Φάντασμα του κομμουνισμού: Τα συστηματικά σχέδια του κομμουνιστικού φαντάσματος για την καταστροφή της ανθρωπότητας εκτελούνται εδώ και αιώνες. Οι ρυθμίσεις του εκδηλώνονται στον λαβύρινθο των κοινωνικών θεμάτων —από μαζικά κινήματα μέχρι τον έλεγχο της ελίτ, ανά τον κόσμο και την ιστορία— όπου εργάζεται ασταμάτητα για να παγιδεύσει και να εξολοθρεύσει τον άνθρωπο.
1. Η διαφθορά της ανθρώπινης σκέψης
Στον σημερινό κόσμο, τα κριτήρια διάκρισης καλού και κακού έχουν αναστραφεί. Η ορθότητα παρουσιάζεται ως κακία και το κακό ως συμπόνια. Σκοτεινές ιδέες καμουφλάρονται ως «επιστήμη», και η γκανγκστερική λογική μεταμφιέζεται ως «κοινωνική δικαιοσύνη». Η «πολιτική ορθότητα» χρησιμοποιείται για την επιβολή ελέγχου της σκέψης, και η έννοια «αξιακή ουδετερότητα» χρησιμοποιείται για να κάνει τους ανθρώπους αναίσθητους προς βάρβαρα εγκλήματα.
α. Η απάτη του αθεϊσμού
Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από το θείον, και οι πιστοί λαμβάνουν θεϊκή προστασία. Για να κόψουν την σύνδεση μεταξύ ανθρώπων και θεών, οι πράκτορες του φαντάσματος διέδωσαν τον αθεϊσμό για να υπονομεύσει την πίστη.
Την δεκαετία του 1850, ο Γερμανός υλιστής φιλόσοφος Λούντβιγκ Φόιερμπαχ είπε ότι ο Θεός είναι απλά η προβολή της εσωτερικής φύσης του ανθρώπου. Ο σοσιαλιστικός ύμνος «Η διεθνής», υποστηρίζει ότι δεν υπήρξε ποτέ κάποιος Δημιουργός. Αλλά τα ανθρώπινα ηθικά πρότυπα, ο πολιτισμός, κοινωνική δομή, και η λογική σκέψη, έρχονται όλα από το θείον. Στην ταραχώδη πάροδο της ιστορίας, η πίστη στους θεούς είναι σαν ένα δυνατό σκοινί άγκυρας, που δεν αφήνει την ανθρωπότητα να χαθεί στα κύματα.
Ο αθεϊσμός είναι το πρώτο βήμα προς την καταστροφή της ανθρωπότητας. Δελεάζει τον υπερόπτη στο να παίξει τον Θεό και να προσπαθήσει να ελέγξει τις τύχες των άλλων και την κοινωνία· οι πιο φανατικοί κομμουνιστές τείνουν στην αυτο-θεοποίηση. Συλλογιζόμενος την αιματοχυσία της Γαλλικής Επανάστασης, που ανέτρεψε την μοναρχία και τον κλήρο, ο Βρετανός φιλόσοφος Εδμόνδος Μπουρκ είπε: «Όταν οι άνθρωποι παίζουν τον Θεό, σύντομα συμπεριφέρονται σαν διάβολοι».
β. Το ψέμα του υλισμού
Νους και ύλη υπάρχουν ταυτόχρονα. Η βασική αρχή του Μαρξισμού είναι ο διαλεκτικός υλισμός, που αρνείται την ύπαρξη της ψυχής. Ο υλισμός ρίζωσε κατά την διάρκεια της Βιομηχανικής Επανάστασης, όταν η ραγδαία πρόοδος στην επιστήμη, τεχνολογία, και παραγωγή, τροφοδότησε μια σκοτεινή σχεδόν θρησκευτική αντίληψη (cult) εμπειρισμού και αθεϊσμού. Οι άνθρωποι έχασαν πίστη στα θεϊκά θαύματα και απέρριψαν τις εντολές του Θεού.
Ο υλισμός δεν είναι μια φιλοσοφική έννοια, αλλά ένα δαιμονικό όπλο για την ανατροπή της πνευματικής πίστης του ανθρώπου. Είναι παράγωγο του αθεϊσμού που, με την σειρά του, καθιέρωσε την βάση για ένα ευρύ φάσμα θεωρητικών υποκρισιών.
γ. Η βλασφημία της εξέλιξης
Η θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου είναι μια υπόθεση με σφάλματα, που έχει καταρριφθεί από πολλούς επιστήμονες. Παρ΄ όλα αυτά, τα αδρά επιχειρήματά της έχουν χρησιμοποιηθεί ευρέως ως εργαλείο απομάκρυνσης του ανθρώπου από τους θεούς. Εξισώνει την ανθρωπότητα με ζώα, υπονομεύοντας τόσο τον αυτοσεβασμό του ανθρώπου, όσο και τον σεβασμό του για την θεία δημιουργία. Ο εικοστός αιώνας υπήρξε μάρτυρας της υφαρπαγής των σφαιρών της έρευνας και εκπαίδευσης από την θεωρία της εξέλιξης, και η θεωρία της δημιουργίας απαγορεύτηκε από τις σχολικές τάξεις.
Από την αρχική θεωρία του Δαρβίνου προήλθε η επιζήμια φιλοσοφία του κοινωνικού Δαρβινισμού. Οι έννοιες της «φυσικής επιλογής» και «επιβίωσης του ισχυροτέρου» εξευτέλισαν την κοινότητα των εθνών σε μια ζούγκλα βάρβαρης πάλης.
δ. Η κακή θρησκεία της επιστήμης
Οπλισμένο με εμπειρισμό και επιστημονισμό, το φάντασμα προώθησε την κακή θρησκεία της επιστήμης για να αντικαταστήσει την ανθρώπινη λογική με «επιστημονική ορθολογικότητα». Οι άνθρωποι οδηγούνται να πιστεύουν μόνο σε ό,τι είναι ορατό και απτό, πράγμα που ενισχύει την αθεϊστική κοσμοθεώρηση.
Η παρούσα επιστημονική κοινότητα απορρίπτει όλα τα φαινόμενα που δεν μπορεί να εξηγήσει ή να επιβεβαιώσει με τις μεθόδους της ως πρόληψη και ψευδοεπιστήμη ή τα αγνοεί τελείως. Η επιστήμη έχει γίνει ένας τύπος κοσμικής θρησκείας που χρησιμοποιείται για την καταστολή της πίστης και της ηθικής. Σκοπεύοντας στον έλεγχο της ακαδημαϊκής σκέψης και του εκπαιδευτικού συστήματος, πλημμυρίζει αυτά τα πεδία με αθεϊστικές θεωρίες.
