Με στόμφο και οργή, ο επικεφαλής της Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ, Μιχάλης Κατρίνης, ανέβηκε στο βήμα της Βουλής για να υπενθυμίσει στην κυβέρνηση ότι… η λογοδοσία δεν είναι κάτι που μπαίνει σε συρτάρι, δίπλα στον φάκελο «επικοινωνιακή διαχείριση».
Κατηγόρησε την κυβέρνηση για τη γνωστή «τρικυμία εν κρανίω» στη στρατηγική, την εμμονή στη συγκάλυψη και την αλλεργία στην ανάληψη ευθυνών. Για τον κ. Κατρίνη, το θεσμικό περιβάλλον της χώρας δεν είναι απλώς βαρύ. Είναι σχεδόν… βαρομετρικό χαμηλό, γεμάτο σύννεφα σιωπής και ομίχλη συγκάλυψης.
Φυσικά, δεν θα μπορούσε να λείπει και η «συγκινητική» αναφορά στην υπόθεση των Τεμπών. Εκεί, κατά τον ίδιο, στήθηκε «τείχος προστασίας» για τον πρώην Υπουργό Μεταφορών, όχι για να σωθεί η αλήθεια, αλλά για να μην πληγωθεί το… κόμμα. Γιατί προφανώς, όταν μιλάμε για ανθρώπινες ζωές, το σημαντικό είναι να μη διαταραχθούν οι εσωκομματικές ισορροπίες. Προτεραιότητες.
Το κερασάκι στην τούρτα ήταν η επαναφορά του σκανδάλου στον ΟΠΕΚΕΠΕ, με τον Κατρίνη να απορεί πώς μπορεί να υπάρξει εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση, όταν – όπως είπε – την πιάνουν «με τη γίδα στην πλάτη». Γιατί, ας μη γελιόμαστε: αν το σκάνδαλο δεν έχει ζώο, δεν μετράει.
Στο εξωτερικό, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ διαπίστωσε ένα απόλυτο «μηδέν» σε ρόλο, στρατηγική και φωνή. «Η σιωπή δεν είναι χρυσός, είναι αδυναμία», είπε. Το μόνο που λείπει είναι να βάλουμε το ΥΠΕΞ σε λειτουργία airplane mode.
Τέλος, ο Κατρίνης κατηγόρησε την κυβέρνηση για επιστροφή στο παλιό αγαπημένο μοντέλο «κράτος-λάφυρο», όπου η δημόσια διοίκηση θυμίζει περισσότερο πλιάτσικο μετά από πόλεμο παρά σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος.
Και όλα αυτά, φυσικά, για να φτάσουμε στο μεγάλο κάλεσμα: μια πολιτική αλλαγή, με διαφάνεια, δικαιοσύνη και – γιατί όχι – λίγο ρομαντισμό. Γιατί, αν δεν το κάνει το ΠΑΣΟΚ, ποιος θα το κάνει;
