Κορωνοϊός: Στις 22 Μαρτίου 2020, το «Centre for Evidence-Based Medicine στην Οξφόρδη υπολόγισε το ποσοστό θνησιμότητας από μόλυνση (IFR) στο 0,2%. Για μια σύγκριση, η εποχική γρίπη εκτιμάται ότι έχει IFR 0,1% και για την ισπανική γρίπη εκτιμάται ότι ήταν 2%. Οι άνθρωποι ισχυρίζονταν ότι τα νοσοκομεία είχαν κατακλυστεί από ασθενείς, αλλά οποιοσδήποτε κοιτούσε τους δημοσίως διαθέσιμους αριθμούς μπορούσε να δει ότι αυτό δεν ήταν αλήθεια.
Άρθρο του John F. Naugle
Πριν από πολλά χρόνια, ενώ βρισκόμουν στο πρώτο έτος της βασικής μαθητείας μου για το Καθολικό ιερατείο στην Ουάσιγκτον, DC, είχα μια περίεργη εμπειρία. Καθώς καθόμουν στο γραφείο μου, έλαβα ένα μήνυμα ότι είχε αναφερθεί σε ένα πρόχειρο διαδικτυακό κουτσομπολίστικο φόρουμ -για την κοινότητα στην ενορία της οποίας είχα διοριστεί το προηγούμενο καλοκαίρι- ότι είχα αποβληθεί από την σχολή. Ενοχλημένος απ’ αυτό το ψέμα, δημοσίευσα μια απάντηση σε αυτό το ανώνυμο άτομο χρησιμοποιώντας το πραγματικό μου όνομα, διευκρινίζοντας ότι αυτό δεν ήταν αλήθεια και ζητώντας του να σταματήσει να διαδίδει ψέματα.
Η απάντηση που έλαβα δημιούργησε μια από εκείνες τις στιγμές που σε κάνουν να αμφισβητείς την ίδια σου τη λογική. Αυτό το άτομο μου είπε ότι εγώ δεν ήμουν εγώ (!) και ότι δεν ήμουν πια στο εκπαιδευτικό ίδρυμα στο οποίο βρισκόμουν. Βλέπετε, κάποιος είχε πει ότι είχα φύγει και αυτό όφειλε να είναι αλήθεια .
Αυτό το αίσθημα τρέλας είναι ακριβώς αυτό που ένιωσα τον Μάρτιο του 2020. Σχεδόν ολόκληρος ο κόσμος επέμενε , χωρίς στοιχεία, ότι μια θανατηφόρα πανούκλα που δεν έμοιαζε με καμία προηγούμενη είχε καταλάβει τον κόσμο. Παρά το γεγονός ότι το κρουαζιερόπλοιο Diamond Princess προσέφερε οριστικές αποδείξεις σχετικά με το ποιος ακριβώς κινδύνευε , ότι κάποιοι προφανώς δεν ήταν επιρρεπείς στη μόλυνση και ότι μόνο ορισμένες ομάδες -όπως οι ηλικιωμένοι- κινδύνευαν ιδιαίτερα, οι άνθρωποι προέβλεπαν κάποιες συνέπειες από έναν αναπνευστικό ιό, που κυριολεκτικά συμβαίνουν μόνο στην επιστημονική φαντασία.
Στις 22 Μαρτίου 2020, το «Centre for Evidence-Based Medicine στην Οξφόρδη υπολόγισε το ποσοστό θνησιμότητας από μόλυνση (IFR) στο 0,2% . Για μια σύγκριση, η εποχική γρίπη εκτιμάται ότι έχει IFR 0,1% και για την ισπανική γρίπη εκτιμάται ότι ήταν 2%. Οι άνθρωποι ισχυρίζονταν ότι τα νοσοκομεία είχαν κατακλυστεί από ασθενείς, αλλά οποιοσδήποτε κοιτούσε τους δημοσίως διαθέσιμους αριθμούς μπορούσε να δει ότι αυτό δεν ήταν αλήθεια.
[ σ.σ. Τελικά το ποσοστό αυτό ήταν ακόμα χαμηλότερο, δηλαδή 0,15% σύμφωνα με την μετα-έρευνα του κορυφαίου επιδημιολόγου στον κόσμο, Dr. John Ioannidis του Πανεπιστημίου Stanford.