ε. Η ιδεολογία της πάλης
Η διαλεκτική θεωρία που διατυπώθηκε από τον Γερμανό φιλόσοφο Γκέοργκ Χέγκελ είναι ένα γενικό σύνολο αρχών για λογική σκέψη. Στοχαστές στην αρχαία Κίνα είχαν βρει αυτές τις αρχές πριν από την αυτοκρατορική δυναστεία Τσιν (221 π.Χ. – 206 π.Χ.).
Ο Μαρξισμός απορρόφησε συγκεκριμένες πτυχές της σκέψης του Χέγκελ ενώ μεγαλοποίησε την φύση της διαλεκτικής αντιπαράθεσης. Στα λόγια του Κινέζου ρεπουμπλικανού ηγέτη Τσιανγκ Κάι-σεκ, ο στόχος του κομμουνισμού είναι όχι να επιλύσει προβλήματα, αλλά «να επεκτείνει παγκόσμιες αντιπαραθέσεις στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό και να κάνει την ανθρώπινη πάλη να συνεχίζεται ες αεί.»
Όπως έχουμε δει αμέτρητες φορές στην πράξη, ο κομμουνισμός ξεσηκώνει μίσος μεταξύ των ανθρώπων, δημιουργεί και εντείνει διαμάχες, και τελικά αρπάζει την εξουσία μέσω βίαιης επανάστασης ή εξαπάτησης.
στ. Διαφθορά της σκέψης
Η τάξη των λογίων αποτελούσε κάποτε την πιο σοφή και πιο μορφωμένη ελίτ της κοινωνίας. Όμως τον τελευταίο αιώνα, αυτή η τάξη έχει γίνει εργαλείο για την προώθηση κομμουνιστικής ιδεολογίας και ανώμαλων ερμηνειών του κόσμου.
Ο αθεϊσμός και υλισμός γέννησαν πολλές φιλοσοφικές και ιδεολογικές τάσεις, όπως Μαρξισμό, Μακιαβελλισμό, σοσιαλισμό, μηδενισμό, αναρχισμό, αισθητισμό, Φροϋδισμό, μοντερνισμό, υπαρξισμό, μεταμοντερνισμό, και αποσυνθετισμό. Οι υποστηρικτές και ακόλουθοί τους εξέπεφταν σε ανούσιο και φλύαρο διάλογο για θέματα πραγματικής σημασίας.
ζ. Νοθευμένη γλώσσα
Όπως στην Νέα Ομιλία, την φανταστική γλώσσα που δημιουργήθηκε από την υπερπολιτεία της Ωκεανίας στη νουβέλα Χίλια Εννιακόσια Ογδόντα Τέσσερα του Τζωρτζ Όργουελ, αυτοί οι διανοούμενοι αναμόρφωσαν την γλώσσα για να ταιριάξει τους στόχους του φαντάσματος.
Έτσι, «ελευθερία» σημαίνει μια κατάσταση αδέσμευτη από ηθική, νόμο ή παράδοση. Αξίες όπως «όλοι οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν ίσοι», «όλοι είναι ίσοι ενώπιον του νόμου» και «ίσες ευκαιρίες» έχουν διαστρεβλωθεί σε απόλυτο εγκαλιταριανισμό. Η ανεκτικότητα έχει στρεβλωθεί ώστε να σημαίνει ανεκτικότητα προς κάθε είδους ανώμαλη σκέψη και συμπεριφορά. Η λογική σκέψη έχει γίνει εργαλείο μιας στενόμυαλης εμπειρικής επιστήμης. Στην αναζήτηση ισότητας αποτελέσματος η δικαιοσύνη έχει γίνει «κοινωνική δικαιοσύνη».
Η γλώσσα είναι το όργανο της σκέψης. Μέσω διαστρεβλωμένων ορισμών και νοημάτων της γλώσσας, οι σκέψεις του ανθρώπου οδηγούνται σε δαιμονικά συμπεράσματα.
2. Η υπονόμευση του παραδοσιακού πολιτισμού
Ο ορθόδοξος πολιτισμός της ανθρωπότητας δόθηκε από θεούς. Ενώ διατηρεί την φυσιολογική λειτουργία της ανθρώπινης κοινωνίας, ο πιο σημαντικός ρόλος του θεϊκά μεταδομένου πολιτισμού είναι να δώσει το μέσο στην ανθρωπότητα να κατανοήσει τον θεϊκό νόμο που διδάσκεται στην τελική εποχή και να σωθεί από την καταστροφή.
Ο θεϊκά εμπνευσμένος πολιτισμός προσφέρει ισχυρές ηθικές άμυνες κατά του κακού, και έτσι το φάντασμα αποκόβει τους ανθρώπους από τις παραδόσεις τους και καταστρέφει τους πολιτισμούς τους, χρησιμοποιώντας κρυφά μέσα. Για να καταργήσει την παραδοσιακή οπτική για την ζωή και τις ηθικές αξίες, το φάντασμα έφτιαξε πολλούς στόχους που ακούγονται μεγαλόπνοοι, οδηγώντας τους ανθρώπους να ξοδεύουν τις ζωές τους σε πάλη και να θυσιάζονται για αυτά τα στρεβλωμένα «ιδανικά».
α. Εξευτελισμένη εκπαίδευση
Για χιλιάδες χρόνια, η παραδοσιακή εκπαίδευση διατηρούσε και μετέδιδε τον εξέχοντα πολιτισμό της ανθρωπότητας. Είχε τον πρωτεύοντα ρόλο ώστε οι άνθρωποι να είναι καλοσυνάτοι, να διατηρούν την αρετή τους, να φτάσουν να κατέχουν επαγγελματικές ικανότητες, και να είναι καλοί άνθρωποι και πολίτες. Αρχίζοντας τον δέκατο ένατο αιώνα, συστήματα δωρεάν δημόσιας εκπαίδευσης καθιερώθηκαν στις Δυτικές χώρες.
Όμως, στην αρχή του εικοστού αιώνα, τα δημόσια σχολεία άρχισαν να κατηχούν τους μαθητές κατά της παράδοσης και ηθικής. Η θεωρία της εξέλιξης έγινε απαιτούμενο μάθημα. Τα βιβλία γέμισαν σταδιακά με αθεϊσμό, υλισμό, και πάλη των τάξεων. Ο παραδοσιακός πολιτισμός, όπως αναδεικνύεται από τα μεγάλα κλασικά κείμενα, ήταν σε αντίθεση με το δαιμονικό ιδεολογικό ρεύμα και όλο και περισσότερο τέθηκε στο περιθώριο. Ευφυείς και σκεπτόμενοι μαθητές κατηχήθηκαν με αριστερή ιδεολογία, σπαταλώντας έτσι την λαμπρότητά τους στην αναζήτηση ασήμαντων θεμάτων και μένοντας αμόρφωτοι στα βασικά της ζωής και κοινωνίας.
