Ο Ψυχρός Πόλεμος πρέπει να ήταν μια συναρπαστική εποχή αν ήσουν κατασκευαστής όπλων για την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Αν μπορούσες να ονειρευτείς κάτι, θα μπορούσες και να το φτιάξεις και υπήρχαν πολύ καλές πιθανότητες η CIA να το χρηματοδοτούσε. Χρηματοδοτούσε από δοκιμές με LSD που πήραν μέρος πόρνες και οι πελάτες τους μέχρι μια μυστική υπόγεια βάση από πάγο στη Γροιλανδία και την προσπάθεια κατασκευής ενός πραγματικού ιπτάμενου δίσκου (το Avrocar). Κυριολεκτικά δεν υπήρχε τέλος στο τι θα μπορούσε να δοκιμάσει η CIA.
Αυτό στο οποίο κατέληξαν στην πραγματικότητα να κατασκευάσουν και στη συνέχεια να χρησιμοποιήσουν ήταν πολύ λιγότερο διασκεδαστικό και πολύ περισσότερο τρομακτικό. Αποκαλύφθηκε μόνο επειδή ο γερουσιαστής Φρανκ Τσερτς (στην φωτό δείχνει το όπλο σε συνεδρίαση της Γερουσίας) αποφάσισε να κάνει λίγη έρευνα. Μεταξύ άλλων, βρήκε ένα όπλο που προκαλούσε καρδιακή προσβολή, ένα όπλο που είχε χρησιμοποιηθεί εναντίον πολιτικών εχθρών των ΗΠΑ και όχι μόνο.
Με αφορμή τη δημοσίευση άρθρου του Σέιμουρ Χερς στους New York Times τον Δεκέμβριο του 1974, το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών αποφάσισε να εξετάσει τι ακριβώς έκαναν οι εσωτερικές και εξωτερικές υπηρεσίες πληροφοριών στο όνομα του Αμερικανικού λαού με τα δολάρια των φορολογουμένων.
Αυτό που βρήκαν ήταν ένα σύνολο νόμιμων και παράνομων μεθόδων που χρησιμοποιούσαν η CIA, η NSA, το FBI, ακόμη και το IRS (Εφορία). Μεταξύ των καταχρήσεων εξουσίας τους που ανακάλυψε η Επιτροπή Τσερτς (Church Committee) ήταν το άνοιγμα της εσωτερικής αλληλογραφίας χωρίς ένταλμα και χωρίς τη γνώση της Ταχυδρομικής Υπηρεσίας, η ευρεία πρόσβαση που είχαν οι μυστικές υπηρεσίες στους εγχώριους τηλεπικοινωνιακούς παρόχους και η ένταξη Αμερικανών σε λίστες παρακολούθησης. Ακόμη και ο στρατός κατασκόπευε Αμερικανούς πολίτες.
Το πιο σοκαριστικό από τα ευρήματα της Επιτροπής Τσερτς ήταν οι στοχευμένες επιχειρήσεις δολοφονίας που χρησιμοποίησε η CIA εναντίον ξένων ηγετών. Σύμφωνα με ισχυρισμούς, ο Φιντέλ Κάστρο δεν ήταν το μόνο όνομα στη λίστα στόχων της CIA. Ο Πατρίς Λουμούμπα (Patrice Lumumba) του Κονγκό, ο Ράφαελ Τρουχίλο της Δομινικανής Δημοκρατίας, ο Νγκο Ντιν Ντιέμ του Βιετνάμ και ο στρατηγός Ρενέ Σνάιντερ της Χιλής ήταν όλοι στόχοι δολοφονιών εγκεκριμένων από την CIA.
Το όπλο που προκαλούσε καρδιακή προσβολή
Η μυστική υπηρεσία έβαζε δικούς της ανθρώπους να ερευνούν διάφορους τρόπους για να σκοτώσουν τους στόχους της. Η CIA σύντομα κόλλησε στα δηλητήρια, ιδίως σε όσα δεν ήταν ανιχνεύσιμα και έμοιαζαν να μιμούνται την καρδιακή προσβολή. Αυτό που έψαχναν το βρήκαν σε ένα ειδικά σχεδιασμένο δηλητήριο από τοξίνη οστρακοειδών αναμεμιγμένη με νερό. Μόνο ένας ειδικευμένος παθολόγος που ήξερε τι να ψάξει θα ανακάλυπτε ότι η καρδιακή προσβολή του θύματος δεν ήταν από φυσικά αίτια. Για να φτάσει το δηλητήριο στο θύμα, η ένεση καταψύχθηκε και ενσωματώθηκε σε ένα βελάκι.
Τα βελάκια από το νέο μυστικό όπλο δολοφονίας διείσδυαν στα ρούχα αλλά άφηναν μόνο μια μικρή κόκκινη κουκίδα στην επιφάνεια του δέρματος. Από την στιγμή που εισερχόταν στο σώμα, το βελάκι διαλυόταν και το παγωμένο δηλητήριο που ήταν ενσωματωμένο, άρχιζε να λιώνει, μπαίνοντας στην κυκλοφορία του αίματος και προκαλώντας το καρδιακό επεισόδιο. Λίγο αργότερα, ο θανατηφόρος παράγοντας μετουσιωνόταν γρήγορα και γινόταν σχεδόν μη ανιχνεύσιμος.
Το όπλο καρδιακής προσβολής ήταν ένα πιστόλι με σκόπευτρο τοποθετημένο στο πάνω μέρος, είχε μια μπαταρία στη λαβή και χρησιμοποίησε ηλεκτρική ενέργεια για να εκτοξεύσει το βελάκι. Ανακάλυψαν ακόμη και το ίδιο το όπλο και το παρουσίασαν στην Γερουσία.
Αντίστοιχο μη ανιχνεύσιμο όπλο, όχι με βελάκι, αλλά σπρέι με αέριο από θρυμματισμένη κάψουλα κυανιδίου είχε και η Σοβιετική KGB, που το χρησιμοποίησε ο πράκτοράς της, Μπόχνταν Στασίνσκι, για να δολοφονήσει τους Ουκρανούς εθνικιστές Λεβ Μπέρετ και Στεπάν Μπαντέρα, στο Μόναχο της Δυτικής Γερμανίας το 1957 και 1959 αντίστοιχα.
Η Επιτροπή Τσερτς και τα ευρήματά της προκάλεσαν μαζική φρενίτιδα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι άνθρωποι ανυπομονούσαν να μάθουν περισσότερα και άρχισαν γίνονται υστερικοί μετά από κάθε είδηση σχετικά με τη CIA. Στον απόηχο της Επιτροπής Τσερτς, ο Πρόεδρος Φορντ (και αργότερα, ο Ρέιγκαν) αναγκάστηκαν να εκδώσουν εκτελεστικά διατάγματα απαγόρευσης της τακτικής στοχευμένων δολοφονιών από τη CIA και άλλες υπηρεσίες πληροφοριών. Το τι απέγινε από το όπλο με το δηλητηριώδες βελάκι μπορεί να μαντέψει ο καθένας.
