18 Ιουλίου, 2025
Οικονομία

Τρέμουν το ισχυρό ευρώ – Πανικός στην ΕΚΤ μπροστά στην “αποτυχία” του 2%

Ακόμα ένα επεισόδιο αποπροσανατολισμού από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αυτή τη φορά δια στόματος του Γάλλου τραπεζίτη και μέλους του Δ.Σ., Φρανσουά Βιλερουά Ντε Γκαλό, που προειδοποίησε – σχεδόν με τρόμο – για τις «καταστροφικές» συνέπειες ενός ισχυρού ευρώ. Η παρέμβαση έρχεται σε μια στιγμή όπου το ενιαίο νόμισμα ενισχύεται απέναντι στο δολάριο, φαινόμενο που θα περίμενε κανείς να εκληφθεί θετικά, αλλά αντιμετωπίζεται με… δισταγμό και ανησυχία από την ηγεσία της ΕΚΤ.

Ο Βιλερουά, μιλώντας στο Bloomberg, υποστήριξε ότι μια παρατεταμένη άνοδος του ευρώ ενδέχεται να υπονομεύσει τον – ανεξήγητα απόλυτο – στόχο για πληθωρισμό στο 2%. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις που επικαλέστηκε, μια αύξηση της ισοτιμίας κατά 10% θα μπορούσε να «τραυματίσει» τον πληθωρισμό κατά 0,2 μονάδες ετησίως για τρία χρόνια, λες και η σταθερότητα τιμών αποτελεί πρόβλημα.

Την ώρα που ο δείκτης δολαρίου κατρακυλά στο χειρότερο εξάμηνο από το 1973 – λόγω των αμφιλεγόμενων πολιτικών Τραμπ – το ευρώ κερδίζει έδαφος, αγγίζοντας τα 1,1773 δολάρια. Παρότι η εξέλιξη αυτή θα μπορούσε να ενισχύσει την αγοραστική δύναμη των Ευρωπαίων, στην ΕΚΤ επικρατεί ανησυχία μήπως… χαμηλώσει ο πληθωρισμός.

Ο αντιπρόεδρος της Τράπεζας, Λουίς Ντε Γκίντος, επιχείρησε να ενισχύσει την κινδυνολογία, λέγοντας ότι ισοτιμία άνω του 1,20 θα μπορούσε να “περιπλέξει τα πράγματα”. Πόσο «ανεξάρτητοι» είναι τελικά αυτοί οι αξιωματούχοι και ποια ακριβώς συμφέροντα εξυπηρετούν;

Ο Βιλερουά, αν και απέφυγε να συνδέσει τη νομισματική πολιτική με τη συναλλαγματική ισοτιμία, δεν έκρυψε τη δυσανεξία του για την άνοδο του ευρώ. Την ίδια στιγμή, το μόνο που προτείνει είναι γενικόλογη «ευελιξία» και «ρεαλισμός» – δηλαδή, η συνήθης απουσία σαφούς σχεδίου.

Αντί να βλέπουν τις θετικές πλευρές ενός ισχυρού νομίσματος για τους καταναλωτές και τις εισαγωγές, οι τεχνοκράτες της ΕΚΤ επανέρχονται στο αφήγημα του «επικίνδυνα χαμηλού πληθωρισμού». Κι όλα αυτά, ενώ η ευρωπαϊκή κοινωνία παλεύει με ανισότητες, ακρίβεια και στασιμότητα. Δυστυχώς, το μόνο που φαίνεται να ενοχλεί τους γραφειοκράτες της Φρανκφούρτης είναι η ενίσχυση του ευρώ – όχι η αποσύνδεση των πολιτικών τους από τις ανάγκες των πολιτών.