Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι δεν υπάρχει ούτε μία νέα ή πρωτότυπη ιδέα στο λεγόμενο πρόγραμμα του Κλάους Σβαμπ για τον κόσμο, το “Great Reset”. Ούτε η ατζέντα του για την Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση είναι δική του εφεύρεση ή ο ισχυρισμός του ότι έχει εφεύρει την έννοια του Καπιταλισμού Ενδιαφερομένων Μερών προϊόν του.
Ο Σβαμπ είναι κάτι περισσότερο από ένας επιδέξιος πράκτορας δημοσίων σχέσεων για μια παγκόσμια τεχνοκρατική ατζέντα, μια κορπορατιστική ενότητα εταιρικής εξουσίας με την κυβέρνηση, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Εθνών, μια ατζέντα της οποίας οι απαρχές ανάγονται στις αρχές της δεκαετίας του 1970 και ακόμη νωρίτερα. Η μεγάλη επαναφορά του Νταβός είναι απλώς ένα ενημερωμένο σχέδιο για μια παγκόσμια δυστοπική δικτατορία υπό τον έλεγχο του ΟΗΕ, η οποία έχει αναπτυχθεί εδώ και δεκαετίες. Οι βασικοί ηθοποιοί ήταν ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ και ο προστατευόμενός του, Μορίς Στρονγκ.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, δεν υπήρχε αναμφισβήτητα κανένας άνθρωπος με μεγαλύτερη επιρροή στην παγκόσμια πολιτική από τον αείμνηστο Ντέιβιντ Ροκφέλερ, τότε σε μεγάλο βαθμό γνωστός ως πρόεδρος της Chase Manhattan Bank.
Δημιουργία του νέου παραδείγματος
Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και στις αρχές της δεκαετίας του 1970, οι διεθνείς κύκλοι που συνδέονται άμεσα με τον Ντέιβιντ Ροκφέλερ δημιούργησαν μια εκθαμβωτική σειρά ελίτ οργανισμών και δεξαμενών σκέψης. Αυτά περιελάμβαναν τη Λέσχη της Ρώμης, το 1001: A Nature Trust, συνδεδεμένο με το Παγκόσμιο Ταμείο Άγριας Ζωής (WWF), τη διάσκεψη της Στοκχόλμης των Ηνωμένων Εθνών για την Ημέρα της Γης, τη μελέτη που έχει συγγραφεί από το MIT, “Limits to Growth” και την Τριμερή Επιτροπή του Ντέιβιντ Ροκφέλερ.
Λέσχη της Ρώμης
Το 1968 ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ ίδρυσε μια νεομαλθουσιανή δεξαμενή σκέψης, τη Λέσχη της Ρώμης, μαζί με τον Aurelio Peccei και τον Alexander King. Ο Aurelio Peccei, ήταν ανώτερος διευθυντής της εταιρείας αυτοκινήτων Fiat, ιδιοκτησίας της ισχυρής ιταλικής οικογένειας Agnelli. Ο Gianni Agnelli της Fiat ήταν στενός φίλος του David Rockefeller και μέλος της Διεθνούς Συμβουλευτικής Επιτροπής της Rockefeller’s Chase Manhattan Bank. Ο Ανιέλι και ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ ήταν στενοί φίλοι από το 1957. Ο Ανιέλι έγινε ιδρυτικό μέλος της Τριμερούς Επιτροπής του Ντέιβιντ Ροκφέλερ το 1973. Ο Alexander King, επικεφαλής του Επιστημονικού Προγράμματος του ΟΟΣΑ ήταν επίσης σύμβουλος του ΝΑΤΟ [1]. Αυτή ήταν η αρχή αυτού που θα γινόταν το νεομαλθουσιανό κίνημα “ο λαός μολύνει”.
