Ερωτευμένοι: Ο έρωτας είναι ένα ανώριμο συναίσθημα, αν και συναρπαστικά γοητευτικό. Είναι μία παλινδρόμηση στη βρεφική κατάσταση, όταν το «εγώ» ήταν «εμείς». Είναι η λαχτάρα αναβίωσης της μακαριότητας που νιώθαμε ως μωρά στην αγκαλιά της μητέρας. Αυτή η λαχτάρα, που πάντοτε υποφώσκει, μετατρέπεται σε ανάγκη, όταν δεν είμαστε ικανοποιημένοι από τη ζωή μας. Τότε ο έρωτας, αν και απρόσκλητος επισκέπτης, είναι πάντοτε καλοδεχούμενος!
Με άλλα λόγια, ερωτευόμαστε, όταν δεν είμαστε καλά. Το εγώ συρρικνώνεται και μαζί του όλες οι ευθύνες και τα ακανθώδη προβλήματά μας. Αναζητάμε μία κρυψώνα, για να γλιτώσουμε από τη ζωή, στην αγκαλιά του Άλλου.
Ο έρωτας είναι πλανευτής. Ο αγαπημένος Άλλος είναι η επιτομή της τελειότητας. Η εξιδανίκευση είναι το πρώτο σύμπτωμα του έρωτα. Προβάλλουμε στο ποθούμενο πρόσωπο όλες μας τις ανάγκες και φαντασιώνουμε πως θα τις ικανοποιήσει -ακριβώς όπως μία μητέρα καλύπτει τις ανάγκες του μωρού της.
Κάτι τέτοιο, ωστόσο, δε συμβαίνει ποτέ. Ο Άλλος μάς ματαιώνει αναπόφευκτα και αυτή η ματαίωση αποκαθιστά τη σχέση μας με την πραγματικότητα. Σε κάποιες περιπτώσεις, τον ερωτά θα τον διαδεχθεί η αγάπη, ενώ σε κάποιες άλλες, ο ερωτευμένος θα περιέλθει στην αξιοθρήνητη κατάσταση, που αποκαλούμε ερωτική απογοήτευση, πενθώντας όχι το πρόσωπο που «έχασε», αλλά τη φαντασιωσική επιθυμία ότι όλες του οι ανάγκες θα ικανοποιούνταν. Πενθεί ουσιαστικά για τον έρωτα που χάθηκε ως συναίσθημα, γιατί «ερωτευόμαστε περισσότερο τον πόθο μας παρά το αντικείμενο του πόθου μας».
Ένα εύλογο ερώτημα που αναδύεται είναι εάν ερωτεύονται οι ώριμοι άνθρωποι, εφόσον ο έρωτας είναι ανώριμος. Κανείς δε μένει στο απυρόβλητο. Όλοι μας διανύουμε φάσεις ευαλωτότητας και ανασφάλειας, και γινόμαστε τρωτοί. Κάποιος, ωστόσο, που έχει κατακτήσει ένα υψηλό επίπεδο ωριμότητας, έχει πληρέστερη επίγνωση των αναγκών του.
Ενδεχομένως να είναι σε θέση να αναγνωρίσει τι του συμβαίνει και να αφεθεί σχεδόν ηθελημένα στο ερωτικό καρδιοχτύπι. Επίσης, γνωρίζοντας τι έχει ανάγκη, είναι πιθανό να κάνει καταλληλότερη επιλογή ερωτικού συντρόφου, να είναι πιο φειδωλός στις εξιδανικεύσεις του Άλλου και κάπως πιο ρεαλιστής. Από εκείνους, όμως, τους ρεαλιστές εκπροσώπους του μαγικού ρεαλισμού, που φλερτάρει με το ρομαντισμό!
