Σύμφωνα με τις πληροφορίες του Bloomberg, που επικαλείται ανακοίνωση από την οικογένειά του, «πέθανε ήρεμα στον ύπνο του».
Ο Έβελιν ντε Ρότσιλντ είχε βοήθησε στην ένωση του βρετανικού και του γαλλικού κλάδου του διάσημου τραπεζικού ομίλου της οικογένειάς του και μεταξύ των ατόμων που είχαν ζητήσει τις οικονομικές του συμβουλές, ήταν η βασίλισσας Ελισάβετ της Βρετανίας.
Είχε διοριστεί διευθυντής της τράπεζας de Rothschild Frères με έδρα το Παρίσι το 1968, ενώ ο Guy de Rothschild από τον γαλλικό κλάδο της οικογένειας, έγινε εταίρος της N M Rothschild & Sons.
Το 1976 διαδέχθηκε στη θέση του προέδρου της τράπεζας τον Victor Rothschild και το 1982 έγινε πρόεδρος της Rothschilds Continuation Holdings AG, της εταιρείας συντονισμού του εμπορικού και τραπεζικού ομίλου.
Έγινε συμπρόεδρος της Rothschild Bank A.G., Ζυρίχη, το 1994, υπηρετώντας μέχρι το 2003, όταν επέβλεψε τη συγχώνευση των γαλλικών και βρετανικών οίκων της οικογένειας.
Το 2003, είχε ιδρύσει με τη σύζυγό του, Lynn Forester de Rothschild, την εταιρεία E.L. Rothschild, για τη διαχείριση των επενδύσεών τους στον Economist και σε διάφορες επιχειρήσεις στην Ινδία.
Το 1966 είχε παντρευτεί την Jeannette Bishop, ανιψιά του Sir Stanley Hooker, μηχανικού αεροσκαφών. Ο γάμος έληξε με διαζύγιο το 1971. Η Jeanette Bishop πέθανε γύρω στα τέλη του 1980 σε ηλικία 41 ετών μαζί με την πρώην οικογενειακή μαγείρισσα και διερμηνέα Gabriella Guerin που φέρεται να σκοτώθηκε. Η υπόθεση του χρονικού είναι γνωστή ως “Giallo dei Sibillini”.
Παντρεύτηκε για δεύτερη φορά το 1973 με τη Βικτόρια Λου Σοτ, κόρη του κτηματομεσίτη της Φλόριντα Λιούις Σοτ και της συζύγου του Μάρσια Γ. Σοτ. Από τον γάμο αυτόν, που έληξε με διαζύγιο το 2000, απέκτησε τρία παιδιά:
Στις 30 Νοεμβρίου του 2000, παντρεύτηκε την Αμερικανίδα δικηγόρο και επιχειρηματία Lynn Forester, η οποία ήταν επικεφαλής της επιχείρησης ασύρματων, ευρυζωνικών υπηρεσιών FirstMark Communications Europe.
Ο Έβελιν είχε χριστεί Ιππότης το 1989.
Ιστορία οικογένειας Ρότσιλντ
Η ιστορία της δυναστείας ξεκινά στη Φρανκφούρτη στα τέλη του 18ου αιώνα. Ο
Μάγιερ Άμσελ Ρότσιλντ είχε δέκα παιδιά, το τέταρτο από τα οποία, ο Νάθαν,
μετανάστευσε στην Αγγλία. Εργάστηκε στο Μάντεστερ ως ντίλερ ομολόγων και το
1810 δημιούργησε την τράπεζα που, πέντε χρόνια αργότερα, θα χρηματοδοτούσε τη
νίκη στο Βατερλώ.
Άλλοι απόγονοι έστησαν τράπεζες παντού στην Ευρώπη και χαρακτηριστικό είναι
ότι ακόμη και σήμερα τα κεντρικά γραφεία του ομίλου βρίσκονται στη Ζυρίχη.
Τα μέλη της οικογένειας κρατούσαν πάντα ανώτερες διοικητικές θέσεις. Ο Μάγιερ
Άμσελ έλεγε με κάθε ευκαιρία στα παιδιά του: «Η ομόνοια ανάμεσα στα αδέλφια
είναι θεία ευλογία».
Μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα, οι Ρότσιλντ κατάφεραν να γίνουν οι πλουσιότεροι
επιχειρηματίες της εποχής. Ήταν ιδιοκτήτες ενός ευρωπαϊκού δικτύου
σιδηροδρόμων και μιας αυτοκρατορίας ορυχείων.
Έχτισαν πύργους, αγόραζαν κατά κόρον έργα τέχνης και χρηματοδοτούσαν καλλιτέχνες όπως ο Ροσίνι και ο Μπαλζάκ.
Σήμερα, η εμπορική τράπεζα Ν.Μ. Ρότσιλντ, αποτελεί το βρετανικό παρακλάδι του
ομίλου και είναι μια από τις ελάχιστες ανεξάρτητες τράπεζες που απέμειναν στο
Σίτι. Συγκρινόμενη με τις ανταγωνίστριες τράπεζες, οι περισσότερες από τις
οποίες έχουν απορροφηθεί από μεγάλους διεθνείς ομίλους, η Ν.Μ. Ρότσιλντ κρατά
ακόμη επαφή με την υπερηφάνειά της κατά τη βικτωριανή εποχή.
Κάποτε, το φαβορί για τη
διαδοχή ήταν ο δεύτερος εξάδελφός του, Άμσελ Ρότσιλντ. Το σενάριο, όμως, είχε
μακάβριο τέλος όταν ο Άμσελ βρέθηκε κρεμασμένος στο δωμάτιο ενός παρισινού
ξενοδοχείου, το 1996.
Ρότσιλντ και Ναπολέοντας
O Ναπολέων αποδρά από την εξορία του και επιστρέφει στο Παρίσι. Γαλλικά στρατεύματα εστάλησαν να τον συλλάβουν, αλλά είχε τέτοιο χάρισμα που οι στρατιώτες συγκεντρώθηκαν γύρω από τον παλαιό τους αρχηγό και τον ανακήρυξαν
Αυτοκράτορα για άλλη μια φορά. Ο Ναπολέων επέστρεψε στο Παρίσι σαν ήρωας.
Ο βασιλιάς Λουδοβίκος έφυγε τρέχοντας στην εξορία και ο Ναπολέων ξανακάθισε στο Γαλλικό Θρόνο. Αυτήν τη φορά χωρίς να ριχθεί ούτε ένας πυροβολισμός. Το Μάρτιο του 1815 ο Ναπολέων εξόπλισε ένα στράτευμα, το οποίο ο Δούκας του Ουέλινγκτον(με την χρηματοδότηση του Ρόσιλντ) νίκησε τρεις μήνες αργότερα στο Βατερλό.
Το πεδίο της μάχης του Βατερλό βρίσκεται τριακόσια είκοσι χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Παρισιού, στο σημερινό κράτος του Βελγίου. Εκεί ο Ναπολέων δέχθηκε την τελική του ήττα σε μια μάχη όπου χιλιάδες Γάλλοι και Άγγλοι έχασαν τη ζωή τους εκείνη τη μέρα του υγρού καλοκαιριού, τον Ιούνιο του 1815. Τότε, στις 18 Ιουνίου, 74.000 Γάλλοι στρατιώτες συγκρούσθηκαν με 67.000 από τη Βρετανία και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Η έκβαση της μάχης ήταν αμφίβολη.
Στο Λονδίνο ο Νάθαν Ρότσιλντ σχεδίαζε πως θα εκμεταλλευόταν την ευκαιρία ώστε να αποκτήσει τον έλεγχο της Βρετανικής χρηματιστηριακής αγοράς. Ο Ρότσιλντ τοποθέτησε ένα έμπιστο πράκτορα, που ονομαζόταν Ρόθγουορθ, στην Βόρεια πλευρά του πεδίου της μάχης, κοντά στην θάλασσα της Μάγχης.
