Σε κάθε ιστορική περίοδο, η κοινωνία παράγει ρεύματα σκέψης, αντιδράσεις και αναζητήσεις που δεν εκφράζονται πάντα με δυνατές φωνές ή συνθήματα. Πίσω από τη φασαρία του δημόσιου λόγου και τις έντονες αντιπαραθέσεις, υπάρχει μια σημαντική μερίδα πολιτών που παρατηρεί, αξιολογεί και περιμένει την κατάλληλη στιγμή να εκφραστεί.
Αυτή είναι η σιωπηρή πλειοψηφία – άνθρωποι που δεν παρασύρονται από τις επικοινωνιακές καταιγίδες αλλά, με σταθερό ήθος και ψυχραιμία, επηρεάζουν αργά αλλά ουσιαστικά την πολιτική και κοινωνική κατεύθυνση της χώρας.
Η σιωπηλή πλειοψηφία δεν είναι αδιάφορη ή αδρανής. Είναι μια συνειδητή δύναμη που απορρίπτει τον λαϊκισμό, την πολωτική ρητορική και την αλαζονεία που κυριάρχησαν τα προηγούμενα χρόνια.
Είναι οι πολίτες που απέχουν από την ενεργό συμμετοχή όχι επειδή δεν ενδιαφέρονται, αλλά επειδή κουράστηκαν να βλέπουν τους ίδιους ανθρώπους να επανέρχονται στην εξουσία χωρίς όραμα, συνέπεια ή σεβασμό προς την κοινωνία που τους εξέλεξε. Έχουν παρακολουθήσει την πολιτική να χάνει το ηθικό της περιεχόμενο και να μετατρέπεται σε πεδίο προσωπικών φιλοδοξιών, ρουσφετιών και συναλλαγών.
Η αλαζονεία υπήρξε ανέκαθεν ο μεγαλύτερος αντίπαλος της δημοκρατικής διαδικασίας. Δηλητηριάζει τη σχέση ανάμεσα στην κοινωνία και τους πολιτικούς, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι η τύχη των πολλών καθορίζεται από λίγους που θεωρούν πως κατέχουν την απόλυτη γνώση.
Αυτή η νοοτροπία του «Μεσσία» έχει γεννήσει απαξίωση, δυσπιστία και αποστασιοποίηση. Οι πολίτες έχουν κουραστεί να ακούν μεγάλα λόγια και να βλέπουν μικρά αποτελέσματα, να πληρώνουν τα λάθη των άλλων και να καλούνται ξανά και ξανά να «πιστέψουν» σε ένα φθαρμένο σύστημα.
Η σιωπηλή πλειοψηφία δεν ζητά υπερβολές. Ζητά λογική, απλότητα και δικαιοσύνη. Αναμένει θεσμούς που λειτουργούν, πολιτικούς που υπηρετούν την κοινωνία αντί να υπηρετούν τους εαυτούς τους και ένα κράτος που σέβεται τον πολίτη αντί να τον εξουθενώνει.
Δεν θα φωνάξει στους δρόμους, αλλά θα εκφραστεί εκεί που έχει πραγματική δύναμη – στην κάλπη, στον δημόσιο διάλογο, στις κοινωνικές πρωτοβουλίες. Αυτοί οι πολίτες γνωρίζουν ότι η αλλαγή δεν προέρχεται από πάνω, αλλά γεννιέται μέσα από τη δράση της ίδιας της κοινωνίας.
Το επιτελικό κράτος, οι γραφειοκρατικές δομές και οι κλειστές ομάδες εξουσίας μπορεί να την αγνοούν, αλλά η σιωπηλή πλειοψηφία παραμένει παρούσα, πιο ώριμη, απαιτητική και αποφασισμένη από ποτέ. Δεν ανέχεται τη διαφθορά, την υποτίμηση της νοημοσύνης της ή την αλλοίωση των αξιών της χώρας. Δεν διεκδικεί προνόμια, ζητά μόνο αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη.
Όσοι υποτιμούν τη σιωπή της, θα εκπλαγούν. Γιατί η σιωπή δεν σημαίνει αδράνεια, αλλά προετοιμασία. Κάθε κοινωνία που φτάνει στα όριά της γεννά την αντίδραση που χρειάζεται για να ισορροπήσει. Αυτή τη φορά, η σιωπηλή πλειοψηφία δεν θα αρκεστεί στο ρόλο του παρατηρητή· θα γίνει ο ρυθμιστής των εξελίξεων.
Το μέλλον δεν ανήκει σε αυτούς που φωνάζουν πιο δυνατά, αλλά σε όσους σκέφτονται καθαρά και δρουν με ευθύνη. Η σιωπηλή πλειοψηφία είναι εδώ – και είναι έτοιμη να εκφραστεί.
