Μετωπική επίθεση εξαπολύει η πρόεδρος του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων, Μαρία Καρυστιανού, με αφορμή το πόρισμα του καθηγητή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου Δημήτρη Καρώνη, στο οποίο αναφέρεται ως πιθανή αιτία της φονικής πυρόσφαιρας τα έλαια σιλικόνης των μηχανών. Η κ. Καρυστιανού καταγγέλλει πως το συγκεκριμένο πόρισμα χρησιμοποιήθηκε από την κυβέρνηση Μητσοτάκη ως εργαλείο αποποίησης ευθυνών, εργαλειοποιώντας την επιστημονική εικασία για να δημιουργηθεί ένα αφήγημα αποπροσανατολισμού και συγκάλυψης.
Σε ανάρτησή της εκφράζει οργή, αποτροπιασμό και ντροπή για το περιεχόμενο του πορίσματος, τονίζοντας πως «σε πραγματικές συνθήκες σύγκρουσης δύο ηλεκτρικών τρένων, ένας καθηγητής Χημικός Μηχανικός θεώρησε ότι υπήρχε ο χρόνος και οι συνθήκες ώστε – υποθετικά – τα έλαια σιλικόνης να προκαλέσουν τη φονική πυρόσφαιρα που κατέκαψε ζωντανά τα παιδιά μας». Κατηγορεί τον καθηγητή ότι βασίζει τα επιχειρήματά του σε βίντεο «αμφίβολης γνησιότητας, τουλάχιστον ως προς την ημερομηνία της 28.02.2023», τα οποία προέρχονται από τον Κώστα Καπερνάρο και τα οποία – όπως υπενθυμίζει – βρέθηκαν δύο χρόνια μετά, πεταμένα σε κάδο σκουπιδιών υπολογιστή. Παρόλα αυτά, ο κ. Καρώνης τα επικαλείται για να καταλήξει στο συμπέρασμα πως δεν εντόπισε παράνομο φορτίο.
Η Καρυστιανού καταγγέλλει ότι η επιστημονική «έκθεση» μετατρέπεται σε εργαλείο συγκάλυψης και εξωραϊσμού ευθυνών, ενώ την ίδια ώρα οι οικογένειες των θυμάτων καλούνται να αντέξουν όχι μόνο την απώλεια αλλά και την προσβολή της νοημοσύνης και της μνήμης των νεκρών.
Η κ. Καρυστιανού χαρακτηρίζει τον καθηγητή «αδίστακτο» και τον κατηγορεί ότι διαπράττει τη «μέγιστη ύβρι», καθώς – όπως σημειώνει – «τόλμησε να αφιερώσει αυτό το “έκτρωμα” στους νεκρούς μας». Εμφανώς οργισμένη, του απευθύνει προσωπικά το μήνυμα: «Μην πιάνετε στο στόμα σας την κόρη μου, κύριε Καρώνη, ούτε και όσους πέθαναν μαρτυρικά. Τη μνήμη τους τη βεβηλώσατε με τον χειρότερο τρόπο. Κρατήστε την αφιέρωση για τον εαυτό σας».
Σε ανάρτησή της στα κοινωνικά δίκτυα, η Καρυστιανού εκφράζει θυμό, ντροπή και αποστροφή για την «σήψη», όπως αναφέρει, που αναδύεται από το περιβόητο «πόρισμα Καρώνη» – ένα κείμενο που, όπως υπογραμμίζει, η κοινωνία περίμενε επί έναν χρόνο και κατέληξε σε ένα «φιάσκο». Καταγγέλλει ότι το πόρισμα βασίζεται σε υποθέσεις και θεωρίες, επιχειρώντας να εξηγήσει την τεράστια πυρόσφαιρα που προκάλεσε τον φριχτό θάνατο δεκάδων ανθρώπων με αναφορές σε «έλαια σιλικόνης», σαν να υπήρχε ο χρόνος και οι συνθήκες για κάτι τέτοιο στη διάρκεια της σύγκρουσης.
