Στο πολιτικό θέατρο που εκτυλίσσεται στη Βουλή, οι δύο Κυριάκοι – Μητσοτάκης και Βελόπουλος – εμφανίζονται να διασταυρώνουν τα ξίφη τους με σφοδρότητα. Οι φραστικές τους αντιπαραθέσεις θυμίζουν σκληρές πολιτικές μονομαχίες, ωστόσο η πραγματικότητα δείχνει μια διαφορετική εικόνα: πίσω από τη σκηνή, οι σχέσεις τους φαίνεται να στηρίζονται σε συγκλίνοντα συμφέροντα και όχι σε ουσιαστικές διαφορές. Παρά το παρελθόν τους στη Νέα Δημοκρατία, με τον έναν να συνεχίζει ως αρχηγός της και τον άλλον να έχει ιδρύσει την Ελληνική Λύση, οι πολιτικές τους πορείες εξακολουθούν να τέμνονται σε καίρια ζητήματα.
Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η κοινή τους στάση στο θέμα της φίμωσης του ραδιοφωνικού σταθμού Δημοκρατία FM. Η κυβέρνηση προώθησε τροποποίηση που στοχοποιούσε φωτογραφικά το μιντιακό συγκρότημα Φιλιππάκη, με τον Κυριάκο Βελόπουλο να προσφέρει κοινοβουλευτική κάλυψη στην επίμαχη διαδικασία. Ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης, που ελέγχει έναν τηλεοπτικό σταθμό, έναν ραδιοφωνικό σταθμό, περιφερειακές εκπομπές και έχει απολαύσει ευνοϊκή μεταχείριση από το ΕΣΡ με σβησμένα πρόστιμα, συντάχθηκε με την κυβερνητική πρωτοβουλία, δίνοντας άλλοθι στη Νέα Δημοκρατία.
Η ψήφος του Βελόπουλου δεν ήταν μεμονωμένη. Στον απόηχο του σκανδάλου των υποκλοπών, όπου ο πρωθυπουργός βρέθηκε αντιμέτωπος με σοβαρές καταγγελίες και έρευνες της ΑΔΑΕ, η κυβέρνηση επιχείρησε να αποδυναμώσει την ανεξάρτητη Αρχή, μεταβάλλοντας τις εσωτερικές της ισορροπίες. Για να το επιτύχει, χρειάστηκε την υποστήριξη του προέδρου της Ελληνικής Λύσης. Ο Βελόπουλος προχώρησε σε επίθεση κατά όλων των Ανεξάρτητων Αρχών, παρέχοντας κάλυψη στην κυβερνητική επιλογή, τη στιγμή που τα πρόστιμα που τον αφορούσαν ξεπερνούσαν το ένα εκατομμύριο ευρώ. Μετά την ψηφοφορία, δημοσιεύματα ανέφεραν την ακύρωση μέρους αυτών των προστίμων από το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Την ίδια περίοδο, ο ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε ότι πίσω από τη συμπόρευση Νέας Δημοκρατίας και Ελληνικής Λύσης υπάρχει όχι μόνο πολιτική αλλά και οικονομική συναλλαγή. Ειδικότερα, διατυπώθηκαν ερωτήματα για ενδεχόμενη φορολογική ασυλία υπέρ του Κυριάκου Βελόπουλου, ως αντάλλαγμα για την ψήφο του στις κοινοβουλευτικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης. Η αξιωματική αντιπολίτευση, όπως και το ΠΑΣΟΚ, επισήμαναν τις υπόνοιες ότι η στάση του προέδρου της Ελληνικής Λύσης υπαγορεύεται από εξωπολιτικά κίνητρα.
Ο Βελόπουλος έχει επανειλημμένως ευθυγραμμιστεί με την κυβέρνηση Μητσοτάκη σε κομβικές αποφάσεις, ενώ διατηρεί τον ρόλο του «πατριώτη αντιπολιτευόμενου» μόνο στον λόγο. Οι επικρίσεις του επικεντρώνονται σχεδόν αποκλειστικά στα κόμματα της αντιπολίτευσης, αποφεύγοντας μεθοδικά τη Νέα Δημοκρατία. Παρά τις επιθετικές εκφράσεις εντός Βουλής, οι μεταξύ τους αντιπαραθέσεις δεν έχουν ποτέ στοιχίσει πολιτικά στον Μητσοτάκη, ενώ ο Βελόπουλος εμφανίζεται να τις δέχεται χωρίς αντίδραση.
