Με βαρύγδουπες διακηρύξεις περί «αυτόνομης πορείας» και στόχου για «πολιτική αλλαγή», ο Χάρης Δούκας επιχείρησε να εμπνεύσει το ακροατήριο του στην Τρίπολη, χωρίς όμως να προσφέρει κάτι περισσότερο από ευχολόγια και γενικόλογες αναφορές. Το αφήγημά του αναπαράγει την παλιά ρητορική του ΠΑΣΟΚ – περί «νίκης», «κοινωνικής δικαιοσύνης» και «στήριξης της βάσης» – χωρίς να συνοδεύεται από πειστικό περιεχόμενο ή στοιχειώδη αυτοκριτική για το παρελθόν του κόμματος.
Η επίθεση του στον Κυριάκο Μητσοτάκη ήταν αναμενόμενη, ωστόσο κενή ουσιαστικών εναλλακτικών. Το να χαρακτηρίζεις μια κυβέρνηση «αναποτελεσματική» δεν αρκεί για να πείσεις πως μπορείς να την αντικαταστήσεις. Ιδίως όταν εκπροσωπείς έναν πολιτικό χώρο που ακόμα παλεύει να βρει ταυτότητα και να διαχειριστεί τις εσωτερικές του αντιφάσεις.
Στην αυτοδιοίκηση, ο Δούκας – έχοντας πλέον και τη δημαρχία της Αθήνας – θα μπορούσε να παρουσιάσει κάτι χειροπιαστό. Αντ’ αυτού, περιορίστηκε σε αφηρημένες αναφορές περί «βιώσιμων λύσεων», τη στιγμή που η καθημερινότητα στην Αθήνα τον διαψεύδει. Από τη διαχείριση του δημόσιου χώρου μέχρι τις κοινωνικές παρεμβάσεις, η δημοτική του αρχή δεν έχει επιδείξει ακόμα κάποιο καθαρό στίγμα αλλαγής.
Αν το ΠΑΣΟΚ θέλει πραγματικά να επανακάμψει, χρειάζεται κάτι παραπάνω από συνδιασκέψεις και ρητορικές περί «αυτονομίας». Χρειάζεται πολιτική γενναιότητα, σαφές πρόγραμμα, και – κυρίως – το θάρρος να αποκοπεί από τις νοοτροπίες που το οδήγησαν στη συρρίκνωση. Δυστυχώς, η ομιλία του Χάρη Δούκα δεν φαίνεται να αποτελεί βήμα προς αυτή την κατεύθυνση.