Οι όλο και αυξανόμενες σχολικές ώρες χώρισαν τα παιδιά από τους γονείς και τις οικογένειές τους, εξασφαλίζοντας συνεχή έκθεση στο διεφθαρμένο εκπαιδευτικό σύστημα. Υπό το σύνθημα της «ανεξάρτητης σκέψης», οι μαθητές ενθαρρύνθηκαν να κόψουν δεσμούς με την παράδοση και να απεχθάνονται τους γονείς και δασκάλους τους, διδάσκοντάς τους να είναι ενάντια στην παράδοση και ενάντια στην εξουσία. Τα εκπαιδευτικά πρότυπα σταδιακά χαμηλώθηκαν, επηρεάζοντας την ικανότητα των μαθητών στα μαθηματικά και την γλώσσα. Ταϊστηκαν «πολιτικά ορθά» αφηγήματα της ιστορίας και κοινωνικών σπουδών και εμβυθίστηκαν σε άξεστη διασκέδαση.
Σε κομμουνιστικές χώρες, γίνεται πλύση εγκεφάλου στους μαθητές με αριστερή ιδεολογία από τον παιδικό σταθμό έως και την ανώτερη εκπαίδευση σε ένα σχεδόν απομονωμένο περιβάλλον. Όταν αποφοιτούν και εισέρχονται στην κοινωνία, το μυαλό τους είναι γεμάτο στρεβλωμένη λογική.
β. Εκφυλισμένη τέχνη
Οι ορθές παραδοσιακές τέχνες προέρχονται από τους θεούς και εμφανίστηκαν πρώτα σε ναούς, εκκλησίες, και άλλα μέρη λατρείας. Η αληθινή τέχνη παρουσιάζει αλήθεια, καλοσύνη, ομορφιά, και τιμή, βοηθώντας έτσι την ανθρωπότητα να διατηρήσει έναν ορθόδοξο ηθικό πολιτισμό.
Η εκφυλσιμένη τέχνη καταστρέφει τον παραδοσιακό πολιτισμό. Ο ιμπρεσσιονισμός συστήθηκε στις οπτικές τέχνες υπό το πρόσχημα της «παρουσίασης της πραγματικότητας». Παρομοίως, ο ρεαλισμός και νατουραλισμός συστήθηκαν στην λογοτεχνία, αντικαθιστώντας τα ηθικά διδάγματα που αναπαριστώνται στα κλασικά έργα. Ο εξπρεσιονισμός, η αφηρημένη τέχνη, ο μοντερνισμός, μεταμοντερνισμός, και τα παρόμοια προωθήθηκαν καμουφλαρισμένα ως «πρωτοπορία» και έχοντας μια «κριτική» άποψη της πραγματικότητας. Το θαυμαστό, ευγενές, και αγνό γελοιοποιήθηκαν, ενώ το ακαλλιέργητο και ξεδιάντροπο επιδοκιμάστηκαν.
Σκουπίδια γέμισαν τους χώρους τέχνης. Κακόφωνοι ρυθμοί και απεχθείς θόρυβοι αποκαλούνται τώρα μουσική. Σκοτεινοί, καταχθόνιοι πίνακες απεικονίζουν πράγματα του κάτω κόσμου. Τα ηθικά όρια έχουν καταστραφεί με πρόσχημα της παραστατικής τέχνης. Πολλοί νέοι είναι σκληροπυρηνικοί ακόλουθοι διεφθαρμένων διασήμων.
γ. Έλεγχος των ΜΜΕ
Ο έλεγχος των πηγών πληροφόρησης των ανθρώπων, κυρίως των μαζικών μέσων επικοινωνίας, κάνει εφικτή την εξαπάτησή τους. Σε χώρες όπου ο κομμουνισμός έχει πολιτική δύναμη, τα ΜΜΕ είναι μια μηχανή προπαγάνδας που χρησιμοποιεί το κομμουνιστικό κόμμα. Αλλού, η απεριόριστη ελευθερία έκφρασης εξυπηρετεί στο να θάψει σοβαρά ρεπορτάζ και συζητήσεις σε μια χιονοστιβάδα ψεύτικων ειδήσεων, αισχρού περιεχομένου, και τετριμμένης υπερβολής.
Με το δέλεαρ οικονομικών κινήτρων και πολιτικών σκοπιμοτήτων, τα ΜΜΕ έχουν γίνει εργαλείο πειρατείας της κοινής γνώμης. Οι περισσότεροι άνθρωποι, απασχολημένοι στην εργασία και τα συμφέροντά τους, είναι ανίκανοι να διακρίνουν τα θέματα και στοιχεία που χρειάζονται, μέσα σε μια πλημμύρα πληροφοριών. Οι φωνές των λίγων που έχουν την σοφία και θάρρος να εκθέσουν αυτήν την συνωμοσία πνίγονται και περιθωριοποιούνται, καθιστώντας τους ανίκανους να έχουν μια κάποια επίδραση στην γενική εικόνα.
δ. Πορνογραφία, τζόγος και ναρκωτικά
Διεθφαρμένοι τρόποι ζωής, σεξουαλική ελευθερία, και ομοφυλοφιλία αφθονούν. Ο τζόγος και τα ναρκωτικά δημιουργούν έναν πληθυσμό εθισμένων. Οι νέοι είναι κολλημένοι σε ηλεκτρονικές συσκευές και βιντεοπαιχνίδια γεμάτα βία, εικόνες με υπονοούμενα, ξεκάθαρη πορνογραφία, και άλλα απαίσια.
ε. Διαφθείροντας τα παραδοσιακά επαγγέλματα
Τα παραδοσιακά επαγγέλματα της ανθρωπότητας καθιερώθηκαν από θεούς, και η διατήρηση αυτών των παραδόσεων στην ζωή ενδυναμώνει τις θεϊκές ρίζες του ανθρώπινου πολιτισμού. Σήμερα, δαιμονικές επιρροές είναι παντού στον επαγγελματικό κόσμο. Νέοι και μοδάτοι τρόποι [ή πράγματα] υπονομεύουν τα παραδοσιακά πρότυπα ποιοτικής εργασίας και την επιχειρηματική ηθική. Πολλά αρχαία επαγγέλματα αφέθηκαν να πεθάνουν. Διεφθαρμένα δημιουργήματα παίζουν με τις χαμερπείς επιθυμίες των καταναλωτών και επιβραβεύονται με φήμη και κέρδη, γεμίζοντας τον κόσμο με εκκεντρικές και διεφθαρμένες τάσεις. Αποξενωμένοι από τους παραδοσιακούς τρόπους ζωής τους, οι άνθρωποι απομακρύνονται περισσότερο από το θείον.
