Η δίκη που προσελκύει το ενδιαφέρον
Ο πατέρας Αντώνιος Παπανικολάου βρέθηκε σήμερα ενώπιον του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, αντιμετωπίζοντας κατηγορίες για ηθική αυτουργία σε βαριές και απλές σωματικές βλάβες, μεταξύ άλλων αδικημάτων, που αποδίδονται στους επτά συγκατηγορούμενούς του, πρώην εργαζόμενους της «Κιβωτού του Κόσμου».
«Καθοδηγούμενες καταγγελίες» και υπεράσπιση της αθωότητας του
Ο πατέρας Αντώνιος χαρακτήρισε τις καταγγελίες «καθοδηγούμενες», υποστηρίζοντας πως στόχος ήταν να πλήξουν το έργο της οργάνωσης. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι κατηγορίες περί σωματικής βίας και κακοποιητικών συμπεριφορών «ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας». Υπογράμμισε ότι η Κιβωτός δημιουργήθηκε με σκοπό την αγάπη και την προστασία παιδιών που είχαν βιώσει εγκατάλειψη και παραμέληση.
«Αυτά τα παιδιά καθοδηγήθηκαν από κάποιους που εκμεταλλεύτηκαν τον χαρακτήρα τους, ώστε να μας κατηγορήσουν και να μας οδηγήσουν εκτός της Κιβωτού», δήλωσε.
«Αυτά τα παιδιά τα σώσαμε»
Ο πατέρας Αντώνιος υποστήριξε ότι η οργάνωση έσωσε πολλά από αυτά τα παιδιά από μια δύσκολη ζωή, παρέχοντάς τους ευκαιρίες να επανενταχθούν στην κοινωνία. Υποστήριξε ότι τα παιδιά αυτά χρησιμοποιήθηκαν εναντίον της Κιβωτού, παρόλο που ο ίδιος και η ομάδα του είχαν αφιερωθεί στην ανατροφή και υποστήριξή τους.
Οι συνεργάτες και η προσφορά τους
Αναφερόμενος στους επτά συγκατηγορουμένους του, ο πατέρας Αντώνιος τόνισε ότι πρόκειται για άτομα που μεγάλωσαν μέσα στην Κιβωτό και που εργάζονταν με ευγνωμοσύνη, είτε ως υπάλληλοι είτε ως εθελοντές.
«Αυτοί οι άνθρωποι μεγάλωσαν στην Κιβωτό και θέλαμε πάντα να τους δίνουμε ευκαιρίες εργασίας για να αποτελούν παραδείγματα για τα παιδιά», σημείωσε.
Η πνευματική του προσέγγιση
Όταν ρωτήθηκε αν παρακολουθούσε τις μετακινήσεις των παιδιών, ο πατέρας Αντώνιος διευκρίνισε ότι ο ρόλος του ήταν πνευματικός και όχι διοικητικός. Ήθελε να διατηρήσει τη σχέση πατρικής αγάπης και καθοδήγησης με τα παιδιά, ενώ η διαχείριση των υποθέσεων της Κιβωτού ανατέθηκε σε εξειδικευμένους συνεργάτες και επιστήμονες.
Οι κατηγορίες για σκληρή εργασία
Αντιδρώντας στις κατηγορίες περί εξαντλητικής εργασίας των παιδιών, ο πατέρας Αντώνιος τις χαρακτήρισε «αστειότητες» και «φαντασιοπληξίες». Τόνισε πως το πρόγραμμα της Κιβωτού περιλάμβανε εκδρομές, ταξίδια, επαφή με τη μουσική, το θέατρο και τη φύση, στοιχεία που προάγουν την υπευθυνότητα και την ανάπτυξη.
«Τα παιδιά είχαν το ζωάκι τους, φύτευαν τα δικά τους φυτά και μάθαιναν να είναι υπεύθυνα», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Η γέννηση της Κιβωτού του Κόσμου
Ο πατέρας Αντώνιος εξήγησε πως η ιδέα της Κιβωτού γεννήθηκε από την ανάγκη να προστατευθούν τα παραβατικά και εγκαταλελειμμένα παιδιά που έβλεπε στην περιοχή του Κολωνού. Αρχικά δημιουργήθηκε ένας χώρος με μαγειρείο, ενώ στη συνέχεια ενσωματώθηκαν παιδαγωγοί και ψυχολόγοι, ώστε να παρέχουν υποστήριξη στα παιδιά.
«Η οργάνωσή μας ονομάστηκε Κιβωτός γιατί τα παιδιά βρήκαν εκεί καταφύγιο. Το όνομα το έδωσαν τα ίδια», εξήγησε.
Η εξέλιξη και η συνεργασία με ειδικούς
Με την πάροδο του χρόνου, η Κιβωτός εξελίχθηκε σε μια οργανωμένη αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία. Ο πατέρας Αντώνιος διατήρησε τον πνευματικό του ρόλο, ενώ η καθημερινή λειτουργία ανατέθηκε σε ειδικούς επαγγελματίες, προκειμένου να παρέχεται στα παιδιά η καλύτερη δυνατή υποστήριξη.
Οι κατηγορίες υπό αμφισβήτηση
Αναφερόμενος στις καταγγελίες που έγιναν από τα παιδιά, ο πατέρας Αντώνιος επεσήμανε πως όλα αυτά τα έμαθε μετά τις σχετικές αναφορές. Επισήμανε πως πολλά από τα παιδιά που υποστήριξε, είχαν ήδη βαθιά ψυχικά τραύματα και ότι η Κιβωτός προσπαθούσε να τους προσφέρει ένα καλύτερο μέλλον.
«Τα παιδιά αυτά ήταν βαθιά τραυματισμένα. Η επιστημονική μας ομάδα είχε ως στόχο να επουλώσει τις πληγές τους μέχρι την ενηλικίωσή τους», δήλωσε.
Τι υποστηρίζει για την εργασιακή εμπειρία των παιδιών
Ο πατέρας Αντώνιος διαβεβαίωσε ότι δεν υπήρχαν καταναγκαστικές εργασίες και ότι όποιος ήθελε συμμετείχε στις δραστηριότητες της Κιβωτού. Περιέγραψε ένα περιβάλλον γεμάτο ευκαιρίες, εκδρομές, επαφή με τις τέχνες, και ανέφερε ότι τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να μάθουν την υπευθυνότητα μέσα από αυτές τις δραστηριότητες.
«Όλα αυτά που λέγονται για εξαντλητικές εργασίες είναι απλώς φαντασίες», τόνισε.
Συμπέρασμα: Μια προσπάθεια αγάπης υπό αμφισβήτηση
Ο πατέρας Αντώνιος έκλεισε την απολογία του υποστηρίζοντας ότι η Κιβωτός ήταν μια προσπάθεια αγάπης και προσφοράς, ενώ εξέφρασε την πεποίθησή του ότι οι κατηγορίες εναντίον του είναι αβάσιμες και στοχεύουν στην καταστροφή του έργου που είχε αφιερώσει τη ζωή του να χτίσει.