Σε μια χώρα που καίγεται κάθε καλοκαίρι, οι πυροσβέστες δεν παλεύουν μόνο με τις φλόγες, αλλά και με την ξεδιάντροπη εγκατάλειψη της ίδιας της Πολιτείας. Η κυβέρνηση τους στέλνει στα πιο κρίσιμα μέτωπα χωρίς σπίτι, χωρίς αξιοπρεπείς συνθήκες, χωρίς καμία υποστήριξη. Τους καταδικάζει να κοιμούνται σε αυτοκίνητα, σε παραλίες, ακόμα και πάνω σε μηχανές τους, αβοήθητους και ξεχασμένους.
Η μεταχείριση αυτή δεν είναι απλά άδικη — είναι εθνικός εξευτελισμός. Ενώ οι τουριστικοί προορισμοί ευημερούν, οι πυροσβέστες που ρισκάρουν τη ζωή τους στοιβάζονται σε ακατάλληλα καταλύματα ή μένουν άστεγοι, με τα εξωφρενικά ενοίκια να τους πνίγουν. Η Πολιτεία, αντί να αναλάβει τις ευθύνες της, παίζει το παιχνίδι των μεταθέσεων-φάντασμα και των «βρες μόνος σου σπίτι», αφήνοντας τους ήρωες στην απόλυτη εγκατάλειψη.
Οι φωνές αγωνίας της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Πυροσβεστών πέφτουν στο κενό, ενώ οι νέοι, απογοητευμένοι και εξαντλημένοι, εγκαταλείπουν μαζικά το Σώμα. Πρόκειται για μια τραγωδία που η πολιτική ανεπάρκεια και η αδιαφορία έχουν στήσει με τα χέρια τους.
Αν δεν υπάρξει άμεσα και ριζικά αλλαγή, η Ελλάδα θα πληρώσει ακριβά την αδιαφορία της — με ζωές να χάνονται όχι μόνο στη φωτιά, αλλά και από την ίδια της την ανικανότητα να στηρίξει όσους την προστατεύουν.