Δείτε σχετικά το άρθρο «Ναι, μας φυλάκισαν για μια ίωση του 0,15%» ]
Η αλήθεια για το τι αντιμετωπίζαμε ήταν απολύτως εμφανής εξ αρχής για όποιον ενδιαφέρθηκε να κοιτάξει τα δεδομένα, αλλά ο πανικός εξαπλώθηκε και εντάθηκε. Βλέπετε, όσοι από εμάς συμβουλεύαμε ηρεμία οπωσδήποτε κάναμε λάθος, γιατί έτσι έλεγε κάποιος άλλος που εμπιστεύονταν (δηλ. κάποιο άτομο στην τηλεόραση). Από πολλές απόψεις, η μαζική υστερία και τα συκοφαντικά κουτσομπολιά έχουν την ίδια ψυχολογική προέλευση. Σε αντίθεση όμως με το κουτσομπολιό, η μαζική υστερία μπορεί να πυροδοτήσει έναν θρησκευτικό φανατισμό που απειλεί τα ίδια τα θεμέλια μιας κοινωνίας.
Ένα Βιβλικό παράδειγμα μαζικής υστερίας
Στο 24ο κεφάλαιο της Εξόδου, ο λαός του Ισραήλ επικυρώνει τη διαθήκη του με τον Θεό και συμφωνεί να ακολουθήσει κάθε μία από τις εντολές Του. Στη συνέχεια ο Μωυσής ανεβαίνει στο βουνό για να λάβει το σύνολο αυτού του Νόμου. Οκτώ κεφάλαια αργότερα, οι άνθρωποι έχουν αρχίσει να αγωνιούν περιμένοντας την επιστροφή του, και αυτό που συμβαίνει είναι απολύτως διδακτικό για όσα ζήσαμε από τις αρχές του 2020:
- Υπάρχει πραγματική ανησυχία. Ο Μωυσής καθυστερεί να κατέβει.
- Η μαζική υστερία επικρατεί εξαιτίας της κακίας του λαού. Ο Ααρών εξηγεί γιατί συνέβη αυτό: «Ξέρετε πώς οι άνθρωποι είναι επιρρεπείς στο κακό» (32:22) Η κρίση που δημιουργείται είναι κυριολεκτικά προϊόν της δικής τους κακόβουλης φαντασίας. Πιστεύουν, χωρίς λόγο, ότι ο Μωυσής δεν πρόκειται να επιστρέψει κι ότι χρειάζονται έναν νέο Θεό για να τους σώσει.
- Η μαζική υστερία δημιουργεί στον κόσμο την απαίτηση: «Κάν’τε κάτι!» Αυτή είναι πάντα η πιο επικίνδυνη κατάσταση που μπορεί να βιώσει μια κοινωνία, γιατί αυτή είναι η στιγμή που είναι πιο επιρρεπής να ακολουθήσει συμβουλές από δόλιους ψεύτες που βρίσκονται ανάμεσά τους, οι οποίοι επιβουλεύονται το κακό της. Αυτοί οι «ειδικοί» θα χρησιμοποιήσουν τη σύγχυση ως ευκαιρία για να προωθήσουν τη δική τους θέση μέσα στην κοινότητα.
- Η αδύναμη και φοβισμένη ηγεσία πάντα θα υποχωρεί. Η δικαιολογία του Ααρών για να οδηγήσει τους ανθρώπους στην αμαρτία είναι ίσως η πιο αξιολύπητη που καταγράφτηκε σε όλη την ανθρώπινη ιστορία: «Έριξα αυτό το χρυσάφι εκεί μέσα και βγήκε ένα είδωλο και το προσκυνήσαμε!»
- Στη μαζική υστερία, όλες οι προηγούμενες ηθικές σταθερές μπορούν να καταργηθούν. Ο λαός κυριολεκτικά μόλις είχε επικυρώσει τη διαθήκη και είχε υποσχεθεί να μην κάνει ποτέ, μα ποτέ, αυτό που τώρα έκαναν : «Όταν ο Μωυσής επέστρεψε στο λαό και διηγήθηκε όλα τα λόγια και τις εντολές του Κυρίου, όλοι απάντησαν με μια φωνή: ‘‘Θα κάνουμε όλα όσα μας είπε ο Κύριος’’.» (24:3).
