13 Νοεμβρίου, 2025
Top Επικαιρότητα Πολιτική

Παραίτηση Τσίπρα από τη Βουλή και προαναγγελία νέου φορέα πριν την έναρξη της συνόδου

«Δεν παραιτούμαι από την πολτική», ξεκαθαρίζει. Τι ζήτησε από τον Κακλαμάνη

Ο Πρώην Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας υπέβαλε σήμερα 6/10 την παραίτησή του από το βουλευτικό αξίωμα, λίγες ώρες πριν από την έναρξη της Νέας Κοινοβουλευτικής Συνόδου, κλείνοντας έναν κύκλο δεκαέξι ετών κοινοβουλευτικής παρουσίας, εκ των οποίων πέντε στη θέση του Πρωθυπουργού, και ουσιαστικά προαναγγέλλοντας την ίδρυση Νέου Πολιτικού Φορέα, όπως προκύπτει από το μήνυμά του όπου δηλώνει ότι «παραιτούμαι όμως από βουλευτής του Συριζα, δεν παραιτούμαι από την πολιτική δράση». Ο ίδιος ενημέρωσε προσωπικά τον Πρόεδρο της Βουλής Νικήτα Κακλαμάνη, ζητώντας του να δημοσιοποιήσει την επιστολή παραίτησης που απέστειλε, μια κίνηση που προσδίδει θεσμικό βάρος και σαφήνεια στις προθέσεις του για την επόμενη ημέρα.

Στο δημόσιο κείμενό του έκανε λόγο για «απόφαση συνείδησης», εξηγώντας ότι δεν θέλει να διατηρεί προνόμια που συνοδεύουν την ιδιότητα του βουλευτή όταν κρίνει πως, ιδίως υπό την ειδική συνθήκη του Πρώην Πρωθυπουργού, η παρουσία του δεν προσφέρει κάτι ουσιαστικό σε όσους τον εμπιστεύθηκαν, ενώ κατέκρινε τη σημερινή Βουλή ως δημοκρατικά απογυμνωμένη και αδύναμη να επιτελέσει τον συνταγματικό της ρόλο με ευθύνη κυρίως της πλειοψηφίας.

Διευκρίνισε ότι εγκαταλείπει «την ασφάλεια των ορεινών εδράνων» για να επιστρέψει «στην ελπιδοφόρα ανασφάλεια της κοινωνικής δράσης», όχι για να καθοδηγήσει «από τα πάνω» αλλά για να αφουγκραστεί καλύτερα την κοινωνία και τις ανάγκες της, «απελευθερωμένος από αξιώματα, δεσμεύσεις και μηχανισμούς» που, όπως αναφέρει, δεν μπορούν πια να την εκφράσουν σε μια περίοδο που θεωρεί ότι η χώρα βρίσκεται σε επικίνδυνο αδιέξοδο οικονομικό, πολιτικό, γεωστρατηγικό και πρωτίστως ηθικό. επέμεινε ότι οι αλλαγές δεν έρχονται με λόγια αλλά με πράξεις που αποδεικνύουν ότι «δεν είμαστε όλοι ίδιοι», απορρίπτοντας την ιδέα των «μεσσιών» και των κομματικών κατασκευών εργαστηρίου και δηλώνοντας πίστη στη δύναμη του Λαϊκού Κινήματος που παλεύει συλλογικά για κοινωνική δικαιοσύνη, στη βούληση και τις πράξεις των πολλών.

Απευθύνθηκε στους συντρόφους με τους οποίους μοιράστηκε αγώνες και ελπίδες, τονίζοντας ότι «δεν θα είμαστε αντίπαλοι» και αφήνοντας ανοικτό το ενδεχόμενο «να ταξιδέψουμε πάλι μαζί σε πιο όμορφες θάλασσες», ενώ παράλληλα στράφηκε προς τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία που «ασφυκτιά» υπό ένα, όπως λέει, καθεστώς γενικευμένης διαφθοράς που γεννά ανισότητες και αδικία, το οποίο «δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο». υπογράμμισε ότι αν όσοι έχουν την ευθύνη της δημοκρατικής αντιπολίτευσης δεν μπορούν να παραμερίσουν ιδιοτέλειες ώστε να προκύψει η αλλαγή, τότε «πρέπει να γίνουμε όλοι εμείς η αλλαγή που προσδοκούμε» για να πάρουμε «το μέλλον στα χέρια μας», προσδίδοντας στο διάβημά του τον χαρακτήρα εκκίνησης ευρύτερης πολιτικής πρωτοβουλίας που υπερβαίνει τα υπάρχοντα κομματικά σχήματα και προϊδεάζει για τη συγκρότηση νέου φορέα με κοινωνική αναφορά και οργανωτική αυτοτέλεια.