Είναι πρόδηλον, ότι η εορτή της Μεσοπεντηκοστής, συνιστά ένα ορόσημο, μία πνευματικά ανάσα, της διαρκής παρουσίας του Αναστάντος Ιησού, εις τον καθημερινό θνησιγενή βίο μας, υπομημνίσκοντας μας εμφατικά ότι τω όντι, η πλάση έχει μεταβληθεί εκ της θυσιαστικής αυταπαρνήσεως Του Θεανθρώπου, του Ζωοδότου Ιησού, ο οποίος κατέλυσε το Θάνατο δια του ιδικού του Θανάτου αίροντας τας αμαρτίας ημών αλλά και αίροντας της Πύλεως του Άδη, συντρίβοντας το Διάβολο δια του ιδικού του Θανάτου και της μετ’ ολίγον, της τριημέρου πανηγυρικής Αναστάσεως Του, αποδεικνύοντας πανηγυρικά, την αιώνια Ζωή, την Ανάσταση των νεκρών, εξαλείφοντας την φυσική αναγκαιότητα του θανάτου, προκληθείσα ως αναπόδραστη συνέπεια της πεπτωκυιίας φύσεως μας.
Το γεγονός της Αναστάσεως δεν απισχναίνει δεν εξαλείφεται, δεν συνιστά ένα άναρθρο και άνευρο ευχολόγιο, μίας αόριστης εορτής, αλλά την πεμπτουσία της ελευθερίας του ήθους, του ανθρώπινου προσώπου, το οποίο κλειδυνιζόμενο από τις αντιξοότητες και την αδυσώπητη φθορά της καθημερινότητας, υπόκειται, εκών άκων, εις την λήθη, της οντολογικής εξεναστάσεως του Ανθρώπου, εις την πνευματική Ανάταση, ότι η Ζωή μου, ουδόλως τερματίζεται εις σε αυτήν την Ζωή και ότι η ίδια η Ζωή μας πέπληται μίας ουσιαστικής προσδοκίας δια την Αιώνια Ζωή.
Η Μεσοπεντηκοστή, συνιστά ανυπερθέτως, αυτήν την ανάσα, από την Ανάσταση έως την ημέρα του εορτασμού του Αγίου Πνεύματος, αλλά και μία ώθηση Ελπίδας, εξ ού και την τιμούμε.
Ζώμεν εις δυσχερείς συνθήκες, εν τοις πράγμασι και δη επί καθημερινής βάσεως, εξ ού και οφείλωμεν, να διυλίζουμε τα γεγονότα, θέτοντας την εις την ορθή βάση και ούχι να προβαίνουμε, εις ενέργειες απονενοημένες, αλλά να εξετάζουμε τα συμβαίνοντα και τα μελλούμενα υπό έναν εταστικό και εμβριθές βλέμμα, ούτως ώστε να λαμβάνουμε τις καλύτερα δυνατές σταθμισμένες αποφάσεις, διότι αείποτε, καιροφυλακτεί ο διάβολος, ο οποίος επιθυμεί σφόδρα τον όλεθρο των ψυχών.
Η ζωηφόρος και ανακουφιστική καρδιακή Προσευχή συνιστά μία μορφή πνευματικής θωρακίσεως του ανθρώπου, ο οποίος πλήττεται και ταλανίζεται από τις αρνητικές πνευματικές δυνάμεις και καλείται να αναπτυχθεί και να εργαστεί υπό εχθρικές συνθήκες και δηλητηριασμένο αρνητικό κλίμα.
Είναι πρόδηλον, ότι ζώμεν, ες ένα υποκριτικά δημοκρατικό περιβάλλον ένθα οι προβατόσχημοι λυκοποιημένες, ακκιζόμενοι και ενασμενιζόμενοι την δημοκρατία, αυθαιρετούν, ασυδοτούν, βαπτίζοντας κατά το δοκούν, συνεργία ενίων εκ των εξωνημένων μέσων μαζικής ενημερώσεως, την αλήθεια ως ψεύδος και τανάπαλιν, τούτο δε το ζήσαμε, ως και το στηλιτεύσαμε, δια την δήθεν «ελευεθρία της τέχνης», όπου ορισμένοι καλλιτέχνες εμπνέονται εκ της θρησκευτικής πραγματικότητας απροσκόπτως.
Απορίας άξιον, καθίσταται ότι οι εν λόγω ακατάληπτοι, δια ημάς τους ταπεινούς πολίτες, αντλούν όλως περιέργως λίαν επιλεκτικώς, μόνον από την ζώσα Ορθόδοξη Παράδοση και όχι, όλως τυχαίως εκ του Ισλάμ, διαπράττοντας την μέγιστη ύβρη, καθότι, δίκην της ελευθεριότητας, βεβηλώνουν και βλασημούν ακατασχέτως, τους Ιεορμάρτυρες και τά Άγια της Αγίοις της Χριστιανικής μας παραδόσεως, και ουχί μόνον δεν εγείρουν την μήνη του Κράτους, δοθέντος ότι η Ορθοδοξία εισέτι και κατά την Συνταγματική έννομη τάξη, ως έπος ειπείν και Ιστορικά συνιστά ανυπερθέτως την προμετωπίδα της Παραδόσεως΄μας.
Παρά ταύτα, βλέπουμε την τυραννία της Δημοκρατίας της μειοψηφίας να επιλέγει ως ελευθερία εκ του ασφαλούς, ο,τιδήποτε, αρκεί να προκαλέσει ή να πλήξει εκ βάθρων την ταυτότητά μας, χαρακτηρίζοντας «ιερά» τέχνη, πλην όμως, οιαδήποτε κριτική κατ’ αυτής, λογοκρίνεται και ποινικοποιείται απηνώς, εν άλλος λόγοις βλεπουμε μία συντεταγμένη λογοκρισία εις τα κατ’ αυτούς «αυθεντικά», υπό την έννοια της ανεπίδεκτης αμφισβητήσεως, σφέτερα έργα στρατευμένων καλλιτεχνών τους, οι οποίοι αντιδρούν εάν επικριθούν, μην ανεχόμενοι οι ίδιοι την δημοκρατία, διατάσσοντας αδιακρίτως την αστυνόμευση και την σύλληψη του ελευθέρως αντιδρώντα, ως αντιφρονούντα και στασιαστή, ως εκ τούτου ήδη έχουμε περιαχθεί εις μία «αλά κάρτ» δημοκρατία, εις μία κατ’ όνομα ελευθερία εκφράσεως επί της ιδίας της τέχνης αυτής καθ’ εαυτής, η οποία μετατρέπεται εις φαιά προπαγάνδα, ως ένα εργαλείο προαγωγής, του εκάστοτε εριζωμένου κατεστημένου εναντίον της, τω όντι, ελευθερίας εκφράσεως των ελευθέρως σκεπτομένων πολιτών, ζώμεν είς μια στρεβλή πραγματικότητα όπου η ύβρις νομοτελειακά θα επιφέρει την τήσις, κατόπιν της επευλευθησοεμένης άτης και νεμέσεως.
Η κοινωνία μας νοσεί εκ βάθρων και η καθημαγμένη Δημοκρατία, επιδιώκει να ίσταται εις το ύψος των περιστάσεων με σοβαρότητα, ευθύτητα και ορθοπραξία.
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω και του Σ..τ.Ε
Ανεξάρτητος Βουλευτής