- Στα μάτια του Θεού, δεν υπάρχει κανένας αθώος, γιατί κάθε άτομο είναι ηθικά υπεύθυνο για την πρόληψη αυτού του φαινομένου. «Αφήστε με, λοιπόν, να πυρώσει ο θυμός μου εναντίον τους για να τους καταβροχθίσει. Τότε θα σας κάνω ένα μεγάλο έθνος» (32:10). Οι άνθρωποι επιβιώνουν μόνο επειδή ο Μωυσής εκπληρώνει τον ρόλο του να ζητήσει έλεος για λογαριασμό τους. Επιπλέον, όλοι αναγκάζονται να πίνουν το νερό που έχει μολυνθεί από τα απομεινάρια του χρυσού μόσχου.
- Επειδή οι ηθικές σταθερές καταργούνται, επέρχεται το χάος. Η ηθική τάξη καταρρέει. «Ο Μωυσής είδε ότι ο λαός έτρεχε αλλόφρων, επειδή ο Ααρών είχε χάσει τον έλεγχο—προς κρυφή απόλαυση των εχθρών του» (32:25). Η αδύναμη ηγεσία που επέτρεψε στην υστερία να εξαπλωθεί και να κυριαρχήσει είναι ανίκανη να αποκαταστήσει την τάξη.
- Η μαζική υστερία δεν τελειώνει από μόνη της, αλλά μέσω της βίαιης αποκατάστασης της τάξης. Επιπλέον, αυτό το καθήκον ανήκει ρητά στους ιερείς. Αυτό είναι το τρομακτικό μέρος της ιστορίας που μένει έξω από τις παιδικές Βίβλους και τα σύγχρονα βιβλία της Λειτουργίας. Η επιστροφή του Μωυσή ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ότι δεν υπήρχε λόγος να συμβεί κάτι από όλα αυτά. Ο κόσμος έφτιαξε μιαν αφορμή για να πανικοβληθεί, και μετά διέπραξε ανείπωτο κακό. Ωστόσο, δεν μετανοούν και δεν συνέρχονται, επειδή η ηθική τάξη έχει καταρρεύσει. Τότε ο Μωυσής πρέπει να καταφύγει σε συνοπτικές εκτελέσεις χιλιάδων ανδρών: «Ο Μωυσής στάθηκε στην πύλη του στρατοπέδου και φώναξε: ‘‘Όποιος είναι υπέρ του Κυρίου, να έλθει σε μένα!’’ Όλοι οι Λευίτες συγκεντρώθηκαν τότε κοντά του και τους είπε: ‘‘Έτσι λέει ο Κύριος, ο Θεός του Ισραήλ: Θέστε το σπαθί σας παρά πόδα! Πηγαίνετε πέρα δώθε μέσα από το στρατόπεδο, από πύλη σε πύλη, και σκοτώστε τα αδέρφια σας, τους φίλους σας, τους γείτονές σας!’’. Οι Λευίτες έκαναν όπως είχε διατάξει ο Μωυσής, και εκείνη την ημέρα θανατώθηκαν περίπου τρεις χιλιάδες από τον λαό. Τότε ο Μωυσής είπε: ‘‘Σήμερα εγκατασταθήκατε ως ιερείς για τον Κύριο, γιατί πήγατε εναντίον των δικών σας γιων και αδελφών, για να ευλογήσετε τον εαυτό σας σήμερα’’.» (32:26-29).
Οι μαζικοί εγκλεισμοί και οι υποχρεωτικοί εμβολιασμοί ως θρησκευτικός προσηλυτισμός
Ήταν προφανές για μένα από τις πρώτες ημέρες του lockdown ότι συνέβαινε κάτι πολύ παραπλήσιο με θρησκευτική λατρεία. Όταν κυριολεκτικά τίποτα δεν συνέβη κατά τη διάρκεια αυτών των πρώτων 15 ημερών για να δικαιολογήσει τα lockdowns, το επαναλαμβανόμενο σύνθημα «ας περιμένουμε μόνο για δύο εβδομάδες» ήταν στα χείλη των πιστών της Σέχτας των Κορωνολατρών, όπως περίπου επιτρέπεται σε έναν ηγέτη της λατρείας της Ημέρας της Κρίσης να επιλέγει νέες ημερομηνίες όταν οι εξωγήινοι δεν εμφανίζονται την ημέρα που υποτίθεται ότι θα έρχονταν.