3. Η αποσύνθεση της κοινωνίας
Ο κομμουνισμός κληρονομεί την οργάνωση και ιδεολογία του από αυτήν των συμμοριών και των κακών θρησκειών (cults). Στην Ανατολή, ο κομμουνισμός εκπροσωπείται από αρχηγούς του κόμματος, όπως τους Βλαντιμίρ Λένιν, Ιωσήφ Στάλιν, Μάο Τζεντόνγκ, Τζιανγκ Τζεμίν, και τους ακολούθους τους. Η κατάσταση στην Δύση είναι πιο περίπλοκη, καθώς ισχυρά μέλη της ελίτ σε πεδία όπως κυβέρνηση, επιχειρήσεις, πανεπιστήμια, και θρησκεία συνωμοτούν για να υπονομεύσουν την κοινωνία.
α. Διάβρωση της εκκλησίας
Θρησκείες που κάποτε ήταν ορθές έχουν τελείως εμποτιστεί με την κοσμική θρησκεία του σοσιαλισμού. Παραδοσιακές διδασκαλίες και οι άγιες γραφές έχουν αλλαχθεί. Η απελευθερωτική θεολογία έχει εμποτίσει μια άλλοτε ορθή πίστη με μαρξιστική ιδεολογία και πάλη των τάξεων, και ηθική διαφθορά έχει εξαπλωθεί μέσα στον κλήρο. Κατά συνέπεια, πολλοί πιστοί έχουν χάσει την ελπίδα στην εκκλησία και έχουν παρατήσει την πίστη στην θεϊκή σωτηρία.
β. Αποσύνθεση της οικογένειας
Οικογένεια, έθνος, και θρησκεία είναι κάποιες από τις θεμέλιες λίθους του ανθρωπίνου πολιτισμού. Η οικογένεια είναι ένα σημαντικό προπύργιο ηθικής και παράδοσης και λειτουργεί ως αγωγός ώστε ο πολιτισμός να περαστεί από την μία γενιά στην επόμενη. Η καταστροφή της οικογένειας είναι ένα τμήμα κλειδί στο σχέδιο του διαβόλου για την καταστροφή της ανθρωπότητας.
Οι παραδοσιακοί ρόλοι της οικογένειας και των φύλων έχουν υπονομευτεί από τον φεμινισμό, αντι-πατριαρχία, σεξουαλική απελευθέρωση, και την προώθηση της ομοφυλοφιλίας. Συγκατοίκηση, μοιχεία, διαζύγιο και έκτρωση ενθαρρύνονται.
γ. Απολυταρχία στην Ανατολή
Η Ρωσία αποδυναμώθηκε από τις ήττες της στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και ο τσάρος εξαναγκάστηκε να αποποιηθεί τον θρόνο. Κομμουνιστές επαναστάτες άρπαξαν αυτήν την ευκαιρία για να εκκινήσουν την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 και να υφαρπάξουν την εξουσία. Ακολούθως, η Σοβιετική Ένωση, το πρώτο σοσιαλιστικό καθεστώς του κόσμου, δημιουργήθηκε, και η Κομμουνιστική Διεθνής φτιάχτηκε για να εξάγει επανάσταση ανά την υφήλιο.
Το 1919 και 1921, κομμουνιστικά κόμματα ιδρύθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες και Κίνα, παίρνοντας αμφότερα τις εντολές τους από την Σοβιετική Ρωσία. Υποστηριζόμενο από την Σοβιετική Ένωση και εκμεταλλευόμενο τις τρομερές καταστροφές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το Κινέζικο Κομμουνστικό Κόμμα (ΚΚΚ) κατέκτησε την Κίνα μέσω βίας και προδοσίας.
Μετά την αρπαγή της εξουσίας, το Σοβιετικό και το Κινέζικο κομμουνιστικό κόμμα κατακρεούργησαν ανηλεώς δεκάδες εκατομμύρια των ανθρώπων τους σε καιρό ειρήνης. Το ΚΚΚ συνέχισε τον δρόμο της επανάστασης υπό την δικτατορία του προλεταριάτου και εκκίνησε την χωρίς προηγούμενο Πολιτιστική Επανάσταση, κηρύσσοντας πόλεμο στα επιτεύγματα του ανθρώπινου πολιτισμού και αρχίζοντας μια βάρβαρη επίθεση στα πέντε χιλιάδες χρόνια παραδοσιακού πολιτισμού της Κίνας.
Από την δεκαετία του 1980, το ΚΚΚ έχει κάνει οικονομικές μεταρρυθμίσεις για να αποτρέψει την κατάρρευση, αλλά η πολιτική σφαίρα έχει παραμείνει υπό αυστηρό απολυταρχικό έλεγχο. Μέχρι και σήμερα, το Κόμμα διατηρεί έναν σφιχτό έλεγχο στην εξουσία μέσω εκστρατειών καταστολής, όπως η καταστροφή του δημοκρατικού κινήματος και η δίωξη της πνευματικής άσκησης Φάλουν Γκονγκ.
δ. Διείσδυση στην Δύση
Η αυτοκρατορική αυλή της Κίνας, το θείο δικαίωμα των βασιλέων στην Δύση, και το αμερικανικό σύστημα ελέγχων και ισορροπιών είναι μορφές κυβέρνησης που καθιερώθηκαν από θεούς για τους ανθρώπους σύμφωνα με τον ξεχωριστό πολιτισμό τους και τα συγκεκριμένα περιβάλλοντά τους. Αν και οι κομμουνιστικές επαναστάσεις απέτυχαν να πάρουν την εξουσία στις Δυτικές χώρες, η αριστερή ιδεολογία έχει επιτύχει να καθιερώσει έλεγχο μέσω υπονόμευσης, φέρνοντας το φάντασμα του κομμουνισμού στον ελεύθερο κόσμο. Χωρίς βίαιη επανάσταση, οι Δυτικές χώρες έχουν υιοθετήσει ευρέως διάφορα χαρακτηριστικά του κομμουνιστικού συστήματος, όπως βαριά φορολόγηση, κράτη φουσκωμένων επιδομάτων, εκτεταμένο κυβερνητικό έλεγχο, και «πολιτική ορθότητα».
ε. Διαστροφή του νόμου
Ο νόμος προέρχεται από θεϊκή εντολή και θεμελιώνεται στην ηθική. Όμως, στρεβλωμένες κατανοήσεις της ηθικής και ελευθερίας έχουν επηρεάσει την διαμόρφωση και ερμηνεία νόμων. Σε κομμουνιστικές χώρες στην Ανατολή, ο νόμος υπάρχει για να υπηρετεί τα ενδιαφέροντα του κόμματος. Στην Δύση, ο νόμος ερμηνεύεται μέσω αριστερής ιδεολογίας και αλλάζει ώστε να ξεριζώσει ηθικές αντιλήψεις καλού και κακού. Αυτό προσφέρει ασφαλή λιμένα για κακίες όπως φόνο, μοιχεία, και ομοφυλοφιλία, ενώ τιμωρεί εξαίρετους πολίτες.