Το 1971 η Λέσχη της Ρώμης δημοσίευσε μια βαθιά λανθασμένη έκθεση, με τίτλο “Limits to Growth”, η οποία προέβλεπε το τέλος του πολιτισμού όπως τον ξέραμε λόγω της ταχείας αύξησης του πληθυσμού, σε συνδυασμό με σταθερούς πόρους όπως το πετρέλαιο. Η έκθεση κατέληξε στο συμπέρασμα ότι χωρίς ουσιαστικές αλλαγές στην κατανάλωση πόρων, “το πιο πιθανό αποτέλεσμα θα είναι μια μάλλον ξαφνική και ανεξέλεγκτη μείωση τόσο του πληθυσμού, όσο και της βιομηχανικής ικανότητας”.
Βασίστηκε σε ψεύτικες προσομοιώσεις υπολογιστή από μια ομάδα επιστημόνων υπολογιστών του MIT. Δήλωνε την τολμηρή πρόβλεψη:
“Εάν οι τρέχουσες τάσεις ανάπτυξης στον παγκόσμιο πληθυσμό, η εκβιομηχάνιση, η ρύπανση, η παραγωγή τροφίμων και η εξάντληση των πόρων συνεχίσουν να παραμένουν αμετάβλητες, τα όρια ανάπτυξης σε αυτόν τον πλανήτη θα φτάσουν κάποια στιγμή μέσα στα επόμενα εκατό χρόνια”.
Αυτό ήταν το 1971. Το 1973, ο Klaus Schwab στην τρίτη του ετήσια συνάντηση επιχειρηματικών ηγετών στο Νταβός κάλεσε τον Peccei στο Νταβός για να παρουσιάσει τα Limits to Growth σε συγκεντρωμένους εταιρικούς CEO [2].
Το 1974, η Λέσχη της Ρώμης δήλωσε με τόλμη:
“Η Γη έχει καρκίνο και ο καρκίνος είναι ο Άνθρωπος”.
Έπειτα:
“ο κόσμος αντιμετωπίζει ένα άνευ προηγουμένου σύνολο αλληλένδετων παγκόσμιων προβλημάτων, όπως ο υπερπληθυσμός, οι ελλείψεις τροφίμων, η εξάντληση των μη ανανεώσιμων πόρων [πετρελαίου κλπ.], η περιβαλλοντική υποβάθμιση και η κακή διακυβέρνηση” [3].
Υποστήριξαν ότι,
Απαιτείται “οριζόντια” αναδιάρθρωση του παγκόσμιου συστήματος… δραστικές αλλαγές στο στρώμα νόρμας –δηλαδή στο σύστημα αξιών και στους στόχους του ανθρώπου– είναι απαραίτητες για την επίλυση ενεργειακών, διατροφικών και άλλων κρίσεων, δηλαδή κοινωνικών αλλαγών και απαιτούνται αλλαγές στις ατομικές στάσεις, εάν πρόκειται να πραγματοποιηθεί η μετάβαση στην οργανική ανάπτυξη [4].
Στην έκθεσή τους το 1974, με τίτλο “Mankind at the Turning Point”, η Λέσχη της Ρώμης υποστήριξε περαιτέρω:
Η αυξανόμενη αλληλεξάρτηση μεταξύ εθνών και περιοχών πρέπει στη συνέχεια να μεταφραστεί ως μείωση της ανεξαρτησίας. Τα έθνη δεν μπορούν να είναι αλληλοεξαρτώμενα χωρίς το καθένα από αυτά να παραιτηθεί από κάποια ή τουλάχιστον να αναγνωρίσει τα όρια στη δική του ανεξαρτησία. Τώρα είναι η ώρα να εκπονηθεί ένα γενικό σχέδιο για οργανική βιώσιμη ανάπτυξη και παγκόσμια ανάπτυξη, με βάση την παγκόσμια κατανομή όλων των πεπερασμένων πόρων και ένα νέο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα [5].
Αυτή ήταν η πρώιμη διατύπωση της Ατζέντας 21 του ΟΗΕ, της Ατζέντας 2030 και της Μεγάλης Επαναφοράς του Νταβός του 2020.
