Εδώ και μήνες είναι φανερό: αν υπάρξει ειρήνη στην Ουκρανία, θα αποφασιστεί αποκλειστικά ανάμεσα σε Μόσχα και Ουάσινγκτον, με τους Ευρωπαίους relegated σε ρόλο επικυρωτή. Ο πόλεμος που ξεκίνησε το 2022 δεν υπήρξε ποτέ διμερής ρωσοουκρανική υπόθεση, αλλά σύγκρουση ΗΠΑ–Ρωσίας με αφορμή την προοπτική να αποκτήσει το ΝΑΤΟ στρατιωτική παρουσία μέσα στα σύνορα της Ουκρανίας — μια εξέλιξη που η Μόσχα θεώρησε casus belli, παραβιάζοντας το διεθνές δίκαιο και τη συμφωνία του 1994 για τις εγγυήσεις προς το Κίεβο.
Σήμερα, ο Βλαντίμιρ Πούτιν δηλώνει ανοιχτά ότι οποιαδήποτε διευθέτηση αφορά αποκλειστικά τη Ρωσία και τις ΗΠΑ, με το καθεστώς Ζελένσκι εκτός αίθουσας. Ο Ντόναλντ Τραμπ, από την πλευρά του, έχει μεταφέρει τις μυστικές διαβουλεύσεις μακριά από την Ευρώπη, αφήνοντάς τη στο περιθώριο. Ο Ρώσος πρόεδρος βάζει όλα τα χαρτιά στο τραπέζι: η αναγνώριση της Κριμαίας, του Ντονμπάς και της Νοβορωσίας αποτελεί αντικείμενο ρωσοαμερικαντικών διαπραγματεύσεων — και μόνο.
Ο Πούτιν αμφισβητεί ευθέως τη νομιμότητα του Ζελένσκι, υποστηρίζοντας ότι δεν υπάρχει νομικό περιθώριο για συμφωνία με μια κυβέρνηση που ανέστειλε τις εκλογές λόγω πολέμου, την ώρα που η Ρωσία, όπως λέει, τις πραγματοποίησε. Ταυτόχρονα επιβεβαιώνει ότι αναμένει Αμερικανούς διαπραγματευτές στη Μόσχα, την ώρα που χαρακτηρίζει τις συνομιλίες με απεσταλμένους του Τραμπ «ήρεμες» και «παραγωγικές».
Στο δια ταύτα, ο Πούτιν υποστηρίζει ότι ο πόλεμος τελειώνει με την αποχώρηση των ουκρανικών δυνάμεων από τις θέσεις τους, ενώ η όποια μελλοντική συμφωνία περιλαμβάνει πλήρη έλεγχο του Ντονμπάς και της Κριμαίας, αποχώρηση Ζελένσκι από την πολιτική σκηνή και πιθανές άρσεις κυρώσεων από ΗΠΑ και Ευρώπη. Η εκτίμηση είναι πως Τραμπ και Πούτιν θα καταλήξουν σε συμφωνία, και τότε θα επιβεβαιωθεί η παροιμία: όταν μαλώνουν τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια.
Οι χώρες που στήριξαν ενεργά το Κίεβο, ιδίως οι μικρότερες που πίστεψαν ότι βρίσκονται στη «σωστή πλευρά της ιστορίας», θα βρεθούν εκτεθειμένες. Η Ρωσία, σύμφωνα με αναλυτές, θα κρατήσει σημειώσεις και θα αναζητήσει τρόπους ανταπόδοσης. Για την Ελλάδα, που στήριξε τον Ζελένσκι με όπλα και οικονομική βοήθεια, εκτιμάται ότι η ρωσική διπλωματία θα στραφεί ακόμη πιο αποφασιστικά υπέρ της Τουρκίας — σε Αιγαίο, Κύπρο και εκκλησιαστικά ζητήματα — καθώς η Αθήνα βρίσκεται ήδη σε περίοπτη θέση στη λίστα «μη φιλικών κρατών» της Μόσχας.
Η «σωστή πλευρά της ιστορίας» έχει και κόστος, και αυτό ήταν γνωστό εξαρχής. Ο πόλεμος θα τελειώσει κάποια στιγμή, αλλά το γεωπολιτικό του αποτύπωμα θα βαραίνει για δεκαετίες. Οι επόμενες 50 χρόνια, προειδοποιούν ειδικοί, θα είναι περίοδος ασταθούς ισορροπίας, με συνέπειες που θα καθορίσουν όχι μόνο την ασφάλεια της Ευρώπης, αλλά και του πλανήτη.