Αφού οριστικοποιήθηκε το αποτέλεσμα της σύγκρουσης ο Ρόθγουρθ αναχώρησε για την Αγγλία. Μετέφερε τα νέα στον Νάθαν Ρότσιλντ 24 ώρες πριν από τον αγγελιοφόρο του Ουέλινγκτον.
Ο Ρότσιλντ κατευθύνθηκε βιαστικά στο χρηματιστήριο και πήρε τη συνηθισμένη θέση του μπροστά από την αρχαία κολώνα. Όλα τα μάτια βρίσκονταν, επάνω του.
Όλοί γνώριζαν το θρυλικό δίκτυο επικοινωνιών των Ρότσιλντ. Αν ο Ουέλινγκτον είχε ηττηθεί και ο Ναπολέων ήταν ξανά ο απόλυτος κυρίαρχος της Ευρώπης η οικονομική κατάσταση της Βρετανίας θα είχε “μαύρα χάλια”. Ο Ρότσιλντ φαινόταν μελαγχολικός. Στεκόταν ακίνητος και κατσούφης. Τότε αναπάντεχα άρχισε να πουλάει.
Κάποιοι νευρικοί επενδυτές είδαν ότι ο Ρότσιλντ πουλούσε και πίστεψαν ότι αυτό μπορούσε να σημαίνει μόνο ένα πράγμα:
Ο Ναπολέων έπρεπε να ήταν ο νικητής και ο Ουέλινγκτον να είχε ηττηθεί. Η χρηματαγορά κατρακύλησε. Σύντομα όλοι πουλούσαν τα ομόλογα της Βρετανικής κυβέρνησης και όποιες άλλες μετοχές είχαν. Φυσικά οι τιμές έπεσαν κατακόρυφα και τότε ο Ρότσιλντ και οι οικονομικοί του σύμμαχοι άρχισαν να αγοράζουν μυστικά μέσω αντιπροσώπων.
Εκατό χρόνια αργότερα οι Τάϊμς της Νέας Υόρκης δημοσίευσαν μια ιστορία, η οποία αναφερότανε στον εγγονό του Νάθαν Ρότσιλντ, ο οποίος είχε προσπαθήσει να εξασφαλίσει μια δικαστική απαγόρευση της κυκλοφορίας ενός βιβλίου για αυτήν την ιστορία. Η οικογένεια Ρότσιλντ αμφισβητούσε την πραγματικότητα της ιστορίας και θεωρούσε το βιβλίο λιβελογράφημα. Αλλά το δικαστήριο απέρριψε την αίτηση των Ρότσιλντ και τους καταδίκασε στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων.
Το πλέον ενδιαφέρον σημείο της ιστορίας είναι ότι μερικοί συγγραφείς υποστηρίζουν ότι μια μέρα μετά τη μάχη του Βατερλό και μέσα σε λίγες ώρες ο Νάθαν Ρότσιλντ και τα φίλα προσκείμενα του οικονομικά συμφέροντα εξουσίαζαν όχι μόνο το χρηματιστήριο, αλλά και την ίδια την τράπεζα της Αγγλίας.
Μια ενδιαφέρουσα ιδιαιτερότητα, που είχε μια κατηγορία ομολόγων της βρετανικής κυβέρνησης ήταν ότι ήταν μετατρέψιμα σε μετοχές της Τράπεζας της Αγγλίας. Οι επιγαμίες με τους Μοντεφιόρε, τους Κοέν και τους Γκόλτνσμιθ , τραπεζικές οικογένειες που ιδρύθηκαν στην Αγγλία έναν αιώνα πριν τους Ρότσιλντ, εμπλούτισαν τον οικονομικό έλεγχο που ασκούσε ο Ρότσιλντ.
Αυτός ο έλεγχος, εδραιώθηκε ολοκληρωτικά ύστερα από το Νόμο του Πήλ για τις Τράπεζες, το 1844. Αν και δεν μπορούν να επιβεβαιωθούν όλες οι πληροφορίες με ασφάλεια, είναι γεγονός ότι
το υπόλοιπο του 19ου αιώνα, είναι γνωστό σαν “η εποχή των Ρότσιλντ”.
