Η πρόσφατη ομιλία του Νίκου Ανδρουλάκη στη γενική συνέλευση του ΣΕΒ παρουσιάστηκε ως ένα φιλόδοξο σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης, αλλά κατέληξε σε έναν μακροσκελή κατάλογο ευχολογίων και ανεδαφικών εξαγγελιών, στερημένων ουσιαστικής τεχνοκρατικής βάσης.
Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής επιδόθηκε σε μια αποσπασματική κριτική της κυβέρνησης, αναμασώντας γνωστά προβλήματα (φορολογία, ενεργειακό κόστος, επενδυτικό κενό), χωρίς να δώσει πειστικές λύσεις ή να αποσαφηνίσει πώς θα χρηματοδοτηθούν οι φιλόδοξες του υποσχέσεις.
Η εξαγγελία ενός “υπουργείου Made in Greece” θυμίζει περισσότερο επικοινωνιακό εύρημα παρά σοβαρή μεταρρύθμιση. Η ιδέα ενός “one-stop shop” προβάλλεται κάθε φορά που κάποιος πολιτικός θέλει να δείξει μεταρρυθμιστικό προφίλ, αλλά στην πράξη καμία κυβέρνηση δεν το υλοποίησε. Δεν εξηγήθηκε πώς το νέο αυτό υπουργείο θα λύσει προβλήματα όπως η γραφειοκρατία, η έλλειψη ειδικευμένου ανθρώπινου δυναμικού ή η ανεπάρκεια υποδομών.
Επιπλέον, οι αναφορές στην “ενεργητική βιομηχανική πολιτική” και το ιταλικό μοντέλο για φθηνό ρεύμα φανερώνουν μια άκριτη υιοθέτηση ξένων παραδειγμάτων, χωρίς προσαρμογή στην ελληνική πραγματικότητα, όπου η δημόσια διοίκηση και το ρυθμιστικό περιβάλλον παραμένουν δυσλειτουργικά.
Η ρητορική περί “δίκαιης ανάπτυξης” επαναλαμβάνει τις ίδιες παλιές θέσεις για αύξηση του μεριδίου της εργασίας και καταπολέμηση της ανισότητας, χωρίς καμία αναφορά σε δημοσιονομικές συνέπειες ή βιώσιμους μηχανισμούς αναδιανομής. Οι εξαγγελίες για “αναμόρφωση της φορολογίας”, “ενίσχυση των ελέγχων” και “ενεργοποίηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων” μένουν γενικόλογες και αποσυνδεδεμένες από το πώς θα γίνουν πράξη σε ένα κράτος με σοβαρό έλλειμμα εφαρμογής νόμων.
Η επίκληση στην “αναβάθμιση της Δικαιοσύνης” ως απαραίτητο θεμέλιο για τις επενδύσεις, αν και εύστοχη ως διάγνωση, καταλήγει ξανά σε ημίμετρα — με προτάσεις περισσότερο θεσμικού καλλωπισμού παρά δομικής μεταρρύθμισης.
Συνολικά, ο Ανδρουλάκης παρέδωσε μια πολιτική παρέμβαση που προσπάθησε να ικανοποιήσει όλους — βιομηχάνους, εργαζόμενους, καταναλωτές, επενδυτές — χωρίς να αγγίξει καμία δύσκολη απόφαση. Μια «πολιτικά ορθή» ομιλία που, όμως, έμεινε επιφανειακή, ανέξοδη και αμήχανα γενική.
Αν στόχος του ήταν να πείσει ότι το ΠΑΣΟΚ έχει πλάνο εξουσίας, μάλλον πέτυχε το αντίθετο: να δείξει πόσο δρόμο έχει ακόμα για να επανακτήσει αξιοπιστία ως κυβερνητική δύναμη.
