Εγκρίθηκε η έκθεση Verheyen, με 19 ψήφους υπέρ έναντι 7 κατά, από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, θέτοντας έτσι την ενιαία ευρωπαϊκή Ιστορία πάνω από την Ιστορία των χωρών της Ε.Ε. Ουσιαστικά ξαναγράφεται η Ιστορία των μελών της Ε.Ε. στην προοπτική ενός ευρωπαϊκού φεντεραλισμού (η πολιτική θεωρία που υποστηρίζει την ομοσπονδιοποίηση της πολιτικής και κοινωνικής οργάνωσης μιας χώρας).
Οικοδομείται, με άλλα λόγια, μια νέα Ιστορία, στρογγυλεμένη, με στόχο να αποδυναμωθούν οι ιστορικές αιχμές και να ομογενοποιηθεί ένα ενιαίο ιστορικό αφήγημα, σχεδόν ουδέτερο, ή μια ευρωπαϊκή Ιστορία που θα θυμίζει μυθιστόρημα πολυσέλιδης πεζής αφήγησης με απομυθοποιημένες διαπλοκές εθνικών ηρώων, με άφθονες ερμηνευτικές εξηγήσεις, οι οποίες περισσότερο θα αφυδατώνουν τα ιστορικά γεγονότα, παρά θα τα αναδεικνύουν στις δυναμικές τους.
Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ιστορικής καταγραφής με εθνικό πρόσημο εκ των πραγμάτων θα απαλειφθούν, γιατί η ενιαία ευρωπαϊκή Ιστορία στην προσπάθειά της να έχει ρόλους συντελεστικούς στη δημιουργία της για όλα τα μέλη της θα προβεί σε εξωραϊσμούς ή σε αποδυναμώσεις μνημειακών βιαιοπραγιών.
Η έκθεση Verheyen αναφέρει ότι «επειδή οι μνήμες στην Ευρώπη είναι γεμάτες από συγκρούσεις και διαμάχες, για τον σχηματισμό μιας συλλογικής μνήμης πρέπει να οδηγηθούμε σε διαδικασίες συμβιβασμού με το παρελθόν». Συνεπώς, η ιστορική καταγραφή των γεγονότων θα μπει σε μια ερμηνευτική η οποία θα έχει ως στόχο τον συμβιβασμό και σαφώς έναν αποχρωματισμό των ιστορικών δεδομένων.
Και συνεχίζει η έκθεση Verheyen: «Επιθυμούμε να έχουμε μια σαφή κατεύθυνση για το μέλλον, η οποία και θα ενισχύει την κοινή πορεία για το μέλλον της Ε.Ε.». Έτσι, λοιπόν, στο όνομα ενός κοινού μέλλοντος, όποιες διαφορές ή αξιώσεις (για παράδειγμα, γερμανικές αποζημιώσεις, κατοχικά δάνεια κ.λπ.) θα πρέπει να ξεχαστούν. Και αυτό γιατί οι απαιτήσεις δημιουργούν τριβές, οι οποίες δεν βοηθούν στην ολοκλήρωση ενός κοινού ευρωπαϊκού μέλλοντος.
Ο Ιταλός φιλόσοφος Τζ. Αγκάμπεν τονίζει ότι «για να έχουμε μια αλήθεια με την Ιστορία, θα πρέπει πρώτα να γίνει ένα ξεκαθάρισμα με το παρελθόν». Ωστόσο, η έκθεση Verheyen θέλει να προχωρήσει με γρήγορες διαδικασίες σε μια ομογενοποίηση της Ιστορίας, η οποία για να επιτευχθεί θα πρέπει να συντελεστούν άμβλυνση των γεγονότων και αποφόρτιση των συναισθημάτων, καθώς και εγκατάλειψη δικαίων αξιώσεων και απαιτήσεων.
Προχωρώντας την ανάγνωση της έκθεσης Verheyen, διαβάζουμε επίσης ότι «η Ιστορία δεν αποτελεί το άθροισμα των γεγονότων του παρελθόντος, αλλά το νόημα που παράγεται μετά την εννοιολόγηση και την επεξεργασία των γεγονότων». Ποιοι, όμως, στο εξής θα παραγάγουν το νόημα της Ιστορίας; Και με ποια κριτήρια και προϋποθέσεις θα προσεγγίσουν τα ιστορικά γεγονότα;
Ο Ισραηλινός ιστορικός Γιούβαλ Χαράρι, φίλος του κ. Μητσοτάκη και του Κλάους Σβάμπ, έχει γράψει στον προσωπικό λογαριασμό του στο X ότι «η Ιστορία είναι επικίνδυνη, γι’ αυτό θα πρέπει να ελεγχθεί». Αν η Ιστορία αποτελεί το δημιούργημα του πυραμιδικού συστήματος, ωστόσο στο όνομα της δημοκρατικής πολυφωνίας επιτρέπεται να υπάρχει και άλλη ερμηνευτική κριτική αξιολόγηση των γεγονότων με την ανεύρεση νέων στοιχείων. Στο εξής, η Ιστορία ως «κουλτούρα μνήμης», όπως μας λέει η έκθεση Verheyen, θα πρέπει να είναι μία, ως άλλο Ευαγγέλιο, που δεν θα παραβιάζεται.
