Στο πλαίσιο του συνεδρίου The Lyceum Project 2025 – Children in the Age of AI, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης παρουσίασε τις θέσεις του για την επίδραση της τεχνητής νοημοσύνης και της ψηφιακής τεχνολογίας στα παιδιά και στους εφήβους, δίνοντας έμφαση στην ανάγκη προστασίας τους. Παρά τη ρητορική περί ψηφιακής ηθικής και ψυχικής υγείας, η ομιλία του ανέδειξε μια περισσότερο επικοινωνιακή στρατηγική, χωρίς σαφείς και δεσμευτικές θεσμικές πρωτοβουλίες.
Ο Πρωθυπουργός έκανε λόγο για ένα παγκόσμιο «πείραμα» που συντελείται εις βάρος των νέων γενεών, χωρίς να αναγνωρίσει τις ευθύνες των κρατών –ανάμεσά τους και η Ελλάδα– που για χρόνια επέτρεψαν την ανεξέλεγκτη δράση των ψηφιακών κολοσσών. Η παρουσίαση της εφαρμογής “Kids Wallet” ως τεχνολογικού φίλτρου για την πρόσβαση των παιδιών στο διαδίκτυο προβλήθηκε ως καινοτομία, χωρίς όμως αναφορά στις επιφυλάξεις που εκφράζονται για πιθανή κρατική επιτήρηση ή για την απουσία ουσιαστικής διαπαιδαγώγησης σχετικά με τον ψηφιακό γραμματισμό.
Ο κ. Μητσοτάκης έδωσε έμφαση στην «ευθύνη των γονέων» για τον καθορισμό ορίων στη χρήση των τεχνολογιών, μεταφέροντας ουσιαστικά την ευθύνη στο οικογενειακό περιβάλλον, τη στιγμή που η κρατική πολιτική εμφανίζεται ανεπαρκής τόσο στην πρόληψη όσο και στην εκπαίδευση. Η σύγκρισή του με τη στρατηγική των καπνοβιομηχανιών, αν και εντυπωσιακή, δεν συνοδεύτηκε από ανάλογες δεσμεύσεις ή προτάσεις για αυστηρή ρύθμιση του ψηφιακού περιβάλλοντος – ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τις πλατφόρμες που απευθύνονται σε ανηλίκους.
Παρά τις αναφορές στην Ελλάδα ως «πρωταγωνίστρια στην Ευρώπη» σε θέματα τεχνολογικής προσαρμογής, η πραγματικότητα στο εσωτερικό δείχνει χαμηλή υποστήριξη προς γονείς, εκπαιδευτικούς και μαθητές, ανεπαρκείς ψυχοκοινωνικές δομές και έλλειμμα θεσμικής προστασίας για τους πιο ευάλωτους χρήστες του διαδικτύου. Το εκπαιδευτικό σύστημα δεν έχει ενσωματώσει ουσιαστικά τον ψηφιακό γραμματισμό, ενώ η συζήτηση για την τεχνητή νοημοσύνη περιορίζεται κυρίως σε φιλοσοφικές διακηρύξεις χωρίς πρακτική αντανάκλαση.
Εν μέσω μιας εποχής όπου η ψηφιακή επιρροή στα παιδιά αποτελεί παγκόσμια πρόκληση, η ελληνική κυβέρνηση επιχειρεί να διαμορφώσει το προφίλ του καινοτόμου διαχειριστή, χωρίς όμως να έχει μέχρι στιγμής προχωρήσει σε συγκροτημένα μέτρα πολιτικής. Η έμφαση σε εφαρμογές και τεχνολογικά εργαλεία δείχνει μια προσέγγιση περισσότερο τεχνοκρατική και ελεγκτική, παρά παιδαγωγική ή προληπτική.
