Στις 16 Σεπτεμβρίου, ο Αντώνης Σαμαράς παρενέβη δημόσια ζητώντας από την κυβέρνηση να αναθεωρήσει την αυστηρή της στάση απέναντι στον πατέρα Πάνο Ρούτσι, ο οποίος ζητούσε την εκταφή της σορού του παιδιού του, θύματος της τραγωδίας στα Τέμπη, για να μπορέσει να τη μεταφέρει στην Αλβανία, σύμφωνα με την επιθυμία της οικογένειας. Η αντίδραση του Σαμαρά, που έφερε στο προσκήνιο την ανθρώπινη διάσταση της υπόθεσης, πυροδότησε σειρά αντιδράσεων από δεκάδες βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, μεταξύ των οποίων και ο Νίκος Δένδιας, δημιουργώντας ισχυρή πολιτική πίεση προς το Μέγαρο Μαξίμου. Έτσι, «ως εκ θαύματος», βρέθηκε η νομική λύση που επέτρεψε τελικά την εκταφή, δίνοντας τέλος στην απεργία πείνας του πατέρα και αποσοβώντας έναν περαιτέρω ηθικό και κοινωνικό αντίκτυπο για την κυβέρνηση.
Λίγες εβδομάδες αργότερα, την 1η Νοεμβρίου, ο Σαμαράς επέστρεψε στο πολιτικό προσκήνιο ζητώντας επανεξέταση της απόφασης για το αιφνιδιαστικό κλείσιμο 204 υποκαταστημάτων των ΕΛΤΑ σε όλη τη χώρα. Υποστήριξε πως η συγκεκριμένη κίνηση «αποδυναμώνει σε όλη τη χώρα την αίσθηση της παρουσίας του κράτους, πολύ περισσότερο ανάμεσα στους αδύναμους», επισημαίνοντας τις σοβαρές συνέπειες για την ελληνική περιφέρεια και τις απομακρυσμένες κοινότητες. Η τοποθέτησή του λειτούργησε ξανά ως σήμα κινητοποίησης για την κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας: περίπου 70 βουλευτές συντάχθηκαν άμεσα με το αίτημα, δημιουργώντας κλίμα αναδίπλωσης για την κυβέρνηση και οδηγώντας τελικά στην παραίτηση του διευθύνοντος συμβούλου των ΕΛΤΑ, Γρηγόρη Σκλήκα.
Δύο παρεμβάσεις, δύο «νίκες» απέναντι σε αποφάσεις που είχαν ήδη δρομολογηθεί, με τον πρώην πρωθυπουργό να αποδεικνύει ότι διατηρεί ισχυρό πολιτικό ένστικτο και επιρροή εντός του κυβερνώντος κόμματος. Όσοι δεν το βλέπουν, σχολιάζουν συνομιλητές του, ίσως το βρουν πολύ σύντομα μπροστά τους.