Κάτω, λοιπόν, από γενικευμένες κοινωνιολογικές, οικονομικές, θρησκευτικές, βιολογικές, κατηγορίες και έξω από εθνικές πίστεις ή και «ιδεολογικές εξηγήσεις» (που είναι δόκιμο να υπάρχουν, όπως έγραφε ο φιλόσοφος και κοινωνιολόγος Εμίλ Ντιρκέμ), θα σιδερώνει τη συνείδησή μας η νέα μονογραφική ιστοριογραφία της Ε.Ε. Έτσι, ο ιστορικός θα αρχίζει από μια χλωμή περιγραφή των γεγονότων, ώστε να μη διεγείρει αντιθέσεις των λαών, θα συνεχίζει με κοινωνικά φαινόμενα που θα αναλύουν περιβάλλοντα, αλλά όχι αγωνιστικές κορυφώσεις για την υπεράσπιση κυριαρχιών, και θα καταλήγει στα ψυχολογικά κίνητρα των πρωταγωνιστών και στην ατομική ψυχοσύνθεσή τους.
Σκεφτείτε τώρα, ποιανού έθνους την ιστορία θα αντιγράψουν, ως ιστορία της Ευρώπης…
Η έκθεση Verheyen που εγκρίθηκε με 19 ψήφους υπερ έναντι 7 κατά από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, θέτει την ευρωπαϊκή ιστορία πάνω από την ιστορία των εθνών. Πρόκειται για μια συνολική επαναδιατύπωση της ιστορίας που υπερασπίζεται την ιδέα του ευρωπαϊκού φεντεραλισμού και στοχεύει να θεωρήσει ότι η ευρωπαϊκή οικοδόμηση είναι πολύ πιο σημαντική από το εθνικό παρελθόν μιας χώρας.
Άραγε θα σβηστούν και τα εγκλήματα πολέμου;
Πρόκειται για μια συνολική επαναδιατύπωση της ιστορίας για λογαριασμό του ευρωπαϊκού φεντεραλισμού και στοχεύει να θεωρήσει ότι η ευρωπαϊκή οικοδόμηση είναι πολύ πιο σημαντική από το εθνικό παρελθόν μιας χώρας.
Ολ’ αυτά θα αποτελούν γενικευμένες εξηγήσεις, οι οποίες θα είναι εν τέλει εξωπραγματικές (Καρλ Πόπερ) ή θα επιβεβαιώνουν ιστορικά γεγονότα συμπτωματικών αποφάσεων (Πολ Ρικέρ). Δηλαδή, θα αφηγούμαστε ιστορικά γεγονότα κατασκευασμένα (Berr, Langlois, Seignobos) και βιογραφικές χρησιμοθηρίες. Ζήτω, λοιπόν, ο ομογενοποιημένος ιστορικός πολιτισμός του Νόρμπερ Ελίας.
«Το παρελθόν σβήστηκε, το σβήσιμο ξεχάστηκε, το ψέμα έγινε αλήθεια». Τζορτζ Όργουελ, 1984
Ολοταχώς προς την απόλυτη κυριαρχία των εξουσιαστών επί της ζωής των εξουσιαζομένων
Τη δεκαετία του 1950 η γερμανική εταιρία Grünenthal κατασκεύασε και επέβαλε ως ισχυρό ηρεμιστικό τη θαλιδομίδη. Με τη βοήθεια των πολιτικών καλλιέργησε την πεποίθηση ότι το φάρμακο μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από τις κυοφορούσες για την καταπολέμηση του άγχους της εγκυμοσύνης. Το αποτέλεσμα της έμμεσης ιατρικής επιβολής ήταν ότι ύστερα από εννέα μήνες τοκετού τα νεογνά είδαν για πρώτη φορά το φως ενός διεφθαρμένου και ανελέητου κόσμου χωρίς χέρια και χωρίς πόδια. Μέχρι τη στιγμή που η επιστήμη θα αποφάσιζε να αναγνωρίσει το λάθος της, χιλιάδες παιδιά μάθαιναν να παίζουν, να πηγαίνουν σχολείο, να γελούν, να κλαίνε και να επικοινωνούν με τους συνομηλίκους τους χωρίς τα μέλη τους.
