Ποιος θα το φανταζόταν ότι πριν καλά – καλά κυριαρχήσουν στους ελληνικούς αιθέρες, θα πετύχαν τέτοιο «καίριο χτύπημα». Τα μαχητικά Rafale μπορούν να υπερηφανεύονται ότι μόνο με την παρουσία τους, κατάφεραν να… εξολοθρεύσουν 2,1 εκατ. συνταξιούχους!
Βασικό επιχείρημα των δικαστών του Συμβουλίου της Επικρατείας που αποφάνθηκαν ότι όσοι συνταξιούχοι δεν έχουν προσφύγει στα δικαστήρια έως 30 Ιουλίου 2020, χάνουν το δικαίωμα να διεκδικήσουν τα αναδρομικά τους, από περικοπές σε επικούρηση και σε δώρα, είναι αυτό ακριβώς: Δηλαδή η σημαντική αύξηση στις αμυντικές δαπάνες που συντελέστηκε την τελευταία διετία.
Άρα, τα Rafale έκαναν την δουλειά τους. Μπράβο αποτελεσματικότητα… Μακάρι να μην χρειαστεί να το δείξουν και στο «πεδίο της μάχης», αλλά απέναντι στους δύσμοιρους συνταξιούχους, φαίνεται ολοκάθαρα ότι πρόκειται για μια εξαιρετικά πετυχημένη επιλογή. Αρκεί να στρέφεται προς τους πραγματικούς εχθρούς.
Σίγουρα σε αυτούς δεν συγκαταλέγονται οι συνταξιούχοι. Μάλλον, για να χρησιμοποιήσουμε έναν πιο «πολεμικό όρο», θεωρούνται περίπου ως… παράπλευρες απώλειες! Όμως, το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο. Η δαπάνη για την αγορά 18 Rafale ανήλθε στα 2,49 δισ. ευρώ. Περίπου τόσα (2,5 δισ. ευρώ) χρειάζονται και για να λάβουν οι συνταξιούχοι τα αναδρομικά τους.
Όμως, λεφτά δεν υπάρχουν. Άρα, μάλλον είχαν δίκιο πριν από 18 μήνες, οι συνήγοροι του δημοσίου, στην πολύκροτη δίκη στο ΣτΕ, όταν είχαν χρησιμοποιήσει ανάλογα επιχειρήματα. Τότε, είχαν τύχει μάλλον ειρωνικών σχολίων, γι’ αυτή τους την επιλογή. Τώρα, που το ΣτΕ αποδέχτηκε τα επιχειρήματά τους, ασφαλώς και δικαιώνονται.
Οι μόνοι πάντως, που δεν μπορούν με τίποτα να δικαιωθούν από την Ελληνική Πολιτεία, είναι οι χαμηλοσυνταξιούχοι. Όσοι δεν είχαν την τύχη για συντάξεις πάνω από 800 ευρώ, είναι οι μεγάλοι αδικημένοι. Αποτελούν το «πρώτο αίμα» των Rafale.
Ο λόγος είναι ότι αυτή η «ομάδα συνταξιούχων», δεν έλαβε ούτε ένα ευρώ ως αναδρομικά, από την καταβολή που πραγματοποίησε η Κυβέρνηση τον Οκτώβριο του 2020. Τότε, τα αναδρομικά δόθηκαν για περικοπές που είχαν γίνει στις κύριες συντάξεις. Και αυτές αφορούσαν ποσά άνω των 1.000 ευρώ. Άρα στους χαμηλοσυνταξιούχους έμεινε ο «μουτζούρης» και μια υπόσχεση ότι κάτι θα μπορούσε να βγει από την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν συνέβη.
Από την άλλη, στην συντριπτική τους πλειονότητα, αυτοί οι χαμηλοσυνταξιούχοι, δεν είχαν τους οικονομικούς πόρους, ώστε να προσφύγουν στα αρμόδια δικαστήρια για να επιζητούν τώρα, δικαίωση. Έτσι, μετά από μια δεκαετία αγωνίας, διαπίστωσαν ότι για τους ίδιους οι περικοπές στις αποδοχές τους, δεν κρίθηκαν αντισυνταγματικές. Αυτοί, δεν θα λάβουν την παραμικρή οικονομική ενίσχυση.
Πρόκειται για καραμπινάτη αδικία σε βάρος τους. Μια αδικία για την οποία όλες οι κυβερνήσεις από το 2012 και μετά, έχουν ευθύνη. Ασφαλώς βέβαια, η σημερινή κυβέρνηση έχει το μεγαλύτερο μερίδιο. Με διάταξη νόμου (άρθρο 114, ν.4714/20), ουσιαστικά «έκλεισε την πόρτα» σε αυτούς τους συνταξιούχους. Απλώς, έπρεπε να περάσουν άλλα δύο χρόνια για να το καταλάβουν και τυπικά. Η «ταφόπλακα» μπήκε από το ΣτΕ, με την επικύρωση της διάταξης νόμου. Το καθοριστικό χτύπημα όμως, το έδωσαν τα Rafale.
