Καμία από τις τετριμμένες και ενορχηστρωμένες κατηγορίες που εκτοξεύτηκαν τους τελευταίους τρεις μήνες κατά της κυβέρνησης για την τραγωδία στα Τέμπη δεν βρήκε την παραμικρή θέση στη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή, τώρα που η πλήρης δικογραφία ήταν επιτέλους στα χέρια των κομμάτων. Αυτό σχολίασε με ύφος υπεροψίας ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ και κυβερνητικός εκπρόσωπος, Παύλος Μαρινάκης, στο πλαίσιο της συζήτησης για ένα νόμο που υποτίθεται πως προάγει τη διαφάνεια στον Τύπο — μια ειρωνεία που μάλλον ξεχνάει ο ίδιος.
Τις τελευταίες τρεις μήνες, η μόνη λέξη που οι «υπεύθυνοι» της αντιπολίτευσης έκαναν σημαία, από άκρη σε άκρη της πολιτικής σκηνής, ήταν η «συγκάλυψη». Συγκάλυψη με ξυλόλια, λαθρεμπόρους και «μπάζωμα» παράνομων υλικών, με την κυβέρνηση να παριστάνει το θύμα που τάχα προστατεύει τους υπαίτιους. Οι πιο χονδροειδείς κατηγορίες, με αποκορύφωμα την ενοχοποίηση του ίδιου του πρωθυπουργού και του προέδρου της Βουλής, ξεχάστηκαν απότομα, αφού, όπως παραδέχτηκε με νόημα ο ίδιος ο εκπρόσωπος, η πλειοψηφία του κόσμου απλά πίστεψε σε αυτήν την παντελώς ανυπόστατη αφήγηση.
Όταν ήρθε όμως η ώρα της αλήθειας, με την ολοκληρωμένη δικογραφία μπροστά τους, τα κόμματα όχι μόνο δεν τόλμησαν να επαναφέρουν τις βαρύγδουπες κατηγορίες τους στη Βουλή, αλλά ούτε καν ανέφεραν τα βασικά σημεία της τραγωδίας: τα «ξυλόλια», τα «χαμένα βαγόνια» ή τις «εξαφανισμένες νεκρές ψυχές». Κανείς δεν τόλμησε να κατηγορήσει ευθέως τον πρωθυπουργό ή τους συνεργάτες του για το «μπάζωμα» και την συγκάλυψη, ούτε φυσικά να πει κουβέντα για τους λαθρέμπορους που υποτίθεται προστατεύει η κυβέρνηση.
Ο ίδιος ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, με απύθμενο θράσος, κατηγόρησε την αντιπολίτευση πως «δεν τόλμησε να παρουσιάσει ούτε ένα στοιχείο από τη δικογραφία», παρότι είχε όλους τους μήνες το εύκολο πρόσχημα να το κάνει, αφήνοντας έτσι τους πολίτες να παραμείνουν στο σκοτάδι και στην παραπληροφόρηση που η κυβέρνηση κατάφερε να καλλιεργήσει. Η συζήτηση, όπως τη θέλησε η κυβέρνηση, περιορίστηκε σε μια επιδερμική αναφορά στις «πτυχές του δυστυχήματος», που θα εξεταστούν κάποτε αργότερα από τον «φυσικό δικαστή», δηλαδή μια ωρολογιακή βόμβα που μετατίθεται συνεχώς στο μέλλον.
Τελικά, η ψηφοφορία αποκάλυψε την πραγματική εικόνα: η κυβερνητική πλειοψηφία στέκεται αλώβητη, ενώ η αντιπολίτευση διαψεύστηκε πανηγυρικά, αλλά κανείς δεν βγήκε να ζητήσει ευθύνες. Και ενώ ο κύριος Μαρινάκης ισχυρίζεται ότι διαχειρίζεται την «πιο χαρακτηριστική πτυχή» της πολιτικής επικοινωνίας, στην ουσία προωθεί μια νοσηρή προσπάθεια να γυρίσει το μαύρο άσπρο και να παρουσιάσει μια χώρα που δεν υπάρχει.
