Αποφασισμένη να μην αφήσει τίποτα αναπάντητο και να απαντά τεκμηριωμένα σε κάθε μορφή κριτικής από την αντιπολίτευση, η κυβέρνηση επιλέγει πλέον μια πιο επιθετική αλλά συνάμα οργανωμένη στρατηγική. Μια στρατηγική που δεν θα περιορίζεται σε επικοινωνιακές ατάκες ή άμυνες, αλλά θα ξεδιπλώνεται με επιχειρήματα, με στοιχεία και με σαφείς αιχμές προς τις παρωχημένες πρακτικές των πολιτικών της αντιπάλων – και ιδίως του ΠΑΣΟΚ.
Σύμφωνα με πηγές του Μεγάρου Μαξίμου, η γραμμή είναι ξεκάθαρη: τέλος στη σιωπή. Τέλος στην υπομονή έναντι ενός πολιτικού λόγου που επιχειρεί να εμφανιστεί ως «νέα πρόταση», αλλά ουσιαστικά πατάει πάνω σε φθαρμένες πρακτικές της δεκαετίας του ’80 και του ’90. Το κυβερνητικό επιτελείο στοχοποιεί ιδιαίτερα τον λόγο του Νίκου Ανδρουλάκη για τα ελληνοτουρκικά, όπου επιχειρήθηκε να παρουσιαστεί η θέση του Πρωθυπουργού – περί άρσης του casus belli ως προϋπόθεσης για συμμετοχή της Τουρκίας στο ευρωπαϊκό αμυντικό ταμείο – ως αφελής και επικίνδυνη.
Η απάντηση του κυβερνητικού εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη ήταν σκληρή αλλά καθαρή: η εξωτερική πολιτική δεν είναι συνέδριο ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι ζυμώσεις και παζάρια. Δεν είναι παιχνίδι εσωκομματικής επικοινωνίας. Και σε αυτό το πλαίσιο, όπως σημείωσε, ο κ. Ανδρουλάκης αντιλαμβάνεται τη διεθνή στρατηγική με όρους που παραπέμπουν στις πράσινες μέρες του παλιού κομματικού κατεστημένου. Απλοϊκά, πρόχειρα, με προσδοκίες εύκολης εντύπωσης. Η πραγματικότητα όμως – και κυρίως οι ευρωπαϊκοί συσχετισμοί – δεν παίζουν με τέτοια μέτρα.
Η γραμμή άμυνας στη Γάζα και το μέτωπο του ΟΠΕΚΕΠΕ
Αλλά οι επιθέσεις δεν περιορίζονται στο πεδίο των εθνικών θεμάτων. Στη Βουλή, η Ζωή Κωνσταντοπούλου έθεσε ζήτημα ηθικής τάξης, κάνοντας βαρείς υπαινιγμούς για την εξωτερική πολιτική της χώρας στο θέμα της Γάζας. Η φράση της «από ποιον πληρώνεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης» προκάλεσε σάλο. Για την κυβέρνηση, τέτοια ρητορική είναι «πεζοδρομιακή» και ξεφεύγει από κάθε όριο σε μια δημοκρατική κοινοβουλευτική συζήτηση.
Η απάντηση της κυβέρνησης δεν ήταν απλώς καταγγελτική. Αντιπαρατέθηκε με πράξεις: υπενθύμισε ότι η Ελλάδα υπήρξε από τις πρώτες χώρες που, με πρωτοβουλία του υπουργού Εξωτερικών, στήριξε και πέρασε ψήφισμα στον ΟΗΕ για την προστασία των αμάχων. Η χώρα μας στάθηκε, κατά τα λόγια κυβερνητικών παραγόντων, «στη σωστή πλευρά της Ιστορίας». Και αυτό είναι πολιτική ουσίας, όχι θεάματος.
Παράλληλα, το θέμα του ΟΠΕΚΕΠΕ προστέθηκε στο μέτωπο των αντιπαραθέσεων. Οι κατηγορίες για προβλήματα στη διαχείριση αγροτικών ενισχύσεων οδήγησαν το Μαξίμου να εξετάζει σοβαρά τη μεταφορά του Οργανισμού στην ΑΑΔΕ. Η πρόταση περιλαμβάνει τη δημιουργία θέσης υποδιοικητή που θα έχει την ευθύνη αποκλειστικά για τις αγροτικές επιδοτήσεις. Η κίνηση, όπως υπογραμμίζεται, έχει στόχο τη διαφάνεια, τον έλεγχο και την αξιοπιστία. «Ούτε ένα ευρώ χαμένο» είναι το σύνθημα. Η κυβέρνηση θέλει να δείξει ότι όχι μόνο ακούει τις καταγγελίες αλλά και ότι δρα – γρήγορα, θεσμικά, αποτελεσματικά.
Το Μέγαρο Μαξίμου δεν αφήνει πια τίποτα αναπάντητο. Αντιθέτως, απαντά με πυκνή τεκμηρίωση, σταθερό πολιτικό βηματισμό και ξεκάθαρες γραμμές άμυνας. Το μήνυμα είναι σαφές: δεν θα επιτραπεί στην αντιπολίτευση να εκμεταλλεύεται το πολιτικό σκηνικό με φτηνά πυροτεχνήματα. Από εδώ και πέρα, η σύγκρουση θα γίνεται σε έδαφος αλήθειας και πράξης – όχι εντυπώσεων.
