Ο φίλος μου, Η. Β., βρέθηκε στη Βρετανία κατά τη διάρκεια των εορτών και εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία για να παρατηρήσει από κοντά την κατάσταση στη χώρα, κάνοντας κάποιες… “μελέτες”. Αυτές οι μελέτες δεν απαιτούσαν εκτενείς έρευνες σε βιβλιοθήκες ή την αναζήτηση μαρτυριών από ηλικιωμένους, αλλά πραγματοποιήθηκαν μέσα από καθημερινές βόλτες στους δρόμους του Λονδίνου, αφουγκραζόμενος τη σκληρή πραγματικότητα που βιώνει η άλλοτε αυτοκρατορική Βρετανία.
Ακολουθούν τα αποτελέσματα των… μελετών του:
α. Σε έναν πληθυσμό 66 εκατομμυρίων ανθρώπων, οι μουσουλμάνοι αριθμούν τα 4 εκατομμύρια (σχεδόν το 8% του πληθυσμού). Χάρη στην αδράνεια των Βρετανών, η μουσουλμανική κοινότητα κατάφερε να εκλέξει για τρίτη φορά τον Πακιστανό Σααντίκ Κάαν δήμαρχο του Λονδίνου. Μουσουλμάνοι δήμαρχοι υπάρχουν και σε άλλες πόλεις, όπως το Birmingham, το Blackburn, το Leeds, το Luton, το Oxford, το Sheffield κ.ά. Επιπλέον, αυτή η μειονότητα διαχειρίζεται 3.500 τζαμιά και πάνω από 130 δικαστήρια σαρία.
β. Οι μουσουλμανικές οικογένειες έχουν από 2 έως 7 παιδιά, απολαμβάνοντας δωρεάν περίθαλψη, εκπαίδευση και διάφορα κοινωνικά επιδόματα. Σημειώνεται ότι το 78% των γυναικών δεν εργάζονται και εξαρτώνται από κοινωνικά επιδόματα, ενώ το 60% των ανδρών δεν εργάζονται και στηρίζονται σε επιδόματα ανεργίας και άλλες κοινωνικές παροχές.
γ. Η αδράνεια των λευκών, χριστιανών Βρετανών έχει πολλαπλές αιτίες. Από τη δεκαετία του 1960, οι νέοι άρχισαν να επικρίνουν τη βρετανική αποικιοκρατία και να νιώθουν ενοχές για τις πράξεις του παρελθόντος, κάτι που οι αριστεροί εκμεταλλεύτηκαν για να διεισδύσουν σε αυτές τις αντιλήψεις. Παράλληλα, η Βρετανία δεν φάνηκε να κατανοεί τη φύση του Ισλάμ, που σε πολλά σημεία του προάγει την επιθετικότητα και τη διακήρυξη ανωτερότητας, όπως φαίνεται στο Κοράνι και άλλα “ιερά” κείμενα.
δ. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Λονδίνο, ο φίλος μου περιγράφει την εμπειρία του στην Όξφορντ Στρίτ, όπου αισθάνθηκε σαν να βρισκόταν σε άλλο κόσμο: πλήθος μουσουλμάνων με παραδοσιακή ένδυση και παιδιά, ενώ οι μουσουλμάνοι έστηναν πάγκους με κοράνια, συνοδευόμενοι από μουσική και φωνές ιμάμηδων. Η ατμόσφαιρα έμοιαζε περισσότερο με την αγορά του Ισλαμαμπάντ παρά με το κέντρο του Λονδίνου.
ε. Ο φίλος μου αναφέρει και τα λόγια του Οσάμα μπιν Λάντεν, ο οποίος είχε πει πως η ανθρωπότητα δεν θα ξανακοιμάται ήσυχη, κάτι που φαίνεται να επιβεβαιώνεται από τις εξελίξεις στη Βρετανία και άλλες δυτικές χώρες.