Ντέιβιντ Ροκφέλερ και Μορίς Στρονγκ
Ο μακράν σημαντικότερος διοργανωτής της ατζέντας “μηδενικής ανάπτυξης” του Ροκφέλερ στις αρχές της δεκαετίας του 1970, ήταν ο μακροχρόνιος φίλος του Ντέιβιντ Ροκφέλερ, ένας δισεκατομμυριούχος πετρελαιοπαραγωγός ονόματι Μορίς Στρονγκ.
Ο Καναδός Στρονγκ ήταν ένας από τους βασικούς πρώτους διαδότες της επιστημονικά λανθασμένης θεωρίας ότι οι ανθρωπογενείς εκπομπές CO2 από μεταφορικά οχήματα, εργοστάσια άνθρακα και γεωργία προκάλεσαν μια δραματική και επιταχυνόμενη αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας, που απειλεί “τον πλανήτη”, τη λεγόμενη “υπερθέρμανση του πλανήτη”.
Ως πρόεδρος της Διάσκεψης της Στοκχόλμης του ΟΗΕ για την “Ημέρα της Γης” το 1972, ο Strong προώθησε μια ατζέντα μείωσης του πληθυσμού και μείωσης του βιοτικού επιπέδου σε όλο τον κόσμο για να “σωθεί το περιβάλλον”.
Ο Στρονγκ δήλωσε την ριζοσπαστική οικολογική του ατζέντα:
“Δεν είναι η μόνη ελπίδα για τον πλανήτη οι βιομηχανοποιημένοι πολιτισμοί να καταρρεύσουν; Δεν είναι δική μας ευθύνη να το πετύχουμε”; [6]
Αυτό συμβαίνει τώρα υπό την κάλυψη μιας διαφημιζόμενης παγκόσμιας πανδημίας…
Ο Strong ήταν μια περίεργη επιλογή να ηγηθεί μιας σημαντικής πρωτοβουλίας του ΟΗΕ για την κινητοποίηση δράσης για το περιβάλλον, καθώς η καριέρα του και η σημαντική του περιουσία είχαν οικοδομηθεί στην εκμετάλλευση του πετρελαίου, όπως ένας ασυνήθιστος αριθμός νέων υποστηρικτών της “οικολογικής καθαρότητας”, όπως ο David Rockefeller ή ο Robert O. Anderson του Aspen Institute ή ο John Loudon της Shell.
Ο Στρονγκ είχε γνωρίσει τον Ντέιβιντ Ροκφέλερ το 1947 ως νεαρός Καναδός δεκαοκτώ ετών και από εκείνο το σημείο, η καριέρα του συνδέθηκε με το δίκτυο της οικογένειας Ροκφέλερ [7]. Μέσω της νέας του φιλίας με τον Ντέιβιντ Ροκφέλερ, ο Στρονγκ, σε ηλικία 18 ετών, έλαβε μια βασική θέση στον ΟΗΕ υπό τον Ταμία του ΟΗΕ, Νόα Μονόντ. Τα κεφάλαια των Ηνωμένων Εθνών διαχειριζόταν αρκετά άνετα η Chase Bank του Rockefeller. Αυτό ήταν χαρακτηριστικό του μοντέλου των “συμπράξεων δημόσιου-ιδιωτικού τομέα” που θα αναπτυχθεί από τον Strong – ιδιωτικό κέρδος από τη δημόσια κυβέρνηση [8].
Στη δεκαετία του 1960, ο Στρονγκ είχε γίνει πρόεδρος του τεράστιου ενεργειακού ομίλου ετερογενών δραστηριοτήτων και πετρελαϊκών εταιρειών του Μόντρεαλ, γνωστής ως Power Corporation, που τότε ανήκε στον ισχυρό Paul Desmarais. Σύμφωνα με την καναδική ερευνήτρια Elaine Dewar, η Power Corporation χρησιμοποιήθηκε επίσης ως ένα πολιτικό ταμείο λάσπης για τη χρηματοδότηση εκστρατειών επιλεγμένων Καναδών πολιτικών όπως ο Pierre Trudeau, πατέρας του προστατευόμενου του Νταβός, Justin Trudeau [9].