στ. Οικονομική χειραγώγηση
Η απόρριψη του χρυσού ως πρότυπο, και η λήψη ενός μεταβαλλόμενου παραστατικού νομίσματος (fiat currency) έχει προκαλέσει ατελείωτες οικονομικές κρίσεις. Η παραδοσιακή σοφία που ορίζει τα βιώσιμα οικονομικά έχει χάσει την θέση της, παγιδεύοντας κυβερνήσεις και άτομα σε μια κουλτούρα υπερκατανάλωσης και υπερβολικών εξόδων. Τράπεζες και πολιτεία ενθαρρύνουν τους πολίτες να δανείζονται χωρίς σταματημό. Ως αποτέλεσμα, ένα γιγάντιο κυβερνητικό χρέος υπονομεύει την εθνική κυριαρχία σε πολλές χώρες.
ζ. Παγκόσμια κυβέρνηση
Το κομμουνιστικό φάντασμα έχει χρησιμοποιήσει την παγκοσμιοποίηση ως εργαλείο για να αποσυνθέσει σταδιακά την κυριαρχία μεμονωμένων εθνών και να καθιερώσει μια παγκόσμια κυβέρνηση. Οι υποστηρικτές της παγκόσμιας κυβέρνησης έχουν προωθήσει τις ουτοπικές προτάσεις οργανισμών όπως ο Συνασπισμός των Εθνών και τα Ηνωμένα Έθνη, και γνωστές φράσεις όπως «εδαφική ενσωμάτωση» και «παγκόσμια κυβέρνηση».
Παρ΄ όλα αυτά, το φάντασμα εξαναγκάζει ηγέτες και έθνη να ακολουθήσουν τις διαταγές του. Ληστεύει από τους ανθρώπους την ειρήνη και ασφάλειά τους, κατασκευάζοντας πολέμους και κοινωνική αναστάτωση. Ο στόχος είναι να φέρει όλο τον κόσμο υπό ένα απολυταρχικό καθεστώς και να επιβάλει σφιχτό διοικητικό, ιδεολογικό έλεγχο, και έλεγχο πληθυσμού.
4. Κατασκευασμένη κοινωνική αναστάτωση
Για να μπορέσει να ανατρέψει την παραδοσιακή ανθρώπινη κοινωνία, το φάντασμα έχει δημιουργήσει μαζική μετανάστευση, κοινωνικά κινήματα, και κοινωνική αναστάτωση σε μαζική κλίμακα. Αυτή η εντυπωσιακή διαδικασία δουλεύεται για τουλάχιστον μερικούς αιώνες.
α. Πόλεμος
Ο πόλεμος είναι ένα από τα πιο αποτελεσματικά εργαλεία του φαντάσματος για την αποσύνθεση της παλαιάς διεθνούς τάξης, καταστρέφοντας προμαχώνες της παράδοσης, και επιταχύνοντας την ανάπτυξη κομμουνιστικής ιδεολογίας. Πολλοί πόλεμοι άρχισαν και έγιναν υπό δαιμονική επιρροή. Ο Α΄Παγκόσμιος Πόλεμος έφερε την κατάρρευση πολλών Ευρωπαϊκών αυτοκρατοριών, κυρίως της τσαρικής Ρωσίας, που έστρωσε τον δρόμο για την Μπολσεβίκικη Επανάσταση.
Ο Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος δημιούργησε τις συνθήκες για το Κινέζικο Κομμουνιστικό Κόμμα να αρπάξει την εξουσία και για την Σοβιετική Ένωση να εισβάλει στην Ανατολική Ευρώπη, και έτσι να εγκαθιδρύσει το μεταπολεμικό σοσιαλιστικό στρατόπεδο.
Ο Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος δημιούργησε επίσης την αναστάτωση της κατάργησης των αποικιών, κάτι που το Σοβιετικό και Κινέζικο καθεστώς εκμεταλλεύτηκαν ώστε να υποστηρίξουν το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα. Κινήματα εθνικής απελευθέρωσης έθεσαν πολλές χώρες στην Ασία, Αφρική, και Λατινική Αμερική στο σοσιαλιστικό στρατόπεδο.
β. Επανάσταση
Η αρπαγή της πολιτικής δύναμης είναι ένα βήμα κλειδί στο σχέδιο του κομμουνισμού για την καταστροφή της ανθρωπότητας. Κάνοντας μια περίληψη των μαθημάτων που πήραν από την Κομμούνα του Παρισιού, ο Καρλ Μαρξ έγραψε ότι η εργατική τάξη πρέπει να ανατρέψει τον αρχικό κυβερνητικό μηχανισμό και να τον αντικαταστήσει με το δικό της κράτος. Η εξουσία είναι πάντα το κύριο θέμα στην μαρξιστική πολιτική θεωρία.
Η υποκίνηση επανάστασης μπορεί να διαιρεθεί στα ακόλουθα βήματα:
1. Υποκίνηση μίσους και αντιπαράθεσης μεταξύ των ανθρώπων.
2. Εξαπάτηση του κοινού με ψέματα και καθιέρωση ενός επαναστατικού ενωμένου μετώπου.
3. Υπερνίκηση των δυνάμεων αντίστασης, μία μία.
4. Χρήση βίας για την δημιουργία μιας ατμόσφαιρας τρόμου και χάους.
5. Πραξικόπημα για την αρπαγή της εξουσίας.
6. Καταστολή των αντιδρούντων.
7. Χτίσιμο και διατήρηση μιας νέας τάξης χρησιμοποιώντας τον τρόμο της επανάστασης.
Οι κομμουνιστικές χώρες προσπάθησαν να εκκινήσουν μια παγκόσμια επανάσταση μέσω της Κομμουνιστικής Διεθνούς, εξάγοντας επαναστατικό ακτιβισμό και δημιουργώντας αναστάτωση σε μη κομμουνιστικές χώρες μέσω της υποστήριξης τοπικών αριστερών.
γ. Οικονομική κρίση
Οικονομικές κρίσεις μπορούν να δημιουργηθούν και χρησιμοποιηθούν ως μέσα υποβοήθησης της επανάστασης ή της παρουσίασης σοσιαλιστικών κινημάτων ως σωτηρίων. Όταν πολιτικοί σε δημοκρατικές χώρες βρίσκονται σε απόγνωση ψάχνοντας μια λύση, κάνουν φαουστιανές συμφωνίες, οδηγώντας σταδιακά τις χώρες τους προς σοσιαλισμό μεγάλης κυβέρνησης και υψηλής φορολόγησης. Όπως έγραψε ο Σολ Ολίνσκυ στους Κανόνες για Ριζοσπάστες, «Η πραγματική δράση βρίσκεται στην αντίδραση του εχθρού».