Στην πορεία, ο Η.Β. αναφέρεται και στο σκάνδαλο της Ρόδεραμ, το οποίο αφορά τη συγκάλυψη από τις βρετανικές αρχές 1.400 βιασμών παιδιών από Πακιστανούς, στην περιοχή της Βόρειας Αγγλίας από το 1997 έως το 2013. Οι αρχές δεν αντέδρασαν, φοβούμενες τον στιγματισμό ως «αντιισλαμικές».
Αξιοσημείωτο είναι ότι το σκάνδαλο αυτό επανήλθε στην επικαιρότητα με τις κατηγορίες του Ελον Μασκ κατά του Κιρ Στάρμερ, πρωθυπουργού της Βρετανίας, για την αποτυχία να αντιμετωπίσει τις συμμορίες που εκμεταλλεύονταν ανήλικες κοπέλες, κάτι που αποδίδει στην καταγωγή τους από τη Νότια Ασία.
Αυτά τα γεγονότα συμβαίνουν στην Εσπερία, όμως δεν είναι μόνο εκεί που παρατηρούμε τέτοιες καταστάσεις. Εδώ στην Ελλάδα μας, την όμορφη (μέχρι πότε άραγε;) πατρίδα, έχουμε βιώσει παρόμοια περιστατικά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη, όπου δύο δράστες, ένας Αλβανός και ένας Έλληνας, άφησαν πίσω τους μια οικογένεια συντετριμμένη και μια κοινωνία σοκαρισμένη.
Αξιοσημείωτο είναι και το τραγικό περιστατικό του Μανώλη Καντάρη, που δολοφονήθηκε το 2011 από τρεις Αφγανούς για να τους παραδώσει την κάμερά του. Τότε, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υπό τον Γιώργο Παπανδρέου, είχε να αντιμετωπίσει την αυξανόμενη εγκληματικότητα, με τον εκπρόσωπο τύπου της ΝΔ, κ. Μιχελάκη, να κάνει λόγο για τη διάλυση του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Ο ίδιος είχε δηλώσει ότι η εγκληματικότητα “παραμονεύει παντού” και κατήγγειλε την έλλειψη οργανωμένου σχεδίου, με τον κομματισμό να εμποδίζει την αποτελεσματική αντιμετώπιση του εγκλήματος, που απειλεί όχι μόνο το οργανωμένο έγκλημα αλλά και την καθημερινότητα του κάθε πολίτη. Σήμερα, βέβαια, η κυβέρνηση της ΝΔ πιθανότατα έχει αναθεωρήσει τις απόψεις του κ. Μιχελάκη, αν και η γνώμη μας γι’ αυτό δεν αλλάζει ιδιαίτερα.
Ένα άλλο τραγικό περιστατικό είναι η δολοφονία του 25χρονου Νικόλα Μουστάκα το 2019, όταν δύο Πακιστανοί και ένας Ιρανός τον έριξαν από τον βράχο του Φιλοπάππου. Και η ιστορία της 15χρονης Μυρτούς Παπαδομιχελάκη στην Πάρο το 2012, όπου ένα παράνομο στοιχείο από το Πακιστάν την κακοποίησε, την βίασε και την άφησε ανάπηρη, είναι μόνο ένα από τα πολλά περιστατικά βίας που καταγράφονται από «φιλοξενούμενους» στην Ελλάδα. Και μόλις αυτή την εβδομάδα είχαμε και την άγρια δολοφονία με 30 μαχαιριές ενός τίμιου ιδιοκτήτη πρακτορείου ΠΡΟΠΟ από έναν Τούρκο παράνομο μετανάστη, του οποίου μάλιστα του είχαν αρνηθεί να του παράσχουν και άσυλο.
Αυτά είναι μερικά μόνο από τα ακραία περιστατικά βίας που συμβαίνουν, και που οι δράστες, κατά τη διάρκεια της ημέρας, μπορεί να απολαμβάνουν τον ήλιο και τη φιλοξενία, όπως η κα Τασία Χριστοδουλοπούλου είχε δηλώσει κάποτε, ενώ το βράδυ αναζητούν τρόπους να επιβιώσουν, συχνά όχι μέσω νόμιμων εργασιών.
του Χρήστου Μπολώση