Earth Summit I και Rio Earth Summit ΙΙ
Το 1971 ο Στρονγκ διορίστηκε Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη και Γενικός Γραμματέας της επερχόμενης διάσκεψης για την “Ημέρα της Γης”, τη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Ανθρώπινο Περιβάλλον (Earth Summit I) στη Στοκχόλμη της Σουηδίας. Ονομάστηκε επίσης εκείνη τη χρονιά ως επίτροπος του Ιδρύματος Ροκφέλερ – το οποίο χρηματοδότησε την έναρξη του έργου της “Ημέρας της Γης” στη Στοκχόλμη [10]. Στη Στοκχόλμη δημιουργήθηκε το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών (UNEP) με επικεφαλής τον Strong.
Μέχρι το 1989, ο Στρονγκ ονομάστηκε από τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ ως επικεφαλής της Διάσκεψης του ΟΗΕ για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη το 1992 ή UNCED (“Rio Earth Summit II”). Επόπτευσε τη σύνταξη των στόχων του ΟΗΕ για το “Αειφόρο Περιβάλλον” εκεί, την Ατζέντα 21 για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη που αποτελεί τη βάση της Μεγάλης Επαναφοράς του Klaus Schwab, καθώς και τη δημιουργία της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) του ΟΗΕ. Ο Strong, ο οποίος ήταν επίσης μέλος του διοικητικού συμβουλίου του WEF, είχε κανονίσει ο Schwab να υπηρετήσει ως βασικός σύμβουλος στη Σύνοδο Κορυφής του Ρίο.
Ως Γενικός Γραμματέας της Διάσκεψης του Ρίο των Ηνωμένων Εθνών, ο Strong ανέθεσε επίσης μια έκθεση από τη Λέσχη της Ρώμης, “Η Πρώτη Παγκόσμια Επανάσταση”, που συντάχθηκε από τον Alexander King, η οποία παραδέχτηκε ότι ο ισχυρισμός για την υπερθέρμανση του πλανήτη CO2 ήταν απλώς ένα φανταστικό τέχνασμα για να εξαναγκάσει την αλλαγή:
“Ο κοινός εχθρός της ανθρωπότητας είναι ο άνθρωπος. Αναζητώντας έναν νέο εχθρό που θα μας ενώσει, καταλήξαμε στην ιδέα ότι η ρύπανση, η απειλή της υπερθέρμανσης του πλανήτη, η έλλειψη νερού, η πείνα και τα παρόμοια θα ταίριαζαν. Όλοι αυτοί οι κίνδυνοι προκαλούνται από την ανθρώπινη παρέμβαση και μόνο μέσω αλλαγών στάσεων και συμπεριφοράς μπορούν να ξεπεραστούν. Ο πραγματικός εχθρός λοιπόν, είναι η ίδια η ανθρωπότητα” [11].
Το ίδιο παραδέχτηκε και ο εκπρόσωπος του Προέδρου Κλίντον στο Ρίο, Τιμ Γουίρθ, δηλώνοντας:
“Πρέπει να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Ακόμα κι αν η θεωρία της υπερθέρμανσης του πλανήτη είναι λανθασμένη, θα κάνουμε το σωστό όσον αφορά την οικονομική πολιτική και την περιβαλλοντική πολιτική” [12].