Οι δημιουργοί των μαθηματικών μοντέλων (που σας λένε μόνο αυτά που τους είπαν να σας πουν) ενθουσιάστηκαν σαν να ήταν προφήτες που μπορούσαν να πουν το μέλλον και, όπως οι ψευδοπροφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, δεν τιμωρήθηκαν ούτε αγνοήθηκαν, όταν ο πρώτος γύρος των προβλέψεών τους δεν επαληθεύτηκε. Οι Άμις, η πολιτεία της Νότιας Ντακότα και η χώρα της Σουηδίας ήταν σαν να μην υπήρξαν ποτέ, γιατί ήταν αδύνατο να μιλήσουμε γι’ αυτούς.
Ξαφνικά, η «επίκληση στην αυθεντία» (που είναι η πιο αδύναμη μορφή επιχειρηματολογίας σε κάθε επιστήμη, εκτός από τη Θεολογία) έγινε το κύριο μέσο επίδειξης της επιστημονικής αλήθειας. Οι άνθρωποι παρέθεταν ιστοσελίδες του CDC (σ.σ. ο ΕΟΔΥ των ΗΠΑ) με τον τρόπο που θα μπορούσα να απαγγέλλω τη Γραφή ή τους Πατέρες της Εκκλησίας. Ήταν λες και, κατά την φύση του Θεού, το CDC δεν μπορεί «ούτε να εξαπατήσει ούτε να εξαπατηθεί».
Ξαφνικά, κάποιες πρωτοφανείς καινοτομίες όπως οι αποστάσεις των 2 μέτρων, τα lockdown,η αναγκαστική χρήση μάσκας και οι πειραματικές ενέσεις με mRNA σκευάσματα κηρύχθηκαν ως «ασφαλείς και αποτελεσματικές» όχι λόγω οποιωνδήποτε πραγματικών στοιχείων, αλλά από κάποια άστοχη «πίστη» και αδικαιολόγητη «ελπίδα», έτσι ώστε η απόλυτη σκληρότητα του να καταστρέφεις τις δουλειές των ανθρώπων, να τους βάζεις φίμωτρο για να επιστρέψουν στη δουλειά και στη συνέχεια να απειλείς ότι θα τους απολύσεις αν δεν λάβουν το μυστήριο της Πίστεως στην Pfizer, να μπορεί να αποκαλείται, κατά τραγική ειρωνεία, «φιλανθρωπία».
Πράγματι, μερικοί άνθρωποι που έκαναν τους προηγούμενους γύρους εμβολιασμών περιέγραφαν την εμπειρία με όρους που ήταν εξίσου θρησκευτικοί με τις περιγραφές της πλήρους εμβάπτισης στο νερό, στην Τελετή του Βαπτίσματος στα πρώιμα χρόνια της Εκκλησίας.
Η πιο ισχυρή απόδειξη ότι στους ανθρώπους συνέβαινε κάτι παρόμοιο με μια θρησκευτική μεταστροφή ήταν ακριβώς αυτό που είδα σε μερικούς από τους συναδέλφους μου κληρικούς. Το «Μη φοβού» έγινε «Ο φόβος είναι αρετή». Το «Όσοι θέλουν να σώσουν τη ζωή τους θα τη χάσουν» έγινε «Πρέπει να επιθυμούμε να σώζουμε ζωές με οποιοδήποτε κόστος».
Ενώ το να βλέπεις το πρόσωπο του Θεού σημαίνει να βιώνεις τη σωτηρία, το να βλέπεις τα πρόσωπα εκείνων που είναι φτιαγμένα κατ’ εικόνα του δεν είχε πλέον καμία απολύτως αξία. Αυτοί που κάποτε περιέγραφαν τους εαυτούς τους ως υπερασπιστές των δικαιωμάτων των εργαζομένων αγνόησαν τη δική μου έκκληση για δράση και αναγκάστηκα να παραδεχτώ την αμηχανία μου για το γεγονός ότι ακόμα κι ένα σοσιαλιστικό έντυπο μπορούσε πιο εύκολα να παρατηρήσει τη ζημιά που γινόταν στους φτωχούς και την εργατική τάξη, από τους ίδιους μου τους συναδέλφους .
Αυτό που είδα ήταν μια «θρησκευτική εξαπάτηση που προσφέρει στους ανθρώπους μια προφανή λύση στα προβλήματά τους με τίμημα την αποστασία από την αλήθεια», όπως περιγράφει η Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας το «μυστήριο της ανομίας» που συνοδεύει την τελική κρίση της Εκκλησίας (CCC 675).