Η οργή της εντείνεται από το γεγονός ότι ο καθηγητής στηρίζει τις υποθέσεις του σε βίντεο «αμφιβόλου γνησιότητας», τα οποία – όπως σημειώνει – προέρχονται από τον Κώστα Καπερνάρο και εμφανίστηκαν δύο χρόνια μετά το δυστύχημα, «μέσα σε κάδο σκουπιδιών υπολογιστή». Παρά ταύτα, τα χρησιμοποιεί για να διαψεύσει την ύπαρξη παράνομου φορτίου, μετατρέποντας την υπόθεση σε «τραγωδία εντός της τραγωδίας».
Η Καρυστιανού ξεκαθαρίζει πως η προσπάθεια συγκάλυψης δεν θα περάσει. Ανακοινώνει ότι θα επιδιώξει τη διεθνή κοινοποίηση του πορίσματος Καρώνη στην παγκόσμια επιστημονική κοινότητα, καλώντας σε διεθνή έλεγχο των συμπερασμάτων του. «Θα τολμούσε άραγε να το υπερασπιστεί μπροστά στους συναδέλφους του ή ξέρει ότι θα γελοιοποιηθεί;» αναρωτιέται.
Κλείνοντας, σχολιάζει με καυστικότητα πως ο κ. Καρώνης, μετά από ένα τέτοιο πόρισμα, θα συνεχίσει να διδάσκει στους φοιτητές του – όχι όμως ήθος και αξιοπρέπεια, όπως θα όφειλε, αλλά μια «επιστήμη» που λειτουργεί ως εργαλείο σκοπιμοτήτων, με σκοτεινά κίνητρα που, όπως λέει, «θα πρέπει να ερευνηθούν».
Η ίδια τονίζει πως οι πραγματικοί διδάσκαλοι εμπνέουν ήθος, αξιοσύνη και εσωτερική αλήθεια – όχι απλώς γνώση. Σε αυτή την κατηγορία δεν ανήκει ο κ. Καρώνης, δηλώνει ξεκάθαρα. «Δεν έχει τέτοιες ευαισθησίες», υπογραμμίζει, ενώ τον εντάσσει στην ίδια γραμμή με όσους θεωρεί ότι έχουν συμβάλει στη συγκάλυψη και την ατιμωρησία: «Θα συνεχίσει να κυκλοφορεί περήφανα, όπως και ο κύριος Καραμανλής, ο κύριος Τριαντόπουλος, ο κύριος Τασούλας, η κυρία Αδειλίνη, ο κύριος Μπακαίμης, τα στελέχη της ΔΕΕ και άλλοι πόσοι…».
Καταγγέλλει πως πίσω από τις υπογραφές και τις λέξεις τους, δεν υπάρχει τίποτα το τίμιο ή άξιο. «Και ας έχει τιμή η γραφή και η υπογραφή του. Όχι την καλή τιμή, αυτή της αξιοσύνης που εμπνέει το μέσα σου… την άλλη, τη φτηνή», δηλώνει με σαφή απαξίωση. Για την ίδια, το πόρισμα Καρώνη δεν είναι απλώς ένα λάθος ή μια επιστημονική αστοχία, αλλά ένα επικίνδυνο κατασκεύασμα, εργαλείο μιας οργανωμένης απόπειρας συγκάλυψης.
Κλείνοντας το ξέσπασμά της, στέλνει μήνυμα σε όλους όσους θεωρεί συνυπεύθυνους ή συνένοχους. «Εσείς και όλοι όσοι στάθηκαν δίπλα στο μαύρο που μας χτυπά αλύπητα και νομίζει ότι θα μας γονατίσει. Πλανάστε όλοι πλάνην οικτράν! Προς το παρόν έχετε τον έλεγχο, αλλά όχι για πολύ…». Το μήνυμα είναι σαφές: η κοινωνική οργή δεν πρόκειται να σβήσει, ούτε να ξεχάσει.
