Δεν χωρεί αμφιβολία ότι το σχέδιο νόμου για τον γάμο των ομοφυλοφίλων σε συνάρτηση με την φιλοκυβερνητική θέση που εξ αρχής έλαβε ο Αρχιεπίσκοπος, έχει δημιουργήσει για πρώτη φορά ένα κίνημα αμφισβήτησης του Ιερώνυμου, τόσο στην συντηρητική εκκλησιαστική βάση της κοινωνίας, όσο και στο επίπεδο των προβεβλημένων Ιεραρχών!
Σε απλά λόγια, με αφορμή το ζήτημα των ομόφυλων ζευγαριών, έχει ξεκάθαρα ανοίξει το Παιχνίδι της Διαδοχής στην Εκκλησία της Ελλάδος, με τις ίντριγκες μεταξύ των Μητροπολιτών να δίνουν και να παίρνουν, ενώ παράλληλα διακινούνται επιστολές Ιεραρχών προς Βουλευτές και δήθεν Περιφέρεια, (τις οποίες φροντίζουν να διαρρέουν) μέσα από τις οποίες διαχωρίζουν τη θέση τους από τον Αρχιεπίσκοπο, θέτοντας στην πράξη τις βάσεις για αντικατάσταση του Ιερώνυμου!
Οι πληροφορίες λένε ότι την σκόνη της Διαδοχής έχουν σηκώσει τέσσερις (4) Ιεράρχες, λίγο πολύ οι γνωστοί – άγνωστοι που προαλείφονται εδώ και καιρό για την διεκδίκηση του αρχιεπισκοπικού θώκου, μόλις το πλήρωμα του χρόνου φτάσει!
Και φαίνεται πως την ώρα τούτη, παρά τις προσπάθειες του Αρχιεπισκόπου να υπεκφύγει μέσω της πρότασης για δημοψήφισμα, ο ασκός του Αιόλου έχει ανοίξει και οι εξελίξεις πλέον τρέχουν…
Η σιωπηρή «συνενοχή» της Εκκλησίας
Να αρχίσουμε με δύο παραδοχές. Η πρώτη, ότι η κυβέρνηση έχει το δικαίωμα να νομοθετεί. Η δεύτερη, ότι η Εκκλησία έχει το δικαίωμα να εκφράζει δημόσια τη γνώμη της.
Αν μη τι άλλο, για τα θέματα που αφορούν τον λαό και το πού πηγαίνει αυτός ο τόπος. Και τους δύο τους κρίνει, αργά ή γρήγορα, η κοινωνία. Τη μεν κυβέρνηση με την ψήφο της. Τη δε Εκκλησία με την αποδοκιμασία ή την επιδοκιμασία της.
Με τον νόμο για τα ομόφυλα ζευγάρια οι ρόλοι έχουν κάπως μπερδευτεί. Η κυβέρνηση φαίνεται να τα έχει βρει με την Εκκλησία. Με τη διοικούσα Εκκλησία, όπως όλα δείχνουν, υπάρχει μια σιωπηρή συνενοχή.
Μητροπολίτες
Οι Μητροπολίτες, μεμονωμένα, έχουν βγει στα κάγκελα. Οσο και να σκούζουν όμως επισήμως, η Εκκλησία αρκέστηκε σε μία νομικίστικη δημόσια εγκύκλιο. Που κι αυτή την άφησαν να διαρρεύσει. Ούτε καν την έστειλαν στο γραφείο του πρωθυπουργού. Κατά τα άλλα, η ηγεσία της Εκκλησίας περιμένει να δει το… τελικό κείμενο. Τότε, βέβαια, θα είναι αργά.
Τι θα μπορούσε να γίνει; Τουλάχιστον, για τα μάτια του κόσμου, να συγκληθεί η Ιεραρχία. Να μη μένουν ξεκρέμαστοι οι Μητροπολίτες να φωνάζουν από άμβωνος και ουσιαστικά να παλεύουν μόνοι.
Για ένα τόσο σοβαρό θέμα το λιγότερο που θα μπορούσε να γίνει θα ήταν να βρεθεί μία αντιπροσωπία της Εκκλησίας, με επικεφαλής τον Αρχιεπίσκοπο, στο Μέγαρο Μαξίμου για να διαμαρτυρηθεί. Εστω να εκφράσει έναν προβληματισμό. Να δει και ο ιστορικός του μέλλοντος πως κάτι είπε και η Εκκλησία, κάπως εξέφρασε κι ένα άλλο κομμάτι της κοινωνίας.
Οι υπερασπιστές της woke ατζέντας έχουν πια τα κανάλια τους, τον τρόπο τους και τους υπερασπιστές τους. Οσο γι’ αυτά που λέγονται πως η Εκκλησία δεν τάσσεται υπέρ της μίας ή της άλλης πλευράς για «να μη διχάσει τον κόσμο», είναι καθρεφτάκια για ιθαγενείς.
Η εμμονή της Αλεξάνδρας Παπαδοπούλου
Το σχέδιο έχει κάπως έτσι. Τον Οκτώβριο ο Γ. Γεραπετρίτης θα αναλάβει, το πιθανότερο, νέος επίτροπος της Ε.Ε. για τη χώρα μας. Η Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου θα πάρει -και στα χαρτιά- το τιμόνι του υπουργείου Εξωτερικών.
Η εμμονή της να μπλέκει στα εκκλησιαστικά πράγματα είναι απαράμιλλη. Ειδικά στα εκκλησιαστικά θέματα της Αμερικής, που της έχει γίνει κάτι σαν εμμονή. Ατομα και εντός του ΥΠΕΞ τής καταλογίζουν τα τελευταία δημοσιεύματα εντός και εκτός Ελλάδος.
Παρότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης τής είπε με εύσχημο τρόπο να περιοριστεί στα του οίκου της, η κυρία Παπαδοπούλου επιμένει.
Η στάση της έχει προκαλέσει δυσφορία σε υψηλούς υπηρεσιακούς παράγοντες και διπλωμάτες που κάνουν λόγο για αμετροεπείς κινήσεις που δεν ταιριάζουν με τον θεσμικό της ρόλο. Για ζημιά που θα μείνει όταν -αργά ή γρήγορα- η εν λόγω θα έχει αποχωρήσει.