Το πρόσφατο άρθρο του «διανοητή» Βουλαρινού, υπό τον τίτλο «Αφήστε τους ψεκασμένους χωρίς προσωπικό αριθμό», είναι ένα απλοϊκό κατασκεύασμα εντυπωσιασμού, στολισμένο αρκούντως με εξυπνακίστικη ειρωνεία και δήθεν «ψυχραιμία» του «προοδευτικού» μυαλού της Athens Voice. Δεν περιέχει ούτε μισό επιχείρημα που να έχει έστω μια κάποια σοβαρότητα. Ρητορικά πυροτεχνήματα, επιθετικοί χαρακτηρισμοί, προσπάθεια γελοιοποίησης ανθρώπων, με το μένος που χαρακτηρίζει τους κύνες της εξουσίας.
Ο Βουλαρινός δεν προσπαθεί να πείσει, μόνο να ευτελίσει, να ταπεινώσει, να εξουθενώσει ανήθικα έναν αντίπαλο, συναινώντας (χωρίς να μας εκπλήσσει) με οτιδήποτε προτάσσει η εξουσία. Χρησιμοποιεί υπεραπλούστευση, συναισθηματικό χειρισμό, άδειες γενικεύσεις. Δεν απορούμε. Αυτή είναι η πένα του και μέχρι εκεί φτάνει η συνεισφορά του στον δημόσιο λόγο.
Απορώ πραγματικά εάν αγνοεί τι είναι ο Προσωπικός Αριθμός ή εάν υποδύεται άγνοια. Αποσιωπά εντελώς το κρίσιμο σημείο: ότι η ίδια η κυβέρνηση που τώρα ζητά νέα ψηφιακά εργαλεία τα χρησιμοποίησε ήδη για παρακολουθήσεις. Ότι η τεχνολογία στην Ελλάδα δεν εφαρμόζεται σε ένα κενό ουδετερότητας, αλλά σε ένα περιβάλλον όπου η αυθαιρεσία έγινε κανονικότητα. Αυτές τις επιφυλάξεις τις ονομάζει «παλαβομάρες». Ακόμη κι αν είναι θεσμικά και πολιτικά εύλογες.
Αλλά ο Βουλαρινός επιλέγει να τις θάψει, γιατί εάν τις αναγνωρίσει, η εύνοια της εξουσίας καταρρέει. Οπότε, σαν γνήσιος «διανοητής», προτιμά να παρουσιάσει τους συμπολίτες του ως χλευαστέους, παρά να του τραβήξουν το αυτί οι πάτρωνές του. Έτσι λειτουργεί και το τσουβάλιασμα των πολιτικών. Στο ίδιο σακί ο Νατσιός με τον Βελόπουλο, για να στήσει ένα εύκολο σκιάχτρο που μπορεί κατόπιν να χτυπήσει με την άνεση του πληκτρολογίου του.
Είναι η γνωστή του συνταγή: όποιος δεν συμμορφώνεται με την κυβέρνηση–θεό του, μπαίνει αυτόματα στο στρατόπεδο εκείνων που θα απανθρωποποιήσει, ώστε να είναι απολύτως δικαιολογημένη κάθε απαξίωση, κάθε γελοιοποίηση τους.
Ίσως το πιο εξοργιστικό από όλα είναι ότι ο Βουλαρινός, που δεν έβλεπε συγκάλυψη στο έγκλημα των Τεμπών και τίποτα μεμπτό στον τρόπο που μας εκβιάζει η κυβέρνηση, τώρα μάς κουνά το δάχτυλο. Όποιος αρνείται τον Προσωπικό Αριθμό «ας πληρώσει τις συνέπειες». Δηλαδή, για τον μεγάλο αυτόν «διανοητή», ο πολίτης είτε θα αποδεχτεί άκριτα την παρακολούθησή του είτε θα αποκλειστεί από τη ζωή.
Αυτή δεν είναι άποψη, είναι ωμός εκβιασμός. Προπαγάνδα μεταμφιεσμένη σε σάτιρα. Μόνο που η σάτιρα, φύσει, πρέπει να χτυπάει τους ισχυρούς, όχι τους κατώτερους. Μα πού να βρει το θάρρος κάποιος που τον κουρδίζουν και χορεύει; Πού να υψώσει ανάστημα ο πρόθυμος υπηρέτης της κυβερνητικής αφήγησης;
Αν η Ελλάδα και ο δημόσιος λόγος χρειάζονται κάτι σήμερα, δεν είναι άλλους τέτοιους γελωτοποιούς της αυλής, αλλά δημοσιογράφους που κατανοούν ότι ο ρόλος τους είναι να ελέγχουν την εξουσία, να αφουγκράζονται τις ανησυχίες των πολιτών, να ορθώνουν ανάστημα στη διαφθορά, στη συγκάλυψη, στην εγκληματική πολιτική. Εν ολίγοις, η πατρίδα μας δεν έχει ανάγκη από άλλους Βουλαρινούς. Έχουμε πολλούς. Έχουμε ανάγκη από σοβαρούς δημοσιογράφους.
Ο Βουλαρινός επιβεβαιώνει ότι από τη δημόσια σφαίρα λείπουν οι πραγματικοί διανοούμενοι και ότι τις τελευταίες δεκαετίες ζούμε την αποστασία των διανοουμένων.
Άξιος ο μισθός του στον ΣΚΑΪ.