Ο πολιτικός ρόλος του προέδρου της Ελληνικής Λύσης φαίνεται να εδραιώνεται ως συμπληρωματικός προς την κυβέρνηση, προσφέροντας στήριξη σε κρίσιμες στιγμές. Το πρόσφατο παράδειγμα με την επίθεση κατά του προέδρου της ΑΔΑΕ, Χρήστου Ράμμου, και τη στήριξη στην αφαίρεση της δυνατότητας εκπομπής από τον Δημοκρατία FM, ενισχύει την εικόνα της συνεργασίας. Ταυτόχρονα, τα οικονομικά και διοικητικά ζητήματα που τον αφορούν φαίνεται να επιλύονται με ταχύτητα.
Οι δημόσιες αντιπαραθέσεις των δύο πολιτικών ηγετών αποδεικνύονται μέχρι στιγμής περισσότερο σκηνοθετημένες παρά ουσιαστικές. Ο Βελόπουλος, που στο παρελθόν υπήρξε συνεργάτης του Γιώργου Καρατζαφέρη και συνοδοιπόρος με άλλα σημερινά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, αναλαμβάνει σήμερα έναν πολιτικό ρόλο ανάλογο με εκείνον του «εφεδρικού συμμάχου». Το αποτέλεσμα είναι να εδραιώνεται στη δημόσια σφαίρα μια σχέση συνενοχής, όπου οι θεσμοί αποδυναμώνονται, η ανεξαρτησία των Αρχών αμφισβητείται και η ελευθεροτυπία δέχεται χτυπήματα.
Η σχέση Μητσοτάκη – Βελόπουλου δεν έχει ακόμη τυπική μορφή συγχώνευσης, ωστόσο πολιτικά λειτουργεί ως ένα κοινό μέτωπο με κοινά συμφέροντα. Σε κάθε κοινοβουλευτική κρίση, σε κάθε θεσμικό αδιέξοδο, η σύμπλευση αυτή αποδεικνύεται κρίσιμη για τη σταθερότητα της κυβερνητικής εξουσίας. Οι υποτιθέμενοι διαξιφισμοί παραμένουν χωρίς αντίκρισμα, ενώ η πολιτική σκηνή ανακυκλώνει πρόσωπα, ρόλους και πρακτικές, ενισχύοντας την αίσθηση ενός κλειστού κυκλώματος εξουσίας.
Οι δυο Κυριάκοι πιστεύουν ότι θα κοροϊδεύουν για πολύ ακόμα την κοινή γνώμη με τους σικέ αγώνες τους μέσα στη Βουλή. Άλλωστε, ο Βελόπουλος φροντίζει πάντα να επιτίθεται μόνο στην αντιπολίτευση. Αντίθετα, δίνει εύκολες πάσες για να μετατρέπεται σε σάκο του μποξ του Μητσοτάκη. Σε καμία από τις ιμιτασιόν μονομαχίες τους δεν έχει βγει νικητής ο αρχηγός της Ελληνικής Λύσης, που δέχεται μοιρολατρικά τους εξευτελιστικούς χαρακτηρισμούς από τον πρωθυπουργό.
Όσο ο Βελόπουλος παίζει σωστά τον ρόλο του μαντρόσκυλου του Μητσοτάκη τόσο θα σταθεροποιείται η θέση του στο πολιτικό σύστημα για μελλοντική χρήση. Όμως, πιο μεγάλες πιθανότητες έχει να βγάλει κάποιος φαλακρός μαλλιά με το… θαυματουργό «αντι-καραφλόν» σκεύασμα που πασάρει ο αθεράπευτα φαλακρός Βελόπουλος, παρά να κάνει αντιπολίτευση στον ομοϊδεάτη του Μητσοτάκη…
του Βασίλη Γαλούπη
