Στο απόλυτο σκοτάδι φαίνεται να κινείται η ελληνική κυβέρνηση μπροστά στην ταχύτατη επιδείνωση της κατάστασης στη Μέση Ανατολή. Τα υπουργεία περιορίζονται σε σενάρια επί χάρτου, αδυνατώντας να παρουσιάσουν ένα στιβαρό σχέδιο για την αντιμετώπιση των συνεπειών που μπορεί να έχει η σύγκρουση Ισραήλ–Ιράν στην οικονομία και την κοινωνία.
Παρά τις ηχηρές δηλώσεις, η επιστροφή του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη από τη Σουηδία και η συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ περισσότερο δείχνουν επικοινωνιακή διαχείριση παρά ουσιαστική ετοιμότητα. Το μόνο που παραδέχονται οι αρμόδιοι είναι ο φόβος για εκτροχιασμό του προϋπολογισμού και μια αλυσίδα εξελίξεων που η κυβέρνηση δεν έχει τη δυνατότητα να ελέγξει.
Οι προειδοποιήσεις για νέο κύμα ανατιμήσεων σε καύσιμα, ηλεκτρικό ρεύμα, θέρμανση και τρόφιμα αποκαλύπτουν την ευθραυστότητα του κρατικού σχεδιασμού και την πλήρη εξάρτηση της ελληνικής οικονομίας από εξωτερικές κρίσεις. Την ίδια ώρα, η προσπάθεια του υπουργού Ανάπτυξης Τάκη Θεοδωρικάκου να δείξει «πυγμή» με ελέγχους στα πρατήρια καυσίμων, μοιάζει περισσότερο με αγχωμένη αντίδραση παρά με ουσιαστική πολιτική.
Οι επιπτώσεις στο εμπόριο, τη μεταποίηση, τον τουρισμό και τη ναυτιλία αποτυπώνουν την απουσία εθνικού πλάνου προετοιμασίας για διεθνείς κρίσεις, με την Ελλάδα για άλλη μια φορά να τρέχει πίσω από τις εξελίξεις.
Ακόμα και στον τομέα της ασφάλειας, η κυβέρνηση περιορίζεται σε γενικές επιφυλακές και σεναριολογία για πιθανές επιθέσεις ή εντάσεις, χωρίς να εμπνέει εμπιστοσύνη ότι υπάρχει συγκροτημένη πρόληψη.
Τελικά, η κυβέρνηση δείχνει να αιφνιδιάζεται από κάθε διεθνή κρίση, επιστρατεύοντας μόνο εκ των υστέρων κινήσεις πανικού και δηλώσεις για το αυτονόητο: ότι η κατάσταση είναι αβέβαιη και «στην κόψη του ξυραφιού». Δυστυχώς, δεν είναι η πρώτη φορά που η χώρα μοιάζει απροετοίμαστη μπροστά σε μεγάλες γεωπολιτικές εξελίξεις.
