Η Κίνα φαίνεται να αποκτά προβάδισμα στην τεχνολογική κούρσα της υπερηχητικής πρόωσης, αξιοποιώντας μια ξεχασμένη αμερικανική ιδέα του Ψυχρού Πολέμου: τον κινητήρα Oblique Detonation Engine (ODE). Η συγκεκριμένη τεχνολογία, που πρωτοεμφανίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1950 στις Ηνωμένες Πολιτείες, βασίζεται στη χρήση κρουστικών κυμάτων και συνεχών εκρήξεων για την παραγωγή ώθησης, επιτρέποντας θεωρητικά σε αεροσκάφη να φτάσουν ταχύτητες έως και Mach 8 — δηλαδή οκτώ φορές την ταχύτητα του ήχου.
Η ιδέα αναπτύχθηκε αρχικά από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, στο πλαίσιο ερευνητικού προγράμματος της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας. Παρά τις υποσχέσεις για επαναστατική πρόωση και δυνατότητα υπερατλαντικών ταξιδιών σε ελάχιστο χρόνο, η τεχνολογία ODE εγκαταλείφθηκε λόγω των σοβαρών τεχνικών προκλήσεων που παρουσίαζε — κυρίως της αδυναμίας σταθεροποίησης των εκρήξεων και των περιορισμών στα διαθέσιμα υλικά για την αντοχή σε ακραίες θερμοκρασίες και πιέσεις.
Σήμερα, η Κίνα φαίνεται να έχει προχωρήσει σε επίπεδο που ξεπερνά την πειραματική θεωρία. Σύμφωνα με πρόσφατη επιστημονική δημοσίευση της 6ης Μαΐου 2025, ερευνητική ομάδα της China Academy of Launch Vehicle Technology (CALT), σε συνεργασία με το Northwestern Polytechnical University, πέτυχε τη διατήρηση σταθερής καύσης σε συνθήκες υπερηχητικής πτήσης Mach 8 και σε υψόμετρο 30 χιλιομέτρων. Η έκρηξη διατηρήθηκε για 2,2 δευτερόλεπτα — χρονικό διάστημα που, για τα δεδομένα της τεχνολογίας αυτής, θεωρείται εξαιρετικά σημαντικό και καθοριστικό για την επιβεβαίωση λειτουργικότητας. Οπτικά δεδομένα μέσα από ειδικά παράθυρα αποκάλυψαν ενεργή καύση, ελεγχόμενες αποσταθεροποιήσεις και ενδείξεις ουσιαστικής προόδου προς την πρακτική εφαρμογή μιας τεχνολογίας που κάποτε φάνταζε απλώς ένα φιλόδοξο πείραμα.
Η εξέλιξη δεν αφορά μόνο τον επιστημονικό τομέα, αλλά έχει άμεσες στρατιωτικές και γεωπολιτικές προεκτάσεις. Η Κίνα έχει ήδη αναπτύξει και εντάξει στο οπλοστάσιό της επιχειρησιακά υπερηχητικά συστήματα, όπως οι πύραυλοι DF-17 και YJ-21, και φαίνεται να επενδύει στην επόμενη γενιά μέσων πρόωσης με κινητήρες ODE. Σύμφωνα με φιλόδοξους στόχους του Πεκίνου, μέχρι το 2035 η χώρα σκοπεύει να διαθέτει υπερηχητικά αεροσκάφη ικανά να φτάνουν σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη μέσα σε μόλις μία ώρα. Ένα τέτοιο επίτευγμα δεν θα σηματοδοτούσε απλώς τεχνολογική πρωτοπορία, αλλά και στρατηγική υπεροχή με παγκόσμιο αντίκτυπο.
Την ίδια ώρα, η αμερικανική έρευνα στον συγκεκριμένο τομέα συνεχίζεται, αν και με σαφώς βραδύτερο ρυθμό. Προγράμματα όπως το HyperReact στο Πανεπιστήμιο της Κεντρικής Φλόριντα και αντίστοιχες προσπάθειες της NASA προσπαθούν να καλύψουν το χαμένο έδαφος, χωρίς ωστόσο να έχουν επιτύχει ακόμη την απαραίτητη σταθερότητα λειτουργίας ή να έχουν εξασφαλίσει πρακτική εφαρμογή. Επιπλέον, άλλα προηγμένα αμερικανικά projects, όπως το ηλεκτρομαγνητικό κανόνι (railgun) και τα «έξυπνα» πυρομαχικά (smart shells), είτε έχουν παγώσει είτε έχουν εγκαταλειφθεί, εντείνοντας την ανησυχία για πιθανή απώλεια του τεχνολογικού πλεονεκτήματος που παραδοσιακά διατηρούσαν οι ΗΠΑ.
Η περίπτωση του ODE αποτελεί υπενθύμιση ότι οι τεχνολογικές καινοτομίες δεν ευδοκιμούν πάντοτε στον τόπο όπου γεννιούνται. Αντίθετα, χώρες με πολιτική βούληση, επενδυτικούς πόρους και στρατηγική προσήλωση, όπως η Κίνα, μπορούν να αξιοποιήσουν εγκαταλελειμμένες ιδέες για να επιτύχουν κρίσιμα άλματα και να αποκτήσουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Σ’ έναν κόσμο όπου η υπερηχητική πρόωση μπορεί να αποτελέσει τόσο εργαλείο στρατιωτικής ισχύος όσο και μέσο επανάστασης στις μεταφορές, το να προηγείσαι έστω και λίγα χρόνια σημαίνει συχνά υπεροχή για δεκαετίες.