Η Μεγάλη Ύφεση της δεκαετίας του 1930 ήταν ο κρίσιμος κόμβος από τον οποίον η Ευρώπη και οι Ηνωμένες Πολιτείες μπήκαν στο μονοπάτι της μεγάλης κυβέρνησης και του εκτεταμένου παρεμβατισμού. Η οικονομική κρίση του 2008 συνέχισε να γέρνει την ζυγαριά προς όφελος της επέκτασης αριστερών πολιτικών.
δ. Αποξενώντας τους ανθρώπους από τις ρίζες τους
Από την αρχαιότητα, οι άνθρωποι μετακινούνταν από ένα μέρος σε ένα άλλο. Όμως, οι μαζικές εγχώριες και διεθνείς κινήσεις πληθυσμών που είδαμε στην σύγχρονη εποχή είναι αποτέλεσμα της χειραγώγησης του φαντάσματος. Η μαζική μετανάστευση διαλύει την εθνική ταυτότητα, τα σύνορα, την κυριαρχία, τις πολιτισμικές παραδόσεις και την κοινωνική συνοχή.
Καθώς μάζες ανθρώπων παίρνονται μακριά από τις παραδοσιακές τους ταυτότητες, απορροφώνται ευκολότερα στο ρεύμα του μοντερνισμού. Είναι δύσκολο για τους μετανάστες που ζουν σε ένα μη οικείο περιβάλλον να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους, πόσω μάλλον να συμμετάσχουν βαθιά στις πολιτικές διαδικασίες των χωρών που τους φιλοξενούν ή στις πολιτισμικές τους παραδόσεις.
Νεοαφιχθέντες μετανάστες γίνονται εύκολα «δωρεάν» ψήφοι για αριστερά κόμματα. Εν τω μεταξύ, η μετανάστευση δημιουργεί ώριμες συνθήκες για την έγερση φυλετικών και θρησκευτικών εχθροτήτων.
ε. Πειρατεία κοινωνικών κινημάτων
Ο κομμουνισμός χρησιμοποιεί κοινωνικές τάσεις για να ξεσηκώσει και ανησυχήσει ανθρώπους, να κλιμακώσει αντιπαραθέσεις, και να κινητοποιήσει τεράστια κινήματα για την αποσταθεροποίηση της κοινωνίας, να εξαναγκάσει πολιτικούς αντιπάλους [σε κάποια πράξη], να ελέγξει τον διάλογο, και να μοιάζει ότι παίρνει το ηθικό πλεονέκτημα. Παραδείγματα είναι το κίνημα ενάντια στον πόλεμο, ο περιβαλλοντισμός, και άλλα κινήματα στην Δυτική κοινωνία.
στ. Τρομοκρατία
Οι κομμουνιστικές επαναστάσεις επιτυγχάνονται μέσω πράξεων τρομοκρατίας, και τα κομμουνιστικά καθεστώτα εφαρμόζουν κρατική τρομοκρατία. Οι Σοβιετικοί και Κινέζοι κομμουνιστές υποστήριξαν τρομοκρατικές ομάδες ως ενός είδους ειδικής δύναμης κατά του ελεύθερου κόσμου. Τα περισσότερα τρομοκρατικά κινήματα εμπνέονται από το λενινιστικό οργανωτικό μοντέλο. Ο κομμουνισμός εκμεταλλεύεται διχασμούς μεταξύ των ανθρώπων και διοχετεύει την οργή ατόμων σε ένα συλλογικό μίσος.
Το παράλογο σκεπτικό που οδηγεί τους τρομοκράτες να σφάξουν αθώους ανθρώπους δημιουργεί μια ατμόσφαιρα απόγνωσης. Εκτεθειμένοι σε πολλά περιστατικά οργανωμένης βίας, οι άνθρωποι γίνονται πιο αντικοινωνικοί, θλιμμένοι, παρανοϊκοί, και κυνικοί. Όλα αυτά ζημιώνουν την δημόσια τάξη και κατακερματίζουν την κοινωνία, κάνοντάς το ευκολότερο για τον κομμουνισμό να κερδίσει δύναμη.
5. Η στρατηγική διαίρει και βασίλευε
Το κομμουνιστικό φάντασμα χειρίζεται ανθρώπους σύμφωνα με τα διαφορετικά χαρακτηριστικά τους και κίνητρα. Μπορεί να τους δολοφονήσει ή να τους δωροδοκήσει, ή να τους κατηχήσει ώστε να το υπηρετήσουν ως πιόνια της επανάστασης και εξέγερσης.
α. Εξάλειψη της αντίστασης
Κάποιοι άνθρωποι είναι πιο σοφοί και αντιλαμβάνονται καλύτερα από άλλους. Κάποιοι είναι πιο κοντά στο θείον και δεν είναι ευάλωτοι στις πονηριές του διαβόλου. Ειδικά σε χώρες όπως η Κίνα, που έχει μια μακρά και πλούσια ιστορία, είναι δύσκολο να κάνεις τους ανθρώπους να ακολουθήσουν την απάτη.
Για να το επιτύχει αυτό, το Κινέζικο Κομμουνιστικό Κόμμα έπρεπε να εκκινήσει μια σειρά πολιτικών εκστρατειών που σφάγιασαν δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπων. Αποσυνέθεσαν την πολιτισμική τάξη σκοτώνοντας την ελίτ που είχε τον ρόλο των φρουρών του παραδοσιακού κινέζικου πολιτισμού.
Το κομμουνιστικό φάντασμα δεν διστάζει να εξοντώσει σωματικά τα μέλη της κοινωνίας που αντιλαμβάνονται την κατάσταση, που βλέπουν καθαρά την σκευωρία και είναι αρκετά θαρραλέα να αντισταθούν δημοσίως. Για αυτόν τον λόγο, κανονίζει να γίνουν πολιτικές εκστρατείες, θρησκευτικές διώξεις, ψεύτικες δίκες, και δολοφονίες.
β. Αιχμαλωτίζοντας την ελίτ
Η ελίτ σε όλα τα έθνη και επιχειρηματικά πεδία έχει πάρει έναν δαιμονικό δρόμο καθώς το φάντασμα εκμεταλλεύεται τα συμφέροντά τους και τους δίνει δύναμη σύμφωνα με το πόσο πιστά ακολουθούν την ατζέντα του. Για αυτούς που αναζητούν φήμη και επιρροή, το φάντασμα τους δίνει μεγάλη φήμη και εξουσία. Για τους άπληστους, κανονίζει κέρδη. Φουσκώνει το εγώ των υπεροπτών και διατηρεί την οπτασία των ανίδεων. Οι προικισμένοι παρασύρονται με επιστήμη, υλισμό, και ελευθερία έκφρασης χωρίς κανένα περιορισμό.
