Κάποτε ο ΣΚΑΪ θεωρούνταν κορυφαίο κανάλι, με δημοσιογραφικό κύρος και επιρροή που καθόριζε την ατζέντα. Σήμερα, παραπαίει στα χαμηλότερα σκαλοπάτια της τηλεθέασης, χαμένος ανάμεσα σε κακομονταρισμένα ριάλιτι και πρόχειρα δελτία, χωρίς ταυτότητα και – το χειρότερο – χωρίς κοινό. Και ποιος βρίσκεται στο τιμόνι αυτής της ελεύθερης πτώσης; Ο Κωνσταντίνος Ζούλας, ο άνθρωπος που ήρθε για να “αναβαθμίσει” το κανάλι και τελικά το μετέτρεψε σε… λοβοτομημένο παπαγαλάκι.
Ο ΣΚΑΪ πλέον δεν είναι απλώς ένα κανάλι με “φιλική διάθεση” προς την εξουσία. Είναι το δεξί χέρι της κυβέρνησης – η προέκταση του επικοινωνιακού της μηχανισμού. Δεν εκπέμπει, καθοδηγεί. Δεν ενημερώνει, εξυπηρετεί. Δεν έχει φωνή, έχει ρόλο. Κι αυτός ο ρόλος είναι να κρατά το μικρόφωνο εκεί που του τοποθετεί το Μαξίμου, να σπρώχνει αφηγήματα και να φιμώνει οτιδήποτε θυμίζει αλήθεια.
Η κατάρρευση της τηλεθέασης δεν είναι απλώς απόρροια ανταγωνισμού. Είναι απόδειξη απόρριψης. Ο κόσμος δεν είναι αφελής – καταλαβαίνει πότε του πουλάνε ενημέρωση και πότε τον ταΐζουν κυβερνητικό σανό σε prime time. Κι όταν ένα κανάλι παύει να είναι Μέσο και γίνεται Μέσος – τότε έρχεται η πτώση. Και δεν φταίει ο ανταγωνισμός. Φταίει η υπεροψία, η χειραγώγηση, η περιφρόνηση προς το ίδιο του το κοινό.
Ο ΣΚΑΪ σήμερα θυμίζει παλιό μεγαλοαστικό σπίτι που έχει μείνει με την ταμπέλα απ’ έξω, αλλά μέσα έχει εγκαταλειφθεί. Ένα κανάλι-φαντασμα, με μόνη αποστολή να επιβεβαιώνει καθημερινά ότι ο πρωθυπουργός «τα έκανε όλα τέλεια». Κι όσο πιο τέλεια τα έκανε, τόσο πιο μακριά πηγαίνει ο κόσμος από το κανάλι που παρίστανε τον καθρέφτη της κοινωνίας.
Η κατάρρευση του ΣΚΑΪ δεν είναι απλώς νούμερα. Είναι πολιτικό και ηθικό ναυάγιο. Κι όσο παραμένει δεμένο στο άρμα της κυβέρνησης, τόσο θα βουλιάζει – παρέα με όσους πίστεψαν ότι η προπαγάνδα μπορεί να πουληθεί για ενημέρωση.
