Παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν έχει ακόμα βρει έναν τρόπο επικοινωνίας με το περιβάλλον του Τραμπ, οι επιδράσεις της επανεκλογής του είναι ήδη εμφανείς και επηρεάζουν την πολιτική και οικονομική σκηνή. Η αναδιάρθρωση στην πολιτική είναι ραγδαία και ταυτόχρονα τα οικονομικά σχέδια που είχαν εκπονηθεί επί της εποχής Μπάιντεν βρίσκονται σε αποδρομή.
Από πολιτική άποψη, παρατηρείται σημαντική άνοδος των κομμάτων που κινούνται γύρω από το ιδεολογικό πλαίσιο της MAGA, το οποίο περιλαμβάνει οικονομικό προστατευτισμό, αντί- woke κουλτούρα, έλεγχο συνόρων και προάσπιση της εθνικής κυριαρχίας. Στη δημοσκόπηση της METRON, το κόμμα της Λατινοπούλου καταγράφει αύξηση σχεδόν μίας μονάδας το μήνα και έχει ξεπεράσει το 7%, η Ελληνική Λύση είναι στο 9% και η ΝΙΚΗ στο 4%. Συνολικά, τα συγγενή κόμματα ξεπέρνούν πλέον το 20%. Εάν, όπως φημολογείται, δημιουργηθεί και κόμμα Σαμαρά, τότε η πολιτική σκηνή της χώρας ενδέχεται να ανατραπεί πλήρως.
Η ΝΔ, από την πλευρά της, φαίνεται να μην ξεπερνά τα ποσοστά που κατέγραψε στις ευρωεκλογές. Εφόσον δεν υπάρξει συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ για σχηματισμό κυβέρνησης, είναι πιθανόν να σχηματιστεί μια κυβέρνηση των δεξιών κομμάτων, με τη ΝΔ σε πρωταγωνιστικό ρόλο, αν και το θέμα της ηγεσίας παραμένει αβέβαιο. Σε κάθε περίπτωση, η επόμενη κυβέρνηση φαίνεται ότι θα προκύψει από τις παρατάξεις της δεξιάς, ανεξαρτήτως της χρονικής στιγμής των εκλογών.
Αυτή η πολιτική κατεύθυνση, η οποία διαμορφώνεται με ταχύτητα, έχει ήδη ανακοινωθεί με σαφήνεια μέσω της αλλαγής της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη, η οποία σταδιακά δείχνει να απομακρύνεται από τη γραμμή υποχωρητικότητας απέναντι στην Τουρκία.
Στον οικονομικό τομέα, τα σχέδια για πράσινη ανάπτυξη και εναλλακτικές μορφές ενέργειας βρίσκονται σε αβεβαιότητα, με τον πρωθυπουργό να κάνει ξεκάθαρες δηλώσεις σχετικά. Η εκρηκτική εξάπλωση των ανεμογεννητριών σε κάθε χωριό και βουνοκορφή, η οποία είχε προκαλέσει σοβαρές οικολογικές καταστροφές (όπως πυρκαγιές, αποψίλωση δασών και πλημμύρες), φαίνεται να φτάνει στο τέλος της. Αυτές οι κατασκευές, που είχαν σοβαρές συνέπειες για το ελληνικό τοπίο, πλέον δεν υποστηρίζονται ούτε από τους κατοίκους, ούτε από τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Παράλληλα με την αναδιάρθρωση της πολιτικής και οικονομικής σκηνής, η Ελλάδα αντιμετωπίζει μια ραγδαία καταστροφή της αγροτικής γης. Στον θεσσαλικό κάμπο, για παράδειγμα, ολοένα και περισσότερα στρέμματα καλλιεργήσιμων εκτάσεων μετατρέπονται σε φωτοβολταϊκά πάρκα. Εάν αυτή η καταστροφική τάση, που καθοδηγείται από ξένους επιχειρηματικούς ομίλους, δεν ανακοπεί άμεσα, σε λίγα χρόνια η Ελλάδα θα βρεθεί σε μια κατάσταση αδιεξόδου, με την παραγωγή τροφίμων και βασικών αγαθών να περιορίζεται δραματικά. Η χώρα θα αναγκάζεται να εισάγει ακόμα και το πιο απλό, όπως τον μαϊντανό.