Σε άτομα με υψηλές φιλοδοξίες και καλές προθέσεις, τα ιδανικά τους μετατρέπονται σε αυτο-εκθειασμό, κάνοντάς τους να νιώθουν την ζεστή λάμψη της προεδρίας, πρωθυπουργίας, του να είναι διανοούμενοι σε ομάδες επίλυσης προβλημάτων (think tanks), νομοθέτες, διοικητικά στελέχη, μεγάλοι τραπεζίτες, καθηγητές πανεπιστημίων, ειδικοί, υποψήφιοι Νόμπελ, και τα παρόμοια, με εξαιρετική κοινωνική θέση, πολιτική επιρροή, και τεράστιες περιουσίες. Μόλις καθιερωθούν, αυτές οι λαμπρές προσωπικότητες χάνουν την ακεραιότητά τους, ο καθένας σύμφωνα με τις περιστάσεις του. Όλοι γίνονται οι ανίδεοι πράκτορες του φαντάσματος και οι χρήσιμοι ηλίθιοί του.
γ. Αποβλάκωση των μαζών
Η κομμουνιστική ιδεολογία χειραγωγεί την δημόσια γνώση μέσω δημιουργίας ψεύτικων αφηγημάτων, ζαλίζοντας τους ανθρώπους με το στρεβλωμένο εκπαιδευτικό του σύστημα, και ελέγχοντας τα ΜΜΕ. Χρησιμοποιεί το αίσθημα ασφάλειας των ανθρώπων και τα ρηχά τους ενδιαφέροντα για να τους κάνει να νοιάζονται μόνο για τα άμεσα οφέλη τους, την ακαλλιέργητη διασκέδαση, τα αθλήματα κορυφής, το κοινωνικό κουτσομπολιό, και την άφεση σε ηδονιστική και σαρκική επιθυμία. Την ίδια στιγμή, οι πολιτικοί ασχολούνται με τους ελάχιστους κοινούς παρονομαστές για να υπονομεύσουν την εγρήγορση των ψηφοφόρων, και έτσι να αιχμαλωτίσουν το εκλογικό σώμα.
Σε απολυταρχικές κομμουνιστικές χώρες, δεν επιτρέπεται ποτέ στους ανθρώπους να έχουν κάποια σχέση με την πολιτική. Σε δημοκρατικές χώρες, αυτοί που ασχολούνται με το κοινό καλό έχουν υποστεί την αλλαγή εστίασης της προσοχής τους, σε ασήμαντα θέματα (όπως τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων που άλλαξαν φύλο), πράγμα που αντικατοπτρίζει το διάσημο στρατήγημα από την αρχαία κινέζικη στρατιωτική ιστορία: «προχωρώντας από έναν κρυφό δρόμο ενώ επισκευάζουμε τον πλακόστρωτο δρόμο στα ανοιχτά». Viral νέα, κοινωνικά κουτσομπολιά, ακόμα και τρομοκρατικές επιθέσεις και πόλεμοι κατασκευάζονται σαν κάλυμμα για τον ύστατο στόχο του κομμουνισμού.
Στο κοινό ενσταλάσσεται μια μοντέρνα συνείδηση και κινητοποιείται για να υπερνικήσει την μειοψηφία των ανθρώπων που εμμένουν πεισματικά στην παράδοση. Οι διανοούμενοι κάνουν βαριά κριτική στους παραδοσιακούς πολιτισμούς ανά τον κόσμο, δημιοργώντας στενόμυαλη προκατάληψη στο κοινό τους, που δυσκολεύεται να διακρίνει. Οι έννοιες της κριτικής και δημιουργικής σκέψης χρησιμοποιούνται με κακό τρόπο, ώστε να κάνουν την νεότερη γενιά να αντιτάσσεται στις μορφές εξουσίας, αποτρέποντάς την να απορροφήσει την γνώση και σοφία του παραδοσιακού πολιτισμού.
δ. Οργάνωση όχλων
Σε κομμουνιστικές χώρες, μετά την σφαγή των φορέων του παραδοσιακού πολιτισμού, στο μεγάλο μέρος του πληθυσμού έγινε πλύση εγκεφάλου ώστε να συμμετάσχει στην επανάσταση. Αφότου το Κομμουνιστικό Κόμμα πήρε την εξουσία στην Κίνα, χρειάστηκαν δυόμισι δεκαετίες για την ανατροφή μιας γενιάς «κουταβιών λύκου», κινέζικου όρου για αυτούς που μεγάλωσαν υπό κομμουνισμό και τους έγινε πλύση εγκεφάλου ώστε να μισούν και να σκοτώνουν ταξικούς εχθρούς. Ενθαρρύνονταν στο να πολεμούν, να σπάζουν, να ληστεύουν και να καίνε αδιακρίτως.
Κατά την Πολιτιστική Επανάσταση, έφηβα κορίτσια χτυπούσαν χωρίς δισταγμό τους καθηγητές τους μέχρι θανάτου. Σήμερα, πληρωμένοι χρήστες του ίντερνετ για να διαδίδουν ψευδείς πληροφορίες, γνωστοί ως Στρατός των 50 Λεπτών, δουλεύουν ενεργητικά σε διάφορα διαδικτυακά μέσα κοινωνικής δικτύωσης στην Κίνα, γράφοντας διαρκώς για χτυπήματα και δολοφονίες· συνήθη κείμενα έχουν τους τίτλους: «Ανακτήστε τα νησιά Ντιαο-γιου ακόμα και αν η Κίνα γίνει κομμάτια», και «Καλύτερα η Κίνα να γεμίσει με τάφους, παρά να μην εξαλείψει τον τελευταίο Ιάπωνα». Το δολοφονικό τους αίσθημα καλλιεργείται επίτηδες από το Κινέζικο Κομμουνιστικό Κόμμα.
Στην Δύση, τα κομμουνιστικά κόμματα θυμούνται με περηφάνια την εμπειρία της Γαλλικής Επανάστασης και της Κομμούνας των Παρισίων. Κάθε επανάσταση και εξέγερση έχει εκκινηθεί από όχλους που δεν είχαν καμιά ηθική, ντροπή, και καμιά καλοσύνη.
ε. Επίσπευση της αντικατάστασης των γενεών
Η παλαιότερη γενιά περιθωριοποιείται και απομακρύνεται από την κοινωνία με έναν επιταχυνόμενο ρυθμό. Καθώς οι νέοι αποκτούν όλο και περισσότερα δικαιώματα, πολιτική δύναμη, και προνόμια, οι ηλικιωμένοι χάνουν τις θέσεις εξουσίας και κύρους, πράγμα που επιταχύνει το διαζύγιο της ανθρωπότητας από την παράδοση.
Η σύγχρονη λογοτεχνία, τέχνες, και ο δημοφιλής πολιτισμός όλα προσαρμόζονται στις προτιμήσεις και αξίες των νέων, που πιέζονται να ακολουθήσουν τις τελευταίες τάσεις στην μόδα για να μην εξοστρακιστούν από τους φίλους τους. Αστραπιαία επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος κάνει τους ηλικιωμένους ανίκανους να παρακολουθήσουν τι γίνεται και να προσαρμοστούν στις μαζικές κοινωνικές αλλαγές που συμβαίνουν ως αποτέλεσμα.
