Η επιλογή των αρμόδιων αρχών να προχωρήσουν σε γενικευμένο αποκλεισμό του κέντρου της Αθήνας για την τελετή εκκίνησης του Ράλλυ Ακρόπολις 2025, σε ώρα αιχμής και υπό συνθήκες καύσωνα, αναδεικνύει έναν ευρύτερο τρόπο άσκησης εξουσίας που εστιάζει περισσότερο στην εικόνα και τη διοργάνωση θεαματικών εκδηλώσεων παρά στην εξυπηρέτηση των πολιτών. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε με περιορισμό της κυκλοφορίας σε βασικές αρτηρίες της πρωτεύουσας, την ώρα που η εμπορική δραστηριότητα βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη και η κυκλοφορία των οχημάτων ήταν αυξημένη.
Η απόφαση αυτή είχε ως αποτέλεσμα τη σημαντική ταλαιπωρία των οδηγών και τη δημιουργία κυκλοφοριακού χάους στο κέντρο της Αθήνας, γεγονός που επιβεβαιώνει την αντίληψη πως οι ανάγκες των συμμετεχόντων ή των θεατών τέτοιων εκδηλώσεων υπερισχύουν των καθημερινών απαιτήσεων των φορολογουμένων πολιτών. Η διοργάνωση ενός αγώνα ταχύτητας, όσο ιστορική και να είναι η συμβολική του αξία, αναδείχθηκε προτεραιότητα έναντι της ομαλής και ασφαλούς λειτουργίας της πόλης.
Ιδιαίτερη ανησυχία προκάλεσε το γεγονός ότι ο αποκλεισμός του κέντρου επηρέασε και την πρόσβαση σε κρίσιμες υποδομές, μεταξύ των οποίων νοσοκομεία της περιοχής. Οι πολίτες που είχαν ανάγκη ιατρικής φροντίδας ή επείγουσες μετακινήσεις βρέθηκαν αντιμέτωποι με φραγμένους δρόμους και καθυστερήσεις, ενδεχομένως με σοβαρές συνέπειες για την υγεία ή ακόμη και για την ανθρώπινη ζωή. Το ερώτημα για το ποιος φέρει την ευθύνη σε περίπτωση καθυστερημένης άφιξης ασθενούς στον θεράποντα ιατρό του ή στο νοσοκομείο παραμένει αναπάντητο.
Παρόμοιες πρακτικές έχουν παρατηρηθεί και στο παρελθόν, τόσο με τη διεξαγωγή αθλητικών διοργανώσεων, όπως αγώνες δρόμου, όσο και με συναυλίες, δημόσιες συγκεντρώσεις ή άλλες εκδηλώσεις που οδηγούν στον αποκλεισμό κεντρικών οδών. Σε αρκετές περιπτώσεις, οι εκδηλώσεις αυτές διεξάγονται με περιορισμένο αριθμό συμμετεχόντων ή θεατών, αλλά έχουν δυσανάλογο αντίκτυπο στην καθημερινότητα χιλιάδων πολιτών.
Το φαινόμενο της επαναλαμβανόμενης διακοπής της κυκλοφορίας για την εξυπηρέτηση εκδηλώσεων που έχουν περισσότερο χαρακτήρα προβολής και λιγότερο ουσιαστική κοινωνική ή πολιτιστική συμβολή εγείρει προβληματισμούς για την προτεραιοποίηση των δημόσιων πολιτικών. Η χρήση του δημόσιου χώρου για την ανάδειξη γεγονότων που δεν αντανακλούν ευρύτερο κοινωνικό όφελος φαίνεται να συνδέεται με μια τάση ανάδειξης της εικόνας των διοικήσεων σε βάρος της καθημερινότητας των πολιτών.
Η συστηματική εφαρμογή αυτών των πρακτικών φανερώνει ένα μοντέλο διακυβέρνησης που δεν δίνει έμφαση στην αποτελεσματικότητα και την πρακτικότητα, αλλά στην επικοινωνιακή προβολή και το εντυπωσιακό θέαμα. Στο πλαίσιο αυτό, οι πολίτες που κινούνται, εργάζονται και ζουν σε κεντρικές περιοχές καλούνται συχνά να προσαρμοστούν στις ανάγκες μιας εκδήλωσης, ανεξαρτήτως του πραγματικού της αντικτύπου ή της σκοπιμότητας διεξαγωγής της σε συγκεκριμένο χρόνο και τόπο.
Η ανάγκη επαναξιολόγησης των προτεραιοτήτων και της διαχείρισης του δημόσιου χώρου προβάλλει ως επιτακτική. Η εξισορρόπηση ανάμεσα στη διοργάνωση εκδηλώσεων και στη διασφάλιση της λειτουργικότητας της πόλης αποτελεί θεμελιώδες ζήτημα δημοκρατικής διαχείρισης και σεβασμού προς τους πολίτες.
