Ο Θάνος Πλεύρης, πρώην υπουργός Υγείας και μόνιμος υπερασπιστής της ατομικής του τελειότητας, κατέθεσε υπόμνημα στη Βουλή, με στόχο να αποδείξει ότι όχι μόνο δεν έχει καμία σχέση με την τραγωδία των Τεμπών, αλλά – λίγο πολύ – δεν θα έπρεπε καν να αναφέρεται το όνομά του. Άλλωστε, όπως ο ίδιος μας ενημερώνει, η πρόταση παραπομπής του είναι τόσο αόριστη, που σχεδόν νιώθει… προσβεβλημένος που πρέπει να ασχοληθεί.
Με τη χαρακτηριστική του νομικίστικη ακρίβεια, μας υπενθυμίζει ότι η παρουσία του στο σημείο της τραγωδίας ήταν καθαρά «συντονιστική». Δηλαδή – με λίγα λόγια – πήγε, είδε, συντόνισε (υποθέτουμε μερικά τηλέφωνα) και έφυγε. Καμία πολιτική ευθύνη, καμία διαχειριστική αρμοδιότητα, καμία απολύτως σύνδεση με κάτι που θα μπορούσε να έχει αφήσει έστω και υποψία ευθύνης πάνω του. Ούτε καν σταγόνα ευθύνης από το αίμα της εθνικής τραγωδίας δεν φαίνεται να τον άγγιξε.
Η δε επίκληση της αρχειοθέτησης από την Εισαγγελία Λάρισας, λειτουργεί ως απολυμαντικό κάθε αμφιβολίας. Για τον κ. Πλεύρη, η αρχειοθέτηση δεν είναι απλώς ένδειξη, είναι σφραγίδα αθωότητας. Ότι μπορεί η πρόταση της παραπομπής να αφορά πολιτική ευθύνη, διαχειριστικές πράξεις ή την ηθική διάσταση της παρουσίας του υπουργείου Υγείας, δεν έχει καμία σημασία: αυτός συντόνιζε. Και όταν συντονίζει ο Πλεύρης, όλα δουλεύουν ρολόι – αρκεί να μη ρωτήσει κανείς πώς, πότε και με ποια αποτελέσματα.
Ίσως στο τέλος της ημέρας, να έχει δίκιο: αν η πολιτική ευθύνη είναι μόνο για τα πρωτοσέλιδα, κι αν ο δημόσιος λόγος περιορίζεται στο τι «γράφει» μια δικογραφία και όχι στο τι γνωρίζει η κοινωνία, τότε ο κ. Πλεύρης δεν είναι υπεύθυνος. Είναι απλώς ένας ακόμα γραφειοκράτης που πέρασε, φώναξε «συντονιστείτε» και έφυγε. Με την ίδια ψυχρότητα που καταθέτει σήμερα το υπόμνημά του.