Η μεταμόρφωση των αστικών και αγροτικών σφαιρών συνδυασμένη με την μαζική μετανάστευση για δουλειά, λειτουργούν από κοινού ώστε να αποξενώσουν τους ηλικιωμένους και να τους κάνουν να χάσουν την φιλική τους σύνδεση με το παρόν. Το μαρτύριο και η αίσθηση απόγνωσης της μοναξιάς τους επιδεινώνονται από την πραγματικότητα της μοντέρνας ζωής, όπου οι νέοι βρίσκονται σε μια συνεχή κατάσταση ανταγωνισμού και δεν έχουν πολύ χρόνο να δώσουν για τους γονείς και τους ηλικιωμένους της οικογένειάς τους.
στ. Διαίρεση της κοινωνίας
Στην παραδοσιακή ανθρώπινη κοινωνία, οι άνθρωποι βοηθούν ο ένας τον άλλον. Όταν υπάρχουν προβλήματα, έχουν την θρησκεία, ηθική, νόμους, και λαϊκά ήθη για να βρουν μια λύση και να μπορέσουν να συνεργαστούν. Μια τέτοια φυσική κοινωνία δεν μπορεί κάποιος να την κάνει να καταρρεύσει σε μια μικρή χρονική περίοδο. Θα πρέπει πρώτα να διαιρεθεί σε ατομικοποιημένες μονάδες, εξαλείφοντας την παραδοσιακή στήριξη μεταξύ ατόμων και αποξενώνοντάς τους τον έναν από τον άλλον.
Σχεδόν κάθε χαρακτηριστικό που μπορεί κάποιος να σκεφτεί έχει χρησιμοποιηθεί για να διαιρέσει την κοινωνία σε αντιμαχόμενες ομάδες και να ενσταλάξει μίσος και διαμάχη μεταξύ τους. Τάξη, φύλο, φυλή, εθνικότητα, και θρησκευτική πίστη όλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως βάση για διαίρεση. Ο κομμουνισμός και άλλες ιδεολογίες επηρεασμένες από το φάντασμα, μεγεθύνουν την εχθρότητα μεταξύ των μπουρζουά και του προλεταριάτου, των αρχόντων και αρχομένων, προοδευτικών και «οπισθοδρομικών», αριστερών και συντηρητικών — όλα ενώ η κυβέρνηση επεκτείνει τις δυνάμεις της για να χτίσει ένα παντοδύναμο απολυταρχικό κράτος.
6. Απάτη και άμυνα
Όπως ένας εγκληματίας προσπαθεί να καταστρέψει τα αποδεικτικά στοιχεία της πράξης του, το φάντασμα του κομμουνισμού έχει καλύψει τον εαυτό του καλά. Είναι δύσκολο να αντιληφθούμε το μέγεθος των απατών του.
α. Ανοιχτή συνωμοσία
Τα πιο διαβολικά σχέδια του φαντάσματος φέρονται εις πέρας ανοιχτά υπό το φως του ηλίου, όπου τα παρουσιάζουν ως συνετά, λογικά, και νόμιμα. Έχουν τόσο πολύ εμποτίσει τον χώρο, που είναι δύσκολο να εκθέσεις αυτά τα σχέδια, αυτό που πραγματικά είναι. Κάποιες φορές, ορισμένες πτυχές της ατζέντας αποκαλύπτονται, μόνο για να αποσπάσουν την προσοχή και την διερεύνηση από την μεγαλύτερη συνωμοσία.
β. Καλυμμένη δράση
Κατά τον Ψυχρό Πόλεμο, ο κόσμος είχε χωριστεί σε δύο στρατιωτικά και πολιτικά στρατόπεδα. Όμως, ενώ τα κοινωνικά συστήματα φαίνονταν να διαφέρουν τελείως, η ίδια δαιμονική διαδικασία λάμβανε χώρα και στις δύο πλευρές με διαφορετικές μορφές.
Πολλοί ρεβιζιονιστές κομμουνιστές δυτικού τύπου, σοσιαλιστές, Φαμπιανοί, αριστεροί, και προοδευτικοί αποκήρυξαν δημοσίως το Σοβιετικό και Κινέζικο μοντέλο, αλλά οι προσπάθειές τους οδήγησαν την κοινωνία σε ένα μονοπάτι προς μια κοινωνική δομή που δεν διαφέρει από αυτές στην Σοβιετική Ένωση και στην Κίνα. Με απλά λόγια, το κομμουνιστικό φάντασμα χρησιμοποίησε την απολυταρχική Ανατολή ως αντιπερισπασμό για την ενεργή διείσδυση στην Δύση.
γ. Δαιμονοποίηση του αντιπάλου
Αυτοί που τολμούν να εκθέσουν το σχέδιο του φαντάσματος παίρνουν την ταμπέλα του «συνωμοσιολόγου», «ακραίου», «ακροδεξιού», «εναλλακτικού δεξιού», «σεξιστή», «ρατσιστή», «πολεμόχαρου», «φανατικού», «Ναζί», «φασίστα», και άλλους όρους καθύβρισης που στόχο έχουν να απομονώσουν και να περιθωριοποιήσουν αυτά τα άτομα από την ακαδημαϊκή κοινότητα και από την ευρύτερη κοινωνία. Αφότου γίνουν υποστούν απομόνωση, γελοιοποίηση, και εκφοβισμό, οι ιδέες τους δεν βρίσκουν κοινό και η παρουσία τους δεν έχει επιρροή.
δ. Αποφυγή του ελέγχου
Οι άνθρωποι χειραγωγούνται νοητικά ώστε να αντιτίθονται προς ορισμένες εθνότητες, ομάδες, και άτομα, πράγμα που αποσπά την προσοχή από τα εγκλήματα του κομμουνιστικού φαντάσματος.
ε. Αιχμαλωσία της πλειοψηφίας
Είναι αδύνατον όλη η ανθρωπότητα να ξεγελαστεί από την απάτη του φαντάσματος. Αλλά ο κομμουνισμός έχει επηρεάσει την πλειοψηφία των ανθρώπων και τους ηγέτες τους, φέρνοντας πραγματικά τον κόσμο υπό τον έλεγχο του φαντάσματος.
Υπό το φως των γενικών στρατηγικών που περιγράφηκαν παραπάνω, τα επόμενα κεφάλαια αυτού του βιβλίου εξετάζουν με λεπτομέρεια πως το φάντασμα του κομμουνισμού ελέγχει τον κόσμο μας, και τι πρέπει να κάνει η ανθρωπότητα ώστε να αποφύγει την ολοκληρωτική καταστροφή στα χέρια του φαντάσματος.