Επιπλέον, η απομάκρυνση από τη λιγνιτική παραγωγή ενέργειας, μια κίνηση που οδήγησε σε εκτόξευση του ενεργειακού κόστους, έχει αφήσει τη χώρα εξαρτημένη από ασταθείς και αναποτελεσματικές πηγές ενέργειας, όπως οι ανεμογεννήτριες. Παρά τις αντιξοότητες, φαίνεται πως η παραγωγή λιγνίτη θα επιστρέψει, καθώς αυτός ο κλάδος, που παραδοσιακά ήταν σημαντικός για την Ελλάδα, αναμένεται να επανέλθει σε λειτουργία.
Αυτά τα γεγονότα υπογραμμίζουν δύο βασικά συμπεράσματα: πρώτον, την εμφανή στροφή της κυβερνητικής πολιτικής και, δεύτερον, την πλήρη απομόνωση της κεντροαριστερής αντιπολίτευσης. Η τελευταία, αφού αρχικά προσπαθούσε να συνεργαστεί με την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και υποστήριξε πολιτικές που πλέον φαίνεται να εγκαταλείπονται, συνεχίζει να επιμένει σε ιδεολογίες που όλο και λιγότερο ανταποκρίνονται στις ανάγκες της χώρας. Ακόμα και με τη σύγχυση και την ανακολουθία στις αποφάσεις της, η κεντροαριστερά παραμένει προσκολλημένη σε θέματα όπως η «ευρωπαϊκή πορεία», η «πράσινη ανάπτυξη» και η «συμπερίληψη», με αποτέλεσμα τα ποσοστά της να συρρικνώνονται συνεχώς.
Το ερώτημα αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα μπορέσει να έρθει σε επαφή με τον Τραμπ δεν είναι, εν τέλει, το πιο κρίσιμο. Η ουσία παραμένει η ίδια: η πολιτική τροχιά της Ελλάδας φαίνεται να επιταχύνει την αποδυνάμωση της ΕΕ και την ενίσχυση των δεξιών κομμάτων, με την επόμενη ελληνική κυβέρνηση να προέρχεται σχεδόν σίγουρα από αυτά τα κόμματα.
Αλλάζει η μόδα
Με την εκλογή του Τραμπ, η Αμερική εισήλθε σε μια νέα πολιτική εποχή, η οποία ξεκίνησε με την έκδοση πλήθους προεδρικών διαταγμάτων και την εκστρατεία μαζικών απελάσεων, καθώς και με μια πολιτική ανατροπή που στόχευε στο να συντρίψει τα θεμέλια του πολιτισμικού μαρξισμού και της «woke» κουλτούρας. Αυτό που φαινόταν ως αδιάφορο ή ακόμη και αποδεκτό από το κυρίαρχο πολιτικό κατεστημένο, αρχίζει να αμφισβητείται και να ανατρέπεται, και ο Τραμπ φαίνεται να είναι ο καταλύτης αυτής της αλλαγής. Στο επίκεντρο αυτής της αλλαγής βρίσκεται η αποδόμηση των «ιδεολογικών επιτευγμάτων» του πολιτισμικού μαρξισμού, όπως η ιδέα της «πολιτικής ορθότητας», η διάλυση των παραδοσιακών φύλων και η προώθηση εναλλακτικών, αντιφυσικών ταυτοτήτων.
Η κυβέρνηση Τραμπ, με τις πολιτικές της, επιτέθηκε ευθέως σε όλα τα δημιουργήματα της «woke» κουλτούρας. Η κοινή λογική και οι παραδοσιακές αξίες της οικογένειας, της κοινωνικής δομής και της ανθρώπινης αναπαραγωγής άρχισαν να ανακτούν έδαφος μετά από χρόνια που φαίνονταν να επικρατούν οι ανιστόρητες και παράλογες θεωρίες γύρω από τα φύλα και τις ταυτότητες φύλου. Ο Τραμπ φάνηκε να επιδιώκει την αποκατάσταση αυτών των αξιών, ενισχύοντας μια επιστροφή στην παραδοσιακή οικογένεια και στις φυσικές αντιλήψεις για το φύλο και τη γενετική ταυτότητα. Έτσι, η προοδευτική ατζέντα της νέας αριστεράς, που προωθούσε την ιδέα των «62 φύλων», των ανεξάρτητων και μεταβαλλόμενων ταυτοτήτων και του «κοινωνικού φύλου», αντιμετωπίστηκε ως μια παραίσθηση που απομακρύνει την κοινωνία από τα θεμέλια του φυσικού κόσμου και της ανθρώπινης φύσης.
