Η ιδεολογικοποίηση της ανθρώπινης ζωής συνιστά την μέγιστη κατάπτωση του Νομικού πολιτισμού και κατ’ επέκταση μίας στέρεης δημοκρατίας διότι αποδεικνύεται επί τη πράξει, ότι πρόκειται αμιγώς δια μία θεωρητική διακήρυξη άνευ ουδενός αντικειμενικού αντικρίσματος, απλώς μία νεοπαγής ρητορική αμιγώς ερειδόμενη, εις το προπύργιο των Μ.Μ.Ε, ήτοι της τιθασεύσεως, της φύσει δυσήνιας ανδραποδώδους μάζας.
Ο πολίτης δεν αντιλαμβάνεται την αντικειμενική πραγματικότητα ελλείψει ορθολογιστικής και οξυμμένης εν ταυτώ κριτικής σκέψεως, δοθέντος ότι, εμπιστεύεται τυφλά τα μέσα μαζικής εξαπατήσεως τα οποία εντέλλονται ευθέως εκ των εκάστοτε ταγών της καθεστωτικής πολιτικής ορθότητας, οι οποίοι, υπό τον μανδύα της εκάστοτε κυβερνήσεως και της πάσης λογής φερόμενου ποικίλου ιδεολογικού χρωματισμού, επί της ουσίας αποτελούν μόνιμο εντολοδόχο των γνωστών τοις πάσι υπερεθνικών διευθυντηρίων.
Ασφαλώς η ως άνω τοποθέτηση, φέρεται ως ανεξιχνίαστη εκ της μάζας των πολιτών η οποία ευθυγραμμίζεται δια μιας και αμελλητί προς τις επιταγές των εγκάθετων ακροβολισμένων δημοσιογράφων του συστήματος, οι οποίοι τελούν εις διατεταγμένη υπηρεσία επί τω τέλει να διαστρεβλώσουν την αντικειμενική αλήθεια, να παρελκύσουν-συγχύσουν την κοινή γνώμη, ούτως ώστε να μετατρέψουν την πληροφόρηση σε παραπληροφόρηση, εν άλλοις λόγοις εις φαιά προπαγάνδα απευθυνόμενη αποκλειστικά προς μία άφρονα, άνου και κριτικά εξαρθρωμένη υδαρή μάζα.
Εις επίρρωση των ως άνω είναι ότι τα Μ.Μ.Ε συνιστούν, καίτοι αντιβαίνει προδήλως προς την Συνταγματική έννομη Τάξη, επί τη πράξει, την πρώτη εξουσία, η οποία ασκεί άφατη και απίστευτη επιρροή προς την κοινή γνώμη δια μέσου των συστηματικά ψευδών και υποβολιμιαίων μηνυμάτων τα οποία διακινούνται προς χειραγώγηση των πολιτών.
Η αυθαίρετη αυτή αναγόρευση των διαύλων αυτών, δηλονότι, των μέσων μαζικής εξαπατήσεως ιδίως των ραδιοτηλεοπτικών μέσων αλλά και των διαδικτυακών πλέον ειδησεογραφικών πομπών, εις πρώτη εξουσία επιβραβεύεται και με την δωροδοκία των με αδιαφανή κονδύλια εκ της εκάστοτε κυβερνήσεως ακριβώς δια να παραχαραχθεί η αντικειμενική αυτή πραγματικότητα.
Εν τω πλαισίω αυτώ το πλήθος εν είδει αρένας απλώς καταναλώνει την είδηση άνευ ουδεμίας ανάλυσης, συγκριτικής επισκόπησης και διύλιση με αποτέλεσμα να άγεται και φέρεται ασυνειδήτως προς μία πλασματική και κατασκευασμένη πραγματικότητα.
Με γνώμονα την ως άνω μείζονα σκέψη και θεωρώντας δεδομένη την ως άνω πραγματικότητα ο πολίτης ουδόλως δύναται να αντιληφθεί την αντικειμενική πραγματικότητα ότι η ανθρώπινη ζωή συνιστά έντιμα και ειλικρινά την υπέρτατη αξία δια κάθε Πολιτεία την οποία οφείλει να σέβεται να τιμά και προασπίζει.
Εις την Ελλάδα η αξία της Ζωής και η απονομή της Δικαιοσύνης εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα και διαφοροποείται αναλόγως την ιδεολογία εάν δηλαδή η τελευταία αναλόγως τις πολιτικές σκοπιμότητες αποτελεί το εργαλείο ικανοποίησης των υπερεθνικών συμφερόντων, εις τον αντίποδα εις αντίθετη περίπτωση ουδείς λογαριάζει την ανθρώπινη Ζωή πολιτών η οποία αντιβαίνει προς τα όποια συμφέρονται εξυπηρετούνται.
Τούτο το διαπιστώσαμε με την δολοφονία Φύσα, δύο μέτρα και δύο σταθμά, δίχως να συμψηφίζω συνθήκες οι καταστάσεις, απλώς τα θίγω υπό έποψη θεσμών, δημοκρατίας και η Δικαιοσύνη, από την μία πλευρά η μία δολοφονία, πλην όμως εις τον αντίποδα ως προς την εν ψυχρώ δολοφονία δύο στελεχών της Χρυσής Αυγής εις το Ν. Ηράκλειο τον Νοέμβριο του 2013, ήτοι του Φουντούλη και του Καπελώνη, ουδέναν άγγιξε, ούτε οι οιμωγές των γονέων αυτών των παιδιών ευαισθητοποίησαν κανέναν δια άγνωστος και ανεξήγητους σήμερα λόγους.
Ο μεν δολοφονηθείς Φύσσας έχει μητέρα δια τον ειδεχθές έγκλημα του υιού της, η Δικαιοσύνη είχε αντανακλαστικά και ορθώς , όμως εξ αντιδιαστολής, δια τις μητέρες όμως των παιδιών του Φουντούλη και του Καπελώνη, ουδείς ενδιαφέρθηκε όχι μόνον δια την απονομή της Δικαιοσύνης αλλά ούτε καν δια την σύλληψη των δραστών δια την αποτρόπαιη και ιδιαζόντως ειδεχθή αυτή ανθρωποκτονία.
Η ως άνω κατάσταση περιγράφει ότι παρά τις στεντόρειες χρόνιες ρητορικές ο ολοκληρωτισμός ενδημεί παρά την επίφαση του μανδύα υπό τον οποίο περιβάλλεται η εύθραυστη Δημοκρατία μας, οι αναθυμιάσεις της σηψαιμικής αυτής ατμόσφαιρας πυορροεί και όζει άχρι σήμερον.
Χαράλαμπος Β Κατσιβαρδάς
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