Αναγνωρίζω ότι πολλοί αναγνώστες εδώ μπορεί να μην έχουν ιδιαίτερα θρησκευτικό υπόβαθρο, γι’ αυτό θα προσθέσω ότι αυτή η εμπειρία της μεταστροφής εμφανίστηκε επίσης σε άτομα που υποτίθεται ότι είχαν βαθιές ιδεολογικές και ηθικές πεποιθήσεις.
Αφοσιωμένοι φιλελεύθεροι έγιναν ριζοσπαστικοί αυταρχιστές. Εκείνοι που διακήρυτταν ότι η υγειονομική περίθαλψη πρέπει να είναι δωρεάν για όλους, τώρα επέμειναν ότι έπρεπε να την αρνηθούν σε όσους δεν συμμορφώνονταν. Εκείνοι που κάποτε ισχυρίζονταν ότι το κράτος ήταν πολύ μεγάλο, τώρα το προκαλούσαν ανυπόμονα να διογκωθεί.
Εκείνοι που κάποτε διαφύλατταν τα δικαιώματα στην ιδιωτική ζωή και τη σωματική αυτονομία παραιτήθηκαν από το δικαίωμα να τους πάρει κανείς στα σοβαρά υπόψη ποτέ ξανά, δηλώνοντας ότι οι ιατρικές αποφάσεις «οφείλουν» να είναι δημόσιες και υποχρεωτικές. Ολόκληρος ο τομέας της δημόσιας υγείας ουσιαστικά αποστάτησε από όλο το πλαίσιο ηθικής και πολιτικής που είχε δημιουργηθεί πριν από το 2020. Οι γιατροί εγκατέλειψαν εντελώς ό,τι είχαν εκπαιδευτεί να κάνουν σε σχέση με τη θεραπεία και την ηθική, ακόμη και σε σημείο να αρνούνται να δουν τους ασθενείς αυτοπροσώπως και να απορρίπτουν την πρακτική της ενημερωμένης συγκατάθεσης. Οι σχολικοί δάσκαλοι υποστήριξαν με κάποιο τρόπο ότι η μάθηση στην τάξη, το πράγμα για το οποίο πληρώνονταν, δεν ήταν ουσιωδώς σημαντικό για τα παιδιά, και ότι ήταν εντάξει για τα νηπιαγωγεία και τα προνήπια να δείχνουν κάπως έτσι :
Ήταν λες και ολόκληρος ο κόσμος απαρνήθηκε όλα όσα ίσχυαν πριν, και τώρα ενστερνιζόταν μια νέα πίστη, έναν νέο κώδικα και μια νέα λατρεία. Τα lockdown ήταν η κατήχηση, οι μάσκες ήταν το θρησκευτικό ένδυμα, τα εμβόλια ήταν η μύηση και οποιοσδήποτε άπιστος ανάμεσά μας θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται όπως οι μάγισσες που προκαλούσαν ασθένειες και θάνατο.
Οι συνέπειες και ο δρόμος της επιστροφής στην κανονικότητα
Τις συνέπειες της μαζικής υστερίας, όπως το μολυσμένο νερό από το οποίο αναγκάστηκε να πιει ο λαός του Ισραήλ, είμαστε αναγκασμένοι να τις επωμιστούμε όλοι μας. Ο πληθωρισμός είναι πλέον τρομακτικά υψηλός. Η εκπαίδευση τόσων πολλών παιδιών είναι πλέον οριστικά κατεστραμμένη, κάτι που θα έχει αποτελέσματα που θα μας συνοδεύουν για ολόκληρες γενιές. Επιχειρήσεις έκλεισαν δια παντός και θέσεις εργασίας χάθηκαν οριστικά. Οι πλεονάζοντες (σ.σ. πάνω από το αναμενόμενο) θάνατοι είναι τρομακτικά υψηλοί, όχι ως αποτέλεσμα της πανούκλας που επιδιώξαμε να αποφύγουμε, αλλά λόγω των πραγματικά κάκιστων αποφάσεων που λάβαμε στην πορεία. Έχει συμβεί μια σοβαρότατη αδικία και είναι ηθικά και πνευματικά αδύνατο απλώς να αγνοήσουμε αυτό που έχει συμβεί.
Όπως ανακάλυψαν ο Μωυσής και ο Ααρών, τα πράγματα δεν επιστρέφουν απλώς στο φυσιολογικό όταν όλα έχουν καταρρεύσει. Είναι αδύνατο να τιμωρήσουμε κάθε έναν που είναι ένοχος, γιατί σχεδόν όλοι είναι ένοχοι που συναίνεσαν -τουλάχιστον- στην παραφροσύνη. Ήταν απαραίτητο, ωστόσο, κάποιοι να τιμωρηθούν με τη μέγιστη δυνατή τιμωρία, ώστε το κακό που έγινε να αναγνωριστεί ως κακό.