Τα προηγούμενα χρόνια, η επιβολή αυτών των ιδεολογιών έγινε μέσω εκπαιδευτικών προγραμμάτων και πανεπιστημιακών τομέων, όπως οι «σπουδές φύλου», οι οποίες πληρώνονταν με χρήματα των φορολογουμένων και προσπαθούσαν να πείσουν την κοινωνία για την εγκυρότητα αυτών των θεωριών. Η προσπάθεια να επηρεαστούν τα παιδιά και οι νέοι από αυτές τις «επιστημονικές» προσεγγίσεις προκάλεσε μεγάλη ανησυχία σε όσους εξακολουθούν να πιστεύουν στη φυσική διάσταση των φύλων. Ο Τραμπ, λοιπόν, κατάφερε να θέσει στο περιθώριο αυτές τις ψευδοεπιστήμες και να αποκαταστήσει την κοινή λογική στις πολιτικές συζητήσεις.
Η στροφή που παρατηρούμε στην Αμερική και, εν μέρει, και στην Ελλάδα, αναφορικά με τα θέματα φύλου και ταυτότητας, είναι, κατά πολλούς, απαραίτητη για την ανασυγκρότηση της κοινωνίας. Η πρόταση ότι οι άνθρωποι δεν είναι ελεύθεροι να «είναι ό,τι νιώθουν» και ότι το φύλο είναι μια βιολογική πραγματικότητα και όχι μια κοινωνική κατασκευή, είναι μια αλήθεια που φαίνεται να επανέρχεται δυναμικά στον δημόσιο λόγο.
Ειδικότερα, η αποδοκιμασία των «παρεκκλίσεων» από το φυσικό πρότυπο άνδρα και γυναίκας υπήρξε κεντρική στην πολιτική του Τραμπ. Ενώ η πολιτιστική αριστερά επιδίωξε να καταρρίψει το παραδοσιακό οικογενειακό μοντέλο, την αναπαραγωγή της ανθρώπινης ζωής και τις αξίες που συνδέονται με την πατρότητα και την μητρότητα, ο Τραμπ υποστήριξε με κάθε ευκαιρία την ανάγκη να επιστρέψουμε στις βασικές κοινωνικές αρχές και να προστατεύσουμε την παραδοσιακή οικογένεια από εξωτερικές επιρροές που προσπαθούν να την υπονομεύσουν. Έτσι, ο ερχομός του Τραμπ στην εξουσία αναδείκνυε την αντίσταση ενάντια στην εξάπλωση του ακραίου και αφύσικου λόγου που υποστήριζε τη διάλυση αυτών των θεμελιακών αξιών.
Ο αγώνας του Τραμπ δεν ήταν μόνο για την αποκατάσταση της κοινής λογικής και της οικογενειακής δομής, αλλά και για την αντιμετώπιση της υπερβολικής πολιτικής ορθότητας που υπήρχε σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας ζωής. Από τη διοίκηση του στρατού μέχρι τις εκπαιδευτικές πολιτικές και την κοινωνική ζωή, η αμφισβήτηση αυτών των νέων «προοδευτικών» αξιών έγινε κεντρικό σημείο του πολιτικού του λόγου.
Η υποχώρηση αυτών των ανιστόρητων ιδεολογιών, η επαναφορά του φυσικού λόγου γύρω από το φύλο και η υπεράσπιση της παραδοσιακής οικογένειας σηματοδοτούν μια σημαντική κοινωνική αλλαγή, η οποία αναμένεται να επηρεάσει τόσο την πολιτική σκηνή των ΗΠΑ όσο και της Ευρώπης. Μέσα από αυτή την ανατροπή, η κοινή λογική επανέρχεται και τα ακραία ιδεολογικά ρεύματα που προωθούν τον φασιστοειδή ολοκληρωτισμό της νέας αριστεράς θα υποχωρήσουν και θα παραμείνουν μόνο ένα θλιβερό κεφάλαιο στην ιστορία.
