Μία από τις συνέπειες υπογεννητικότητας είναι και το έλλειμμα που αντιμετωπίζει το ασφαλιστικό μας σύστημα. Στον υποπίνακα «Ισοζύγιο Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης» βλέπουμε τα έσοδα από ασφαλιστικές εισφορές που υπολογίζονται σε ποσό 29,68 δις ευρώ, ενώ τα έξοδα για την απόδοση παροχών συντάξεων σε ποσό 35,66 δις ευρώ και για την παροχή ιατροφαρμακευτικής και νοσοκομειακής περίθαλψης σε ποσό 5,69 δις ευρώ.
Αν από τα έσοδα από ασφαλιστικές εισφορές αφαιρέσουμε τις παροχές συντάξεων και τις παροχές σε είδους δηλαδή νοσήλεια και ιατρικές φαρμακευτικές δαπάνες, προκύπτει έλλειμμα κατά 11,67 δις ευρώ.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, οι υψηλότεροι δείκτες δημοσίου χρέους προς ΑΕΠ στο τέλος του τετάρτου τριμήνου του 2024 καταγράφηκαν στην Ελλάδα 153,6% στην Ιταλία 135,3% στην Γαλλία 113% στο Βέλγιο 104,7% και στην Ισπανία 101,8% ενώ οι χαμηλότεροι καταγράφηκαν στην Εστονία 23,6% στην Βουλγαρία 24,1% και το Λουξεμβούργο 26,3%. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο μέσος όρος δημοσίου χρέους στην Ευρωζώνη ανέρχεται σε 87,4%. Η Ελλάδα για να φτάσει στο μέσο όρο δημοσίου χρέους στην Ευρωζώνη θα πρέπει το χρέος μας να πέσει στα 207,6 δις ευρώ, δηλαδή να μειωθεί κατά 157,3 δις ευρώ κάτι που πρακτικά είναι αδύνατο.
Δεν συνέβη ούτε με το κούρεμα του 2012.Μετά από δέκα χρόνια μνημονίων και στη συνέχεια έξι χρόνια κυβέρνησης του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη, η χώρα μας εξακολουθεί και σήμερα να είναι πρωταθλήτρια δημοσίου χρέους στο ΑΕΠ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι ο πληθωρισμός θα πέσει στο 2,2%.
Μια ωραία στατιστική που όμως δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα των ελληνικών νοικοκυριών. Γιατί ο πραγματικός πληθωρισμός είναι αυτός που μετράτε στο ταμείο του σούπερ μάρκετ, στο πρατήριο καυσίμων, στο λογαριασμό του ρεύματος. Ο άρτος, το λάδι, το γάλα, τα ενοίκια όλα έχουν αυξηθεί κατά δεκάδες ποσοστιαίες μονάδες τα τελευταία χρόνια.
Αυτή είναι η πραγματική εικόνα. Μια Ελλάδα που εργάζεται περισσότερο και ζει χειρότερα. Μια Ελλάδα που βλέπει το διαθέσιμο εισόδημα να μειώνεται, ενώ οι μεγάλες επιχειρήσεις καταγράφουν ιστορικά κέρδη.
Το 2005 το 84,6% των πολιτών διέμενε σε ιδιωτική κατοικία. Μέχρι το 2023 αυτό το ποσοστό είχε υποχωρήσει σε 69,6% σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat. Μια εντυπωσιακή πτώση 15 ποσοστιαίων μονάδων μέσα σε λιγότερο από δύο δεκαετίες.
Σε αντίθεση με την ελληνική απουσία πολιτικής για την στέγαση με ευθύνη της κυβέρνησης, πολλές ευρωπαϊκές χώρες έχουν αναπτύξει δομημένες στρατηγικές παρεμβάσεις. Το κίνημα μας έχει προτάσεις. Μερικές από αυτές είναι οι εξής.
Δημιουργία εθνικής αρχής στέγασης για συντονισμό πολιτικών και εποπτεία της αγοράς. Η χορήγηση Golden Visa να αποσυνδεθεί από την αγορά ακινήτων και να δοθούν και άλλες επιλογές όπως η επένδυση ποσού ενός εκατομμυρίου ευρώ τουλάχιστον σε κρατικά ομόλογα, σε συμμετοχές ευφυής, σε επιχειρήσεις, στην αγορά μετοχών και εταιρικών ομολόγων στο χρηματιστήριο Αθηνών.
Τα ακινητά που ανήκουν σε τράπεζες και Fans και σε εταιρείες επενδύσεων εφόσον παραμένουν κλειστά για περισσότερα από 12 μήνες να πληρώσουν ειδικό τέλος με συντελεστή 2-3% επί της αντικειμενικής τους αξίας.
Η Ελλάδα δεν χρειάζεται άλλους τεχνοκράτες, χρειάζεται ηγέτες με πίστη.
Ο λαός θέλει πολιτική αλήθειας, πολιτική δικαιοσύνης, πολιτική πίστης.
