Όσοι δεν βλέπουν ότι έχουμε πέσει στο γκρεμό, εθελοτυφλούν ή αρνούνται να αντικρίσουν την πραγματικότητα. Η Ελλάδα χρειάζεται να ξυπνήσει, να ξαναβρεί πίστη στον εαυτό της, στους ανθρώπους της και στην ιστορία της. Μόνο έτσι η αναγέννηση θα αναπηδήσει από μέσα μας, μέσα από την ενότητα, την αλήθεια και τη δημιουργική αγάπη για τον τόπο.
Έπρεπε να φθάσουμε στο πάτο του βαρελιού για να καταλάβουμε ότι η αναγέννηση του τόπου δεν θα έρθει από μόνη της, αλλά θα αναπηδήσει από μέσα μας, μέσα από την επιστροφή στις βασικές ελληνικές αξίες (Πίστη, Πατρίδα, Οικογένεια), τη διαφάνεια, την αλήθεια και τη δημιουργική αγάπη για τον τόπο. Να θυμηθεί την παιδεία που διαμόρφωνε ελεύθερους ανθρώπους, την κοινωνία που νοιαζόταν, την πολιτεία που υπηρετούσε.
Ας ξεκινήσουμε από το σχολείο. Υπάρχει ανάγκη για μια ελληνική παιδεία με αξιακό περιεχόμενο, όπου οι νέοι θα μαθαίνουν όχι μόνο γνώσεις, αλλά και ήθος, υπευθυνότητα, σεβασμό και αγάπη για την πατρίδα.
Η επένδυση σε προγράμματα που ενισχύουν τον εθελοντισμό, την κοινωνική προσφορά και τη δημιουργική σκέψη μπορεί να ξαναδώσει στους νέους πίστη στις δυνάμεις τους, και αυτό είναι η βάση κάθε αναγέννησης.
Σε μια εποχή διάλυσης των κοινωνικών δεσμών, πρέπει να στηριχθούν πολιτικές που ενισχύουν την οικογένεια, τα νέα ζευγάρια και τη γέννηση παιδιών. Να δώσουμε λύση στο δημογραφικό πρόβλημα μαζί με ένα γενναίο πρόγραμμα περιφερειακής αναγέννησης. Παράλληλα, η προώθηση τοπικών πρωτοβουλιών, κοινοτικών συνεταιρισμών, τοπικών δικτύων αλληλεγγύης και υποστήριξης ηλικιωμένων και πολυτέκνων μπορεί να δείξει έμπρακτα πως η αλληλεγγύη δεν είναι θεωρία, αλλά καθημερινό έργο.
Μια Ελλάδα που νοιάζεται για τον διπλανό της είναι μια Ελλάδα που ξαναβρίσκει τον εαυτό της.
Μπορούμε να συμβάλουμε στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης, δείχνοντας στην πράξη ότι η πολιτική μπορεί να λειτουργεί με διαφάνεια και ανιδιοτέλεια. Η δέσμευση για οικονομικό ήθος, λογοδοσία, απουσία εξαρτήσεων και ανοιχτή συμμετοχή των πολιτών στη λήψη αποφάσεων μπορεί να αλλάξει ριζικά την πολιτική κουλτούρα της χώρας. Όταν ο πολίτης δει ειλικρίνεια και καθαρότητα, ξαναπιστεύει. Και τότε συμμετέχει.
Υπάρχει ακόμη φως, γιατί υπάρχουν ακόμη Έλληνες που πιστεύουν, εργάζονται και προσφέρουν χωρίς ιδιοτέλεια, και αυτοί οι άνθρωποι δείχνουν ότι η ελπίδα δεν είναι θεωρία. Είναι πράξη, ζωντανή και δυνατή. Είναι η σπίθα που μπορεί να ανάψει ξανά την καρδιά της Ελλάδας.
Η ΝΙΚΗ μπορεί να συμβάλει σε αυτή την αναγέννηση, όχι ως «κίνημα σωτήριας», αλλά ως κίνημα ανθρώπων που θέλουν να κάνουν ξανά την Ελλάδα Μεγάλη και να πιστέψει στον εαυτό της.
«Η Ελλάδα δεν τελείωσε, απλώς χρειάζεται να ξαναθυμηθεί ποια είναι».
Γεώργιος Νικολάκος, τομεάρχης Αποδήμου Ελληνισμού της ΝΙΚΗΣ
Επικεφαλής της θεματικής ομάδας Ψηφιακής Διακυβέρνησης
