Σε μια επίδειξη κυβερνητικής αυτοϊκανοποίησης και επικοινωνιακής ματαιοδοξίας, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Κωστής Χατζηδάκης, με αφορμή τα δύο χρόνια από τις εκλογές του 2023, επιχειρεί να παρουσιάσει μια εικονική πραγματικότητα επιτυχιών, την ώρα που οι πολίτες έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με την ακρίβεια, τη διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών και τη φορολογική εξουθένωση.
Απαντώντας σε όσους – ακόμη και με καλοπροαίρετη διάθεση – ασκούν κριτική για την αδράνεια της δεύτερης κυβερνητικής θητείας, ο κ. Χατζηδάκης μιλά για «μύθους», προσπαθώντας να αποσιωπήσει την πραγματικότητα που βιώνουν οι πολίτες: τη στασιμότητα σε βασικές μεταρρυθμίσεις, την απορρύθμιση της αγοράς εργασίας και τη συνέχιση της άνισης φορολογικής πολιτικής που πλήττει τα χαμηλά και μεσαία στρώματα.
Κάνει λόγο για «ιστορικές πρωτοβουλίες» στον τομέα της φοροδιαφυγής, προβάλλοντας ως κορωνίδα επιτυχίας τη διασύνδεση POS με ταμειακές μηχανές – ένα μέτρο που όχι μόνο καθυστέρησε να υλοποιηθεί, αλλά και εφαρμόζεται ανεπαρκώς, με πολλά τεχνικά προβλήματα. Παράλληλα, παρουσιάζει τα «επιπλέον έσοδα» από τη φοροδιαφυγή σαν απόδειξη στήριξης προς τους πολίτες, ενώ στην πράξη τα κοινωνικά εισοδήματα παραμένουν καθηλωμένα και οι μειώσεις φόρων εξανεμίζονται από τον πληθωρισμό.
Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην επενδυτική βαθμίδα – που, κατά την κυβέρνηση, «δεν τρώγεται, αλλά σώζει τη χώρα». Στην πράξη, όμως, η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών δεν είδε καμία διαφορά στο πορτοφόλι της. Αντιθέτως, είδε τον δημόσιο πλούτο να ξεπουλιέται με 15 αποκρατικοποιήσεις, ενώ η αποδυνάμωση του κοινωνικού κράτους συνεχίζεται.
Η επίκληση «μεταρρυθμίσεων» όπως τα μη κρατικά πανεπιστήμια και η επιστολική ψήφος για τους Έλληνες του εξωτερικού δεν πείθει κανέναν, αφού συνδέεται με ιδεολογικές εμμονές και πελατειακές στοχεύσεις, ενώ η «θωράκιση των Ενόπλων Δυνάμεων» και οι υποτιθέμενες επενδύσεις της Chevron χρησιμοποιούνται σαν κουρτίνα καπνού, την ώρα που η ενεργειακή φτώχεια επανεμφανίζεται.
Ο κ. Χατζηδάκης υποστηρίζει ότι «το 2027 η Ελλάδα δεν θα έχει καμία σχέση με το 2019». Και έχει δίκιο: Η χώρα κινείται προς ένα μοντέλο ανισότητας, εμπορευματοποίησης των βασικών υπηρεσιών, και πολιτικού αυταρχισμού. Σε αυτό το μέλλον, πράγματι, όλο και λιγότεροι πολίτες θα αισθάνονται ότι ανήκουν σε μια δημοκρατική, ευνομούμενη πολιτεία.
