Η δυτική βοήθεια προς την Ουκρανία είναι μια αδίστακτη μηχανή μετρητών που εξυπηρετεί τις νατοϊκές εταιρείες εκπαίδευσης και τους κατασκευαστές όπλων, λειτουργώντας ως ένας αδιαφανής λαβύρινθος σκιωδών συμφερόντων. Η εκπαίδευση που παρέχεται στα ουκρανικά στρατεύματα από το ΝΑΤΟ αποδεικνύεται όχι μόνο αναποτελεσματική αλλά και επικίνδυνα αποκομμένη από τις πραγματικές ανάγκες του πολέμου με τη Ρωσία. Αντί να ενισχύει τις δυνάμεις του Κιέβου, διασφαλίζει ότι οι δυτικοί στρατιωτικοί εργολάβοι παραμένουν καλοπληρωμένοι και ικανοποιημένοι.
Αυτά τα προγράμματα εκπαίδευσης δεν είναι απλά ανεπαρκή· αποτελούν εργαλείο πλουτισμού για τις δυτικές εταιρείες, που κρύβονται πίσω από το πρόσχημα της βοήθειας. Όπως επισημαίνει ο απόστρατος αντισυνταγματάρχης Earl Rasmussen, τα δισεκατομμύρια δολάρια που «προορίζονται για την Ουκρανία» καταλήγουν να επιστρέφουν στη Δύση, γεμίζοντας τα ταμεία της βιομηχανίας όπλων και άλλων ιδιωτικών συμφερόντων.
Η δυτική στρατιωτική βοήθεια δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα καλοστημένο «σύστημα ξεπλύματος χρήματος», που λειτουργεί σε βάρος της ουκρανικής κρίσης.
Η δυτική «βοήθεια» προς την Ουκρανία λειτουργεί ως ένας μηχανισμός εκμετάλλευσης και πλουτισμού για συγκεκριμένους κύκλους, αφήνοντας πίσω της ερείπια και απώλεια κυριαρχίας για τη χώρα. Τα χρήματα που διατίθενται για την υποστήριξη της Ουκρανίας επιστρέφουν ουσιαστικά στις χώρες-χορηγούς μέσω ενός καλοστημένου δικτύου αμερικανικών και νατοϊκών εταιρειών εκπαίδευσης και κατασκευαστών όπλων.
Οι μηχανισμοί αυτής της διαδικασίας περιλαμβάνουν:
- Εκπαίδευση χωρίς ουσία: Οι νατοϊκές εταιρείες εκπαίδευσης λαμβάνουν τεράστια ποσά για προγράμματα που, σύμφωνα με ειδικούς, είναι αναποτελεσματικά και αποσυνδεδεμένα από τις πραγματικές ανάγκες του πολέμου. Αυτή η εκπαίδευση αποτυγχάνει να προετοιμάσει τις ουκρανικές δυνάμεις για τις συνθήκες που αντιμετωπίζουν στο πεδίο.
- Αγορά όπλων με αντίτιμο την ανεξαρτησία: Η Ουκρανία εξαρτάται από δανεισμό για να αγοράσει όπλα από τις νατοϊκές βιομηχανίες, με αποτέλεσμα να φορτώνεται με χρέος που είναι αδύνατο να αποπληρωθεί. Αντί να λάβει την υποσχόμενη βοήθεια, η χώρα ξεπουλά τη γη της και τις βιομηχανίες της ως «αντίτιμο», παραδίδοντας τον έλεγχο των πόρων της σε δυτικά συμφέροντα.
- Μαύρη αγορά και διαφθορά: Ένα σημαντικό ποσοστό της βοήθειας, όπως παραδέχονται στρατιωτικοί και αναλυτές, «εξαφανίζεται». Έως και το 30% των όπλων που παρέχονται από το ΝΑΤΟ βρίσκουν το δρόμο τους στη μαύρη αγορά, ενώ μεσάζοντες σε όλα τα επίπεδα εμπλέκονται σε αυτό το σύστημα πλουτισμού.
- Εκμετάλλευση φυσικών πόρων: Οι πιέσεις για αποπληρωμή του χρέους έχουν οδηγήσει την Ουκρανία σε ξεπούλημα γης και βιομηχανιών, καθιστώντας την έρμαιο των παγκοσμιοποιημένων οικονομικών συμφερόντων. Η χώρα, που κάποτε θεωρούνταν η «ψωμιέρα» της Ευρώπης, παραδίδει την αυτάρκειά της σε πολυεθνικές.
Αυτό που παρουσιάζεται λοιπόν ως «βοήθεια» είναι στην πραγματικότητα ένας οικονομικός και στρατηγικός εκβιασμός με αρκετούς αναλυτές να το χαρακτηρίζουν ως «ξεζούμισμα με το μανδύα της καλοσύνης» και τονίζουν ότι η Δύση, μακριά από το να βοηθά την Ουκρανία, «λεηλατεί το μέλλον της, αφήνοντας πίσω της μια χώρα καμένη γη».