Η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ σηματοδότησε την αρχή μιας νέας πολιτικής εποχής στην Αμερική, η οποία ξεκίνησε με την έκδοση σειράς προεδρικών διαταγμάτων και την υιοθέτηση πολιτικής μαζικών απελάσεων. Παράλληλα, ετέθη σε εφαρμογή μια στρατηγική που αποσκοπούσε στην ανατροπή των θεμελίων του πολιτισμικού μαρξισμού και της «woke» κουλτούρας. Ιδεολογίες που για χρόνια θεωρούνταν αποδεκτές ή και αδιάφορες για το κυρίαρχο πολιτικό κατεστημένο άρχισαν να αμφισβητούνται και να ανατρέπονται, με τον Τραμπ να λειτουργεί ως καταλύτης αυτής της αλλαγής.
Κεντρικό στοιχείο αυτής της ανατροπής ήταν η αποδόμηση των «ιδεολογικών επιτευγμάτων» του πολιτισμικού μαρξισμού, όπως η πολιτική ορθότητα, η διάλυση των παραδοσιακών φύλων και η προώθηση εναλλακτικών ταυτοτήτων που αγνοούν τη φυσική πραγματικότητα. Η κυβέρνηση Τραμπ επιτέθηκε ευθέως σε όσα δημιούργησε η «woke» κουλτούρα, προσπαθώντας να επαναφέρει τις παραδοσιακές αξίες της οικογένειας, της κοινωνικής δομής και της ανθρώπινης αναπαραγωγής, αξίες που είχαν χάσει έδαφος απέναντι στις ανιστόρητες και παράλογες θεωρίες γύρω από τα φύλα.
Η πρόοδος της αριστερής ατζέντας, που προωθούσε τη διάδοση των «62 φύλων» και τη θεωρία του «κοινωνικού φύλου», βρήκε αντίσταση στην πολιτική του Τραμπ. Ο πρώην πρόεδρος φάνηκε αποφασισμένος να αποκαταστήσει την κοινή λογική, καταρρίπτοντας τις ιδεολογίες που απομάκρυναν την κοινωνία από τις φυσικές αλήθειες του κόσμου και της ανθρώπινης φύσης. Στην εκπαίδευση, οι «σπουδές φύλου» χρηματοδοτούνταν με χρήματα των φορολογουμένων και προωθούσαν αυτές τις θεωρίες ως «επιστημονικές αλήθειες», προκαλώντας ανησυχία σε όσους εξακολουθούσαν να πιστεύουν στη βιολογική διάσταση του φύλου.
Η πολιτική του Τραμπ επικεντρώθηκε στη στήριξη της παραδοσιακής οικογένειας και των φυσικών αντιλήψεων για το φύλο και τη γενετική ταυτότητα. Η αποδοκιμασία των «παρεκκλίσεων» από το παραδοσιακό πρότυπο άνδρα και γυναίκας υπήρξε κεντρικό στοιχείο στην πολιτική του, η οποία αντιτάχθηκε στην υπονόμευση των αξιών της πατρότητας και της μητρότητας από τη σύγχρονη πολιτιστική αριστερά.
Η πολιτική του Τραμπ επανέφερε τη συζήτηση γύρω από την κοινή λογική, ενώ ταυτόχρονα αμφισβήτησε την υπερβολική πολιτική ορθότητα που κυριαρχούσε σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής. Από τις στρατιωτικές και εκπαιδευτικές πολιτικές μέχρι την κοινωνική ζωή, η αμφισβήτηση αυτών των νέων «προοδευτικών» αξιών αποτέλεσε κεντρικό σημείο του πολιτικού του λόγου.
Η υποχώρηση αυτών των ιδεολογιών και η επαναφορά του φυσικού λόγου γύρω από το φύλο και την οικογένεια σηματοδοτούν μια σημαντική κοινωνική αλλαγή. Αυτή η ανατροπή αναμένεται να έχει αντίκτυπο στην πολιτική σκηνή όχι μόνο των ΗΠΑ, αλλά και της Ευρώπης, επαναφέροντας την κοινή λογική και περιορίζοντας τις υπερβολές της νέας αριστεράς, η οποία φαίνεται να χάνει έδαφος απέναντι σε αυτή τη νέα πολιτική πραγματικότητα.