Η Έξοδος δεν μας δίνει καμία εικόνα για το τι ακριβώς έγινε για να αξίζει κανείς να είναι μεταξύ των 3.000 που θανατώθηκαν, αλλά σημειώνω ότι ο Ααρών προφανώς δεν συγκαταλέγεται μεταξύ τους, πράγμα που σημαίνει ότι υπήρχαν μερικοί από αυτούς που ήταν περισσότερο υπεύθυνοι για την υστερία που συνέβη, και η οποία συνεχίζεται. Ας τους ονομάσουμε «ειδικούς».
Διαισθητικά έχουμε κάνει στην ιστορία μας ως πολιτισμός κάτι σαν αυτό που έπρεπε να κάνει ο Μωυσής. Τα εγκλήματα πολέμου και τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας τιμωρούνται από ειδικά δικαστήρια επειδή αναγνωρίζουμε ότι είναι αδύνατο να προχωρήσουμε χωρίς να λογοδοτήσουμε για όσα έγιναν στο παρελθόν. Ιδρύονται επιτροπές αλήθειας με σκοπό να καταγραφούν τα αδικήματα των καταχρηστικών καθεστώτων και να τιμωρηθούν οι πιο υπεύθυνοι. Η ευρέως εκτεταμένη ενοχή ολόκληρων πληθυσμών αντιμετωπίζεται με τη κοινή συναίνεση να τιμωρηθούν κάποιοι λίγοι.
Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή στην προσπάθειά μας να ανακάμψουμε από την φρεναπάτη που εκδηλώθηκε μετά τον Μάρτιο του 2020. Η πίστη ότι μπορούσαμε να αποφύγουμε μαγικά την σεζόν του κρυολογήματος και της γρίπης μας οδήγησε σε αυτή τη στιγμή, και τώρα πρέπει να αντισταθούμε στη μαγική σκέψη ότι με κάποιο τρόπο τα πράγματα θα επιστρέψουν παθητικά στην κανονικότητα που βιώναμε μέχρι το 2019. Οι συνέπειες των πράξεών μας θα μας ακολουθούν μας για το υπόλοιπο της ζωής μας, αλλά μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι αυτή η ζημιά δεν θα επαναληφθεί αποκαθιστώντας αποφασιστικά την ηθική τάξη.
Η αλήθεια πρέπει να αποκαλυφθεί και πολλοί από τις ελίτ, οι ειδικοί και οι τεχνοκράτες μας πρέπει να λάβουν την τιμωρία που τους αξίζει. Τα ΜΜΕ μας και οι εταιρείες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης πρέπει να αναγκαστούν να παραδεχτούν ότι συμμετείχαν σε παράνομες και ανήθικες δραστηριότητες προπαγάνδας και λογοκρισίας.
Αφήνω σε άλλους να προσδιορίσουν με ακρίβεια πώς μοιάζει αυτή η τιμωρία, γιατί δεν είμαι ο Μωυσής. Ωστόσο, αποτελεί καθήκον προς την Αλήθεια και τη Δικαιοσύνη να δοθεί μια τέτοια απόδοση ευθυνών, και ένα τέτοιο δικαστήριο μπορεί να είναι η μόνη ελπίδα για ορισμένους από τους πλησίον μας ώστε να αναγνωρίσουν τα σφάλματα στα οποία υπήρξαν συνεργοί. Ο μόνος τρόπος για να αποκατασταθεί μια ηθική τάξη είναι να αποδεχτούμε ότι καταστράφηκε και να θεωρήσουμε τους πιο υπαίτιους ως ενόχους για τέλεση εγκλημάτων, όπως ακριβώς αναγκάστηκε να κάνει ο Μωυσής στην έρημο.
Ο αιδεσιμότατος John F. Naugle είναι ο Ενοριακός Κληρικός στην Ενορία St. Augustine στην κομητεία Beaver. Εχει πτυχίο στα Οικονομικά και τα Μαθηματικά από το St. Vincent College. Πτυχίο MA στη Φιλοσοφία από το Πανεπιστήμιο Duquesne; Πτυχίο STB από το Καθολικό Πανεπιστήμιο της Αμερικής
