Ο Χρήστος Ροκόφυλλος δεν ήταν ένας ακόμα πολιτικός που προσπέρασε τη Βουλή αφήνοντας πίσω του ένα φάκελο με λόγια, θέσεις και ημερομηνίες. Υπήρξε ένας από τους σπάνιους εκείνους άνδρες που εμβάθυναν, υπηρέτησαν, άγγιξαν με σεμνότητα την Ιστορία χωρίς να την καπηλευτούν. Έφυγε από τη ζωή ήσυχα, το Σάββατο 24 Μαΐου, σε ηλικία 94 ετών, αφήνοντας πίσω του όχι απλώς μια πολιτική διαδρομή, αλλά ένα υπόδειγμα ήθους, μόρφωσης και υπεύθυνης στάσης απέναντι στην πατρίδα.
Ο γιος του, Κωνσταντίνος, ανακοίνωσε τον θάνατό του με λίγα, συγκινητικά λόγια: «Έφυγε ήρεμα σήμερα, έχοντας ζήσει μια ζωή γεμάτη, πλούσια σε εμπειρίες και δημιουργικότητα, με διαρκή αξιοπρέπεια. Αντίο, πατέρα. Καλό σου ταξίδι». Δεν θα μπορούσε να υπάρξει πιο περιεκτική περιγραφή για τον άνθρωπο που από τα εφηβικά του χρόνια υπηρέτησε την επιστήμη, τη δημοκρατία και το σοσιαλιστικό ιδεώδες με συνέπεια και διακριτικότητα.
Από την Αμφιλοχία στη Σορβόννη: Η διαδρομή ενός λόγιου πατριώτη
Ο Χρήστος Ροκόφυλλος γεννήθηκε στην Αμφιλοχία το 1931 και, ήδη από τα πρώτα του βήματα, ξεχώρισε για την πνευματική του οξύνοια. Αποφοίτησε με άριστα από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Paris II της Σορβόννης, όπου κατέκτησε διδακτορικό στο Δίκαιο, κερδίζοντας μάλιστα το βραβείο CNRS για τη διατριβή του. Η διαδρομή αυτή δεν ήταν προϊόν τύχης, αλλά αποτέλεσμα βαθιάς προσήλωσης στην αριστεία, μιας έννοιας που υπηρέτησε με σεμνότητα σε όλη του τη ζωή.
Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργάστηκε ως δικηγόρος, αλλά δεν περιορίστηκε στα ακαδημαϊκά ή επαγγελματικά. Στην κρίσιμη περίοδο της συνταγματικής εκτροπής του 1965, στρατεύθηκε στον Όμιλο «Αλέξανδρος Παπαναστασίου» και στη συνέχεια εντάχθηκε στη «Δημοκρατική Άμυνα», προσφέροντας στον αντιδικτατορικό αγώνα. Η παρουσία του στο μεταπολιτευτικό σκηνικό δεν ήταν απλώς ενεργή, αλλά καταλυτική.
ΠΑΣΟΚ, αντίσταση και διπλωματία: Η πολιτική του παρακαταθήκη
Μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, συνέβαλε στην ένωση της «Δημοκρατικής Άμυνας» με το ΠΑΣΟΚ και εξελέγη βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας για έξι συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις, από το 1977 έως το 1996. Δεν υπήρξε απλός “βουλευτής”. Υπήρξε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, πρόεδρος της Ομάδας Φιλίας Ελλάδας–Γαλλίας, τακτικό μέλος της Δυτικοευρωπαϊκής Ένωσης, του Συμβουλίου της Ευρώπης, και επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας στη Συνέλευση του ΝΑΤΟ.
Ως πρέσβης της Ελλάδας στη Γαλλία (1982–1987), τίμησε την ελληνική διπλωματία με την ευγένεια, τη μόρφωση και το ήθος του. Παράλληλα εκπροσώπησε τη χώρα και στην UNESCO και το Βατικανό. Υπήρξε αναπληρωτής υπουργός Βιομηχανίας δίπλα στον Κώστα Σημίτη (1994–1995) και αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών δίπλα στον Γιώργο Παπανδρέου (1999–2000). Στην Αγροτική Τράπεζα υπηρέτησε ως διοικητής το 1981–1982, σε μια περίοδο κρίσιμη για τη στήριξη του αγροτικού κόσμου.
Ήταν ένας πολιτικός χαμηλών τόνων, που δεν επιδίωξε τα φώτα της δημοσιότητας αλλά δούλεψε μεθοδικά, με σεβασμό στην ευθύνη που φέρει η δημόσια θέση. Δεν υπήρξε ποτέ λαϊκιστής. Ήταν ρεαλιστής και οραματιστής μαζί. Όταν αποσύρθηκε από την ενεργό πολιτική το 2000, δεν αποσύρθηκε από την πνευματική και εθνική ζωή. Παρέμεινε ένας διανοούμενος με παρεμβάσεις, σκέψη και λόγο, ακόμη κι αν δεν τον αναζητούσαν τα μικρόφωνα.
Ο Χρήστος Ροκόφυλλος ανήκει πλέον στην Ιστορία. Όχι γιατί το απαιτεί η ηλικία του, αλλά γιατί το κέρδισε με τη διαδρομή του.
