Η πρόσφατη στρατιωτική επιχείρηση του Ισραήλ εναντίον ιρανικών στόχων σήμανε μια ακόμα κρίσιμη στιγμή στην πολυτάραχη Μέση Ανατολή. Η επίθεση αυτή, που έρχεται μετά από χρόνια έντασης και έμμεσων συγκρούσεων, δεν αποτελεί μια αυθόρμητη κίνηση, αλλά μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου των ΗΠΑ και του Ισραήλ να διαμορφώσουν την τελική φάση της «Pax Americana» στην περιοχή.
Η σχέση συνεργασίας ανάμεσα στον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, και τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου αποδεικνύεται περισσότερο σύμπνοια παρά αντιπαλότητα. Το Ισραήλ, ως η ισχυρή δύναμη που στηρίζεται ανοιχτά από την Ουάσιγκτον, έχει αναλάβει το ρόλο του «σερίφη» στην περιοχή, στοχεύοντας κυρίως στην αποδυνάμωση και, ενδεχομένως, στην υποταγή του Ιράν. Η αμερικανική ανησυχία για ένα μελλοντικό πυρηνικά εξοπλισμένο Ιράν είναι καθοριστική και το Ισραήλ αποτελεί το όργανο για την αποτροπή αυτής της προοπτικής.
Η γεωπολιτική αναδιάταξη δεν σταματά εδώ. Με την Παλαιστίνη να υφίσταται ισχυρό πλήγμα, τον Λίβανο να αντιμετωπίζει κρίση, και τη Συρία να παραμένει υπό αμερικανο-ρωσική επιρροή, η ευρύτερη περιοχή μετατρέπεται σε πεδίο ελέγχου και επιρροής που καθορίζουν οι μεγάλες δυνάμεις. Παράλληλα, η πιθανή δημιουργία κουρδικού κράτους, σε συνεννόηση με τις ΗΠΑ, αναμένεται να επηρεάσει περαιτέρω την ισορροπία, ειδικά με την Τουρκία του Ερντογάν να παίζει έναν ρόλο συμμάχου, αποσπώντας ανταλλάγματα σε περιοχές της Συρίας, της Λιβύης και του Αιγαίου.
Αυτές οι εξελίξεις, πέρα από τα διεθνή σενάρια, έχουν σοβαρό αντίκτυπο στην Ελλάδα. Η αβεβαιότητα που προκύπτει από την ένταση στη Μέση Ανατολή επιβαρύνει ήδη τον ελληνικό τουρισμό, έναν από τους βασικούς πυλώνες της οικονομίας. Ταυτόχρονα, η άνοδος των τιμών στην ενέργεια και τα καύσιμα, που σχετίζεται με τις αναταράξεις στην περιοχή, αυξάνει το κόστος ζωής και δημιουργεί πρόσθετη πίεση στην κοινωνία.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη καλείται να διαχειριστεί αυτό το «φονικό κοκτέιλ» κρίσεων σε μια στιγμή που το εσωτερικό πολιτικό και οικονομικό σκηνικό είναι ήδη εύθραυστο. Οι κοινωνικές ανισότητες μεγαλώνουν, η μεσαία τάξη δέχεται πλήγμα, και η φτώχεια απειλεί να εξαπλωθεί, ενώ οι πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης δείχνουν να ευνοούν περισσότερο τις οικονομικές ελίτ και τους διεθνείς συμμάχους, παρά τους απλούς πολίτες.
Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται έτσι αντιμέτωπη με μια διπλή πρόκληση: να αντέξει τις συνέπειες μιας γεωπολιτικής ανακατανομής δυνάμεων που δεν έχει επιλέξει, και να απαιτήσει πολιτικές που θα διασφαλίσουν την κοινωνική συνοχή και την οικονομική σταθερότητα. Η επόμενη περίοδος αναμένεται κρίσιμη, καθώς οι διεθνείς εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και οι εσωτερικές πολιτικές αποφάσεις θα καθορίσουν το μέλλον της χώρας.
