοιβαίου οφέλους.
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, δεν υπάρχουν περιθώρια για αναβολές και πολιτική ατολμία. Η Ελλάδα καλείται να κάνει αποφασιστικά βήματα προς τα εμπρός, να αναπτύξει στρατηγικές που θα διασφαλίσουν όχι μόνο την ενεργειακή της αυτονομία αλλά και την εθνική της ισχύ μέσω της ενίσχυσης της οικονομικής διπλωματίας. Η αξιοποίηση του πλούτου της χώρας, η ενίσχυση των διεθνών συνεργασιών και η προσήλωση στις εθνικές μας διεκδικήσεις είναι η ασφαλής πυξίδα για να προχωρήσουμε μπροστά με ασφάλεια, κύρος και εθνική αξιοπρέπεια.
