17 Ιουλίου, 2025
Πολιτική

Όταν η Δικαιοσύνη Γίνεται Παράσταση – Η κυβέρνηση, ο Καραμανλής και τα σενάρια αυτοαθώωσης

Με δηλώσεις που περισσότερο θυμίζουν θεατρικό μονόλογο παρά πολιτική τοποθέτηση, ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, Κώστας Τσουκαλάς, ξεγυμνώνει την προσπάθεια της κυβέρνησης να παρουσιάσει ως “θεσμική διαδικασία” αυτό που μοιάζει περισσότερο με επιχείρηση συγκάλυψης.

Όπως σημείωσε, η Νέα Δημοκρατία «μπήκε στα αποδυτήρια» της υπόθεσης Καραμανλή αποφασισμένη να προστατεύσει τον πρώην υπουργό της, εφευρίσκοντας μια κατηγορία “κομμένη και ραμμένη” στα μέτρα του – τόσο ελαφριά, που ακόμα και ο δικαστικός σύμβουλος δυσκολεύεται να τη διαβάσει χωρίς χαμόγελο. Κι ενώ η κυβέρνηση μιλά για “προώθηση στη Δικαιοσύνη”, αποφεύγει πάση θυσία τον φυσικό δικαστή – το Ειδικό Δικαστήριο – προωθώντας μια δικονομική διαδρομή… με εμπόδια.

Ο Τσουκαλάς επεσήμανε ότι η ίδια η πρόταση της ΝΔ δεν συμβαδίζει ούτε με τα δεδομένα της δικογραφίας ούτε με την κοινή λογική. Αλλά ποιος νοιάζεται γι’ αυτά, όταν ο στόχος είναι να μην ανοίξει ποτέ πραγματικά το κουτί της Πανδώρας που λέγεται ΟΣΕ; Ο πρώην υπουργός εμφανίζεται – κατά την κυβέρνηση – σχεδόν ως θύμα “θεσμικής παρεξήγησης”, παρόλο που υπάρχουν προειδοποιήσεις, έγγραφα, επιστολές και ευθύνες που κανείς δεν αγγίζει.

Ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ τόνισε ότι το κόμμα του κατέθεσε πρόταση που βασίζεται στο άρθρο 291 ΠΚ – δηλαδή, το πραγματικό αδίκημα που σχετίζεται με τη διατάραξη της ασφάλειας συγκοινωνιών. Αλλά αντί για έρευνα και κάθαρση, είχαμε μία προαναγγελθείσα παραπομπή για πλημμέλημα με στόχο την εκτροπή από κάθε ουσιαστικό έλεγχο.

Και αφού έκλεισε ο κύκλος της εσωτερικής θεσμικής αποδόμησης, ο Τσουκαλάς έστρεψε το βλέμμα του στη διεθνή σκηνή – Ισραήλ, Ιράν, Ουκρανία – για να υπενθυμίσει ότι η Ελλάδα δεν μπορεί απλώς να παρακολουθεί παθητικά, ούτε να προσποιείται πως έχει φωνή σε ευρωπαϊκά και παγκόσμια ζητήματα. Αν και, κρίνοντας από τη στάση της στην εγχώρια κρίση διαφάνειας, δύσκολα μπορεί να σταθεί ως πυλώνας… οτιδήποτε.

Ούτε λόγος, φυσικά, για τις συνέπειες στον απλό πολίτη – εκείνον που πληρώνει φόρους, εισιτήρια και τελικά την απουσία πολιτικής ευθύνης.