Η συνθετική χημεία τότε αποτελούσε το ιερό δισκοπότηρο της φαρμακολογίας, όπως σήμερα η τεχνολογία m-RNA αποτελεί το ιερό δισκοπότηρο της Ιατρικής. Στις 13-14 Φεβρουαρίου 2024 το πολιτικό σύστημα στη Γαλλία έφερε προς συζήτηση προσχέδιο νόμου (άρθρο 4) με το οποίο ποινικοποιείται η ενθάρρυνση της αποχής από αναγνωρισμένες ιατρικές πρακτικές ή από ιατρικές πράξεις προληπτικού χαρακτήρα.
Δηλαδή, αν ένας πολυεθνικός φαρμακευτικός κολοσσός ισχυριστεί ότι το παρασκεύασμά του προστατεύει και ακολούθως η προστασία παγιωθεί ως αναγνωρισμένη ιατρική πρακτική (πολύ εύκολο), τότε η έκφραση δημόσιας γνώμης επί του αντιθέτου προβλέπει ποινή φυλάκισης τριών ετών και πρόστιμο 47.000 ευρώ. Αν το νομοσχέδιο ψηφιστεί και από τα δύο νομοθετικά γαλλικά σώματα στις 24 Φεβρουαρίου, τότε η «ιατρική Γιόζεφ Μένγκελε» θα αποτελέσει την κανονικότητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Με την εμπειρία της σφοδρότητας των αστυνομικών μέτρων με τα οποία η κυβέρνηση της Ν.Δ. επέβαλε τον υποχρεωτικό εμβολιασμό στην Ελλάδα, καθώς και το πογκρόμ που ακολούθησε κατά των ανεμβολίαστων, θα μπορούσε κάποιος ευφάνταστος να προβλέψει το μέγεθος των διωγμών που θα υποστούν εκ νέου οι αρνητές του εμβολιασμού στην Ελλάδα.
Αν εξακολουθούν να αγνοούνται τα στατιστικά στοιχεία της συσχέτισης του ποσοστού των μετά Covid θανάτων και παρενεργειών με το μέγεθος του εμβολιασμένου πληθυσμού, τότε ποιες αντιρρήσεις θα μπορούσαν να τεκμηριωθούν στον αυξανόμενο αριθμό των επιστημονικών δημοσιεύσεων περί των επικίνδυνων αποτελεσμάτων του εμβολιασμού στα πλέον έγκριτα επιστημονικά περιοδικά, όπως το Nature;
Ποια θέση θα έπρεπε να εκφράσει δημοσίως ο γράφων σχετικά με τα νανοσωματίδια που περιέχονται στο εμβόλιο, όταν το 2017 συμμετέχων σε πολυπληθή επιστημονική ερευνητική ομάδα συνδημοσίευσε στο έγκριτο επιστημονικό περιοδικό «Nanotechnology» («Springer Nature»), τα αποτελέσματα πολυετούς επιστημονικής έρευνας για την καρκινογένεση ύστερα από έκθεση σε νανοσωματίδια;
Aνθρώπινες καρκινικές κυτταρικές σειρές εκτιθέμενες σε νανοσωματίδια εκδηλώνουν αύξηση του ρυθμού ανάπτυξης των καρκινικών κυττάρων, όχι λόγω χημικής σύστασης των νανοσωματιδίων, αλλά λόγω μικρού μεγέθους (DOI: 10.1186/s11671-018-2775-z).
Όπως η περίπτωση της θαλιδομίδης, έτσι και η περίπτωση του εμβολίου έχουν να κάνουν με αναγνωρισμένες ιατρικές πρακτικές, που δεν αφορούν την ελίτ. Η τελευταία την περίοδο της πανδημίας είτε προμηθεύτηκε αναληθή έγγραφα εμβολιασμού είτε μετανάστευσε στο Carmelo της Ουρουγουάης, όπου δεν υπήρξε υποχρεωτικότητα.
Ο Bertrand Russell ισχυρίστηκε ότι μέσω της επιλεκτικής ευγονικής οι διαφορές μεταξύ εξουσιαζόμενων και εξουσιαστών έχουν αυξηθεί ώστε μελλοντικά θα αποτελούν δύο διαφορετικά είδη ανθρώπων.
Η διατροφή, οι εμβολιασμοί και ο αυταρχισμός επιβάλλονται από μικρή ηλικία ώστε να διαμορφώσουν εκείνο τον χαρακτήρα και τα πιστεύω που δεν θα επιτρέψουν ποτέ την κριτική στην εξουσία. Μια επανάσταση της μάζας έχει τα ίδια ποσοστά επιτυχίας με αυτή των προβάτων εναντίων των σφαγέων τους («The impact of science on society», 1953)».
Τα παιδιά της θαλιδομίδης και του Covid, η φυγή των ευρωπαϊκών και αμερικανικών ελίτ στη Λατινική Αμερική, η εκούσια φυλάκιση της ανόητης και εύπιστης πλέμπας στα σπίτια της, η οικοδόμηση ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τα πάντα συνηγορούν υπέρ της απόλυτης κυριαρχίας των εξουσιαστών επί της ζωής των εξουσιαζομένων.