Στο Rio ο Strong εισήγαγε για πρώτη φορά τη χειραγωγική ιδέα της “βιώσιμης κοινωνίας” που όρισε σε σχέση με αυτόν τον αυθαίρετο στόχο της εξάλειψης του CO2 και άλλων λεγόμενων αερίων θερμοκηπίου. Η Ατζέντα 21 έγινε Ατζέντα 2030 τον Σεπτέμβριο του 2015 στη Ρώμη, με την ευλογία του Πάπα, με 17 “βιώσιμους” στόχους. Δήλωσε μεταξύ άλλων,
“Η γη, λόγω της μοναδικής της φύσης και του κρίσιμου ρόλου που διαδραματίζει στην ανθρώπινη εγκατάσταση, δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως ένα συνηθισμένο περιουσιακό στοιχείο, που ελέγχεται από άτομα και υπόκειται στις πιέσεις και την αναποτελεσματικότητα της αγοράς. Η ιδιωτική ιδιοκτησία γης είναι επίσης ένα κύριο μέσο συσσώρευσης και συγκέντρωσης πλούτου και ως εκ τούτου συμβάλλει στην κοινωνική αδικία… Η κοινωνική δικαιοσύνη, η αστική ανανέωση και ανάπτυξη, η παροχή αξιοπρεπών κατοικιών και υγιεινών συνθηκών για τους ανθρώπους, μπορούν να επιτευχθούν μόνο εάν χρησιμοποιηθεί η γη προς το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου”.
Εν ολίγοις, η ιδιωτική ιδιοκτησία γης πρέπει να κοινωνικοποιηθεί για την “κοινωνία στο σύνολό της”, μια ιδέα πολύ γνωστή στην εποχή της Σοβιετικής Ένωσης και ένα βασικό μέρος της “Μεγάλης Επαναφοράς” του Νταβός.
Στο Ρίο το 1992, όπου ήταν πρόεδρος και Γενικός Γραμματέας, ο Στρονγκ δήλωσε:
“Είναι σαφές ότι ο τρέχων τρόπος ζωής και τα καταναλωτικά πρότυπα της εύπορης μεσαίας τάξης – που περιλαμβάνουν υψηλή πρόσληψη κρέατος, κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων κατεψυγμένων και βολικών τροφίμων, χρήση ορυκτών καυσίμων, συσκευών, κλιματισμό στο σπίτι και την εργασία και τη στέγαση στα προάστια – είναι μη βιώσιμα” [13] (η έμφαση δική μου).
Μέχρι εκείνη την εποχή, ο Strong βρισκόταν στο επίκεντρο της μετατροπής του ΟΗΕ σε όχημα για την επιβολή ενός νέου παγκόσμιου τεχνοκρατικού “παραδείγματος” με μυστικότητα, χρησιμοποιώντας τρομερές προειδοποιήσεις για την εξαφάνιση και την υπερθέρμανση του πλανήτη, συγχωνεύοντας κυβερνητικές υπηρεσίες με την εταιρική εξουσία σε έναν μη εκλεγμένο έλεγχο σχεδόν όλων, υπό την κάλυψη της “βιωσιμότητας”. Το 1997 ο Strong επέβλεψε τη δημιουργία του σχεδίου δράσης μετά τη Σύνοδο Κορυφής για τη Γη, την αξιολόγηση της παγκόσμιας ποικιλομορφίας, ένα προσχέδιο για την ανάπτυξη μιας Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης, έναν κατάλογο κάθε πόρου στον πλανήτη, πώς θα ελεγχόταν και πώς αυτή η επανάσταση θα επιτυγχανόταν [14].
Εκείνη την εποχή ο Strong ήταν συμπρόεδρος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός και του Klaus Schwab. Το 2015, μετά τον θάνατο του Strong, ο ιδρυτής του Davos, Klaus Schwab, έγραψε:
“Ήταν ο μέντοράς μου από τη δημιουργία του Φόρουμ: ένας μεγάλος φίλος, ένας απαραίτητος σύμβουλος και για πολλά χρόνια, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματός μας” [15].
