Οφείλουμε να αναρωτηθούμε σοβαρά: είναι πράγματι σωστό και θεσμικά υγιές να κλείσει ο ΟΠΕΚΕΠΕ ως οργανισμός, ή μήπως είναι επιβεβλημένο να εξυγιανθεί, να καθαρίσει εκ των έσω και να λογοδοτήσουν οι υπεύθυνοι – από την κορυφή της διοίκησης μέχρι και την πολιτική ηγεσία; Ποιος ωφελείται τελικά από τη διάλυση ενός φορέα διαχείρισης αγροτικών ενισχύσεων, αντί για τον εκσυγχρονισμό και τη διαφάνεια στη λειτουργία του;
Ο ΟΠΕΚΕΠΕ, δηλαδή ο Οργανισμός Πληρωμών και Ελέγχου Κοινοτικών Ενισχύσεων Προσανατολισμού και Εγγυήσεων, αποτελεί θεμελιώδες εργαλείο στήριξης του πρωτογενούς τομέα στην Ελλάδα. Διαχειρίζεται ευρωπαϊκά και εθνικά κονδύλια που φτάνουν τα δισεκατομμύρια ετησίως. Αν διαπιστώθηκαν σκάνδαλα και διαφθορά, τότε η απάντηση δεν είναι η κατάργηση, αλλά η κάθαρση – με διαφανή έρευνα, τιμωρία των ενόχων και θεσμική θωράκιση.
Γιατί να Πληρώσει ο Πρωτογενής Τομέας για τα Σφάλματα των Πολιτικών;
Γιατί, λοιπόν, να πληρώσει ο Έλληνας αγρότης και ο κτηνοτρόφος για τις πελατειακές πρακτικές υπουργών και υφυπουργών, που διαχειρίστηκαν τον οργανισμό όχι με βάση τις ανάγκες της παραγωγής, αλλά με κριτήριο τη διανομή πόρων σε “ημέτερους”; Γιατί να πληγεί ένας τομέας που ήδη δοκιμάζεται από την ακρίβεια, τη γραφειοκρατία και τις εισαγόμενες πιέσεις της νέας αγροτικής πολιτικής της Ε.Ε.;
Η Ελλάδα δεν χρειάζεται τη διάλυση των θεσμών, αλλά την επανίδρυσή τους με όρους διαφάνειας και χρηστής διοίκησης. Αν κάθε οργανισμός που αγγίζει το σκάνδαλο οδηγείται σε “λουκέτο”, τότε το κράτος θα μετατραπεί σε άθροισμα ιδιωτικών συμφερόντων και όχι σε εγγυητή δημοσίου συμφέροντος.
Ο ρόλος του Λευτέρη Αυγενάκη και η Πολιτική Υπεκφυγή
Ο κ. Λευτέρης Αυγενάκης, βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας και πρώην υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, υπήρξε πολιτικά υπεύθυνος για ένα κρίσιμο διάστημα στη διοίκηση του αγροτικού τομέα. Έχει άραγε κάτι να δηλώσει δημόσια; Θα υπερασπιστεί τους πολίτες της Κρήτης – αγρότες και κτηνοτρόφους – που σήμερα δέχονται τη συλλογική λάσπη περί “κομπιναδόρων” και “λοποδυτών”;
Ή θα σιωπήσει, αφήνοντας τους άλλοτε ψηφοφόρους του να θεωρούνται ύποπτοι εξ ορισμού; Η πολιτική σιωπή δεν είναι ουδετερότητα· είναι συγκάλυψη και αποφυγή ευθύνης. Ειδικά όταν διακυβεύονται τόσο σοβαρά ζητήματα διαχείρισης ευρωπαϊκών πόρων και δημόσιας εμπιστοσύνης.
Διαφάνεια ή Διάλυση;
Η υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ δεν είναι απλώς μια ακόμα ιστορία διαφθοράς. Είναι το κρίσιμο σημείο όπου δοκιμάζεται αν η Ελλάδα θα κινηθεί προς τη θεσμική αυτοκάθαρση ή προς τη θεσμική αποδόμηση. Αν θα ενισχύσει τους μηχανισμούς ελέγχου ή θα τους καταργήσει. Αν θα επιλέξει τον δρόμο της πολιτικής ευθύνης ή της συγκάλυψης.
Οι πολίτες αξίζουν απαντήσεις, όχι τιμωρίες. Οι θεσμοί αξίζουν εξυγίανση, όχι κατάργηση. Και η Ελλάδα αξίζει μια δημόσια διοίκηση που δεν θα λειτουργεί με όρους εξυπηρέτησης μικροπολιτικών συμφερόντων, αλλά με γνώμονα το κοινό καλό.
