Ο τρόπος για να διαχειριστούμε έναν προσωρινό ή μόνιμο αποχωρισμό και να απαλύνουμε τον πόνο που αισθανόμαστε, αυτός ο τρόπος θα πρέπει να έχει μόνιμα αποτελέσματα.
Όταν βιώνουμε έναν αποχωρισμό, τις περισσότερες φορές υποφέρουμε διότι δημιουργούνται σημάδια ανεξίτηλα μέσα μας που δεν σβήνουν εύκολα. Αυτό συμβαίνει λόγω της προσκόλλησης. Όσο μεγαλύτερη είναι η προσκόλληση που έχουμε στο πρόσωπο, ζώο ή αντικείμενο που αποχωριζόμαστε, τόσο περισσότερο υποφέρουμε.
Επομένως, η προσκόλληση στις μορφές και τα υλικά αγαθά αυτού του κόσμου που είναι εφήμερα, δημιουργούν τη θλίψη του αποχωρισμού. Όμως, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε στον κόσμο αυτό δεν υπάρχει κάτι που διαρκεί αιώνια. Είμαστε ταξιδιώτες μέσα στο χρόνο. Με κάποιους ταξιδιώτες θα είμαστε μαζί περισσότερο χρόνο, με άλλους λιγότερο.
Για να κατανοήσουμε τον τρόπο που θα διαχειριστούμε ένα τέτοιο γεγονός, χρειάζεται να θυμηθούμε αυτό που είπαν οι αστροφυσικοί επιστήμονες: Ότι, «στην πραγματικότητα είμαστε ένα φωτεινό σωμάτιο μέσα στα ρεύματα φωτός και ενέργειας που διατρέχουν όλη τη γνωστή και άγνωστη δημιουργία».
Οι εικόνες που θα απαλύνουν αρχικά και στη συνέχεια θα εξαφανίσουν τα δυσάρεστα συναισθήματα της απώλειας είναι:
1. Όταν έρχεται στην εσωτερική μας οθόνη η εικόνα ή οι εικόνες του αποχωρισμού, να βλέπουμε μια φωτιά ή ένα φως να τις εξαφανίζει.
2. Μετά να βλέπουμε την οντότητα μας ότι είναι μέσα στα ρεύματα φωτός.
Αυτές οι δύο εικόνες μας πηγαίνουν πιο κοντά στην πραγματικότητά μας την οποία αγνοούμε και μας απαλλάσσουν οριστικά από τη θλίψη του αποχωρισμού. Με τη διαδικασία αυτή αυτόματα παίρνουμε την προσοχή μας από το προσωρινό και την προσκολλούμε στο αιώνιο.
Όταν είμαστε με το αιώνιο, δεν μας επηρεάζει η οποιαδήποτε απώλεια.