Πριν αποχωρήσει από τον ΟΗΕ για ένα σκάνδαλο διαφθοράς στο Ιράκ, “Τροφή για Πετρέλαιο”, ο Στρονγκ ήταν μέλος της Λέσχης της Ρώμης, Επίτροπος του Ινστιτούτου Άσπεν, Επίτροπος του Ιδρύματος Ροκφέλερ και του Ιδρύματος Ρότσιλντ. Ο Strong ήταν επίσης διευθυντής του “Temple of Understanding of the Lucifer Trust” (γνωστός και ως “Lucis Trust”), που στεγαζόταν στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Ιωάννη του Θείου στη Νέα Υόρκη,
“όπου οι ειδωλολατρικές τελετουργίες περιλαμβάνουν τη συνοδεία προβάτων και βοοειδών στο βωμό για ευλογία. Εδώ, ο Αντιπρόεδρος Αλ Γκορ έκανε ένα κήρυγμα, καθώς οι πιστοί βάδιζαν στο βωμό με μπολ με λίπασμα και σκουλήκια…” [16].
Αυτή είναι η σκοτεινή προέλευση της ατζέντας του Great Reset του Schwab, όπου πρέπει να τρώμε σκουλήκια και να μην έχουμε ιδιωτική ιδιοκτησία για να “σώσουμε τον πλανήτη”. Η ατζέντα είναι σκοτεινή, δυστοπική και έχει σκοπό να εξαλείψει δισεκατομμύρια από εμάς τους “συνηθισμένους ανθρώπους”…
Πηγές
1 Biographies of 1001 Nature Trust members, Gianni Agnelli, accessed in http://www.bibliotecapleyades.net/sociopolitica/sociopol_1001club02.htm
2 Klaus Schwab, The World Economic Forum: A Partner in Shaping History–The First 40 Years: 1971 – 2010, 2009, World Economic Forum, p. 15, https://www3.weforum.org/docs/WEF_First40Years_Book_2010.pdf
3 Quoted from Club of Rome Report, Mankind at the Turning Point, 1974, cited in http://www.greenagenda.com/turningpoint.html
4 Ibid.
5 The Club of Rome, Mankind at the Turning Point, 1974, quoted in Brent Jessop, Mankind at the Turning Point – Part 2 – Creating A One World Consciousness, accessed in: http://www.wiseupjournal.com/?p=154
6 Maurice Strong, Opening Speech to UN Rio Earth Summit, Rio de Janeiro, 1992, accessed in http://www.infowars.com/maurice-strong-in-1972-isnt-it-our-responsibility-to-collapse-industrial-societies/
7 Elaine Dewar, Cloak of Green: The Links between key environmental groups, government and big business, Toronto, James Lorimer & Co., 1995, pp. 259-265.
8 Brian Akira, LUCIFER’S UNITED NATIONS, http://www.fourwinds10.com/siterun_data/religion_cults/news.php?q=1249755048
9 Elaine Dewar, op cit. p. 269-271.
10 Ibid., p. 277.
11 What is Agenda 21/2030 Who’s behind it ? Introduction, https://sandiadams.net/what-is-agenda-21-introduction-history/
12 Larry Bell, Agenda 21: The U.N.’s Earth Summit Has Its Head In The Clouds, Forbes, June 14, 2011, https://www.forbes.com/sites/larrybell/2011/06/14/the-u-n-s-earth-summit-has-its-head-in-the-clouds/?sh=5af856a687ca
13 John Izzard, Maurice Strong , Climate Crook, 2 December, 2015, https://quadrant.org.au/opinion/doomed-planet/2015/12/discovering-maurice-strong/
14 What is Agenda 21/2030 Who’s behind it ? Introduction, https://sandiadams.net/what-is-agenda-21-introduction-history/
15 Maurice Strong An Appreciation by Klaus Schwab, 2015, https://www.weforum.org/agenda/2015/11/maurice-strong-an-appreciation
16 Dr. Eric T. Karlstrom, The UN, Maurice Strong, Crestone/Baca, CO, and the “New World Religion”, September 2017, https://naturalclimatechange.org/new-world-religion/part-i/
