Κατά τη διάρκεια του δείπνου απόψε στην Ουάσιγκτον, έπεσα σε μια συζήτηση με μια μικρή ομάδα αντιφρονούντων γιατρών για το τι συμβαίνει στον κόσμο και επιστρέψαμε στις ίδιες ερωτήσεις που προσπαθούσαμε να απαντήσουμε τα τελευταία τρία χρόνια. Για παράδειγμα, γιατί τα ασφαλή παλιά φάρμακα όπως η υδροξυχλωροκίνη και η ιβερμεκτίνη καταστέλλονται με θρησκευτικό φανατισμό;
Ανάμεσα στις αληθινές ιστορίες που συζητήσαμε ήταν αυτή ενός καθηγητή χημείας που μια μέρα σχεδίασε το μόριο της υδροξυχλωροκίνης στον πίνακα κιμωλίας. Ένας μαθητής ανέφερε την «επικίνδυνη» ενέργειά του στους διευθυντές του σχολείου, οι οποίοι τον επέπληξαν δριμύτατα για αυτό.
Ένας άλλος άνδρας παρακάλεσε τους γιατρούς και τους διοικητές του νοσοκομείου να δώσουν ιβερμεκτίνη στην ετοιμοθάνατη μητέρα του. Το αίτημά του απορρίφθηκε, αλλά ώθησε την ασφάλεια του νοσοκομείου να τον ερευνά κάθε μέρα που την επισκεπτόταν, για να βεβαιωθεί ότι δεν προσπάθησε να περάσει λαθραία ιβερμεκτίνη στη μαμά του.
Η Ιβερμεκτίνη —ένα βασικό φάρμακο του ΠΟΥ, που κάποτε θεωρούνταν «θαυματουργό φάρμακο» για τη θεραπεία της τύφλωσης του καταρράκτη, οι εφευρέτες του οποίου τιμήθηκαν με το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής— έγινε κυριολεκτικά ανάθεμα .
Ένας φαρμακοποιός κάλεσε πρόσφατα έναν γιατρό τρεις φορές στη σειρά, για να βεβαιωθεί ότι ο γιατρός συνταγογραφούσε HCQ για ρευματοειδή αρθρίτιδα και όχι για COVID-19. Είναι πιθανό ότι ο φαρμακοποιός ήλπιζε ότι μια από τις κλήσεις του θα πήγαινε στον τηλεφωνητή, ώστε να έχει την προσποίηση ότι καθυστερεί τη συνταγή. Γιατί τέτοια εξαιρετική επιμέλεια και επαγρύπνηση; Δεν έχει κάτι καλύτερο να κάνει ο φαρμακοποιός;
Μετά τη φανατική καταστολή ασφαλών παλαιών εγκεκριμένων από τον FDA φαρμάκων, τα νέα, πειραματικά εμβόλια mRNA – COVID-19 επιβλήθηκαν στην ανθρωπότητα με ακόμη πιο φανατικό ζήλο, και έγιναν αντικείμενα – οιωνοί θρησκευτικής ευλάβειας. Όποιος έχει αμφισβητήσει ακόμη και την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητά τους έχει διωχθεί ανηλεώς.
Πώς να εξηγήσετε αυτή τη συγκεχυμένη κατάσταση πραγμάτων; Για σχεδόν τρία χρόνια έχουμε ερευνήσει μια σειρά από μεμονωμένους ανθρώπινους και θεσμικούς παράγοντες που φαίνεται να διαδραματίζουν εξέχοντα ρόλο. Συχνά μιλάμε για τις τεράστιες φαρμακευτικές εταιρείες και τους φίλους τους σε διεθνή ιδρύματα, όπως ο Gates και ο Rockefeller.
Με τη σειρά τους φαίνεται να αποτελούν μέρος μιας ευρύτερης ιεραρχίας που αποτελείται από το DOD, το DARPA, το NIH, το BARDA, το FEMA και το DHS. Αυτοί οι θεσμοί, με τη σειρά τους, εξαρτώνται από τον τεράστιο μηχανισμό χρηματοδότησης χρέους που είναι η ψυχή όλων των κρατικών λεβιάθαν.
Ταυτόχρονα, έχουμε συζητήσει την παράλογη συμπεριφορά που έχουμε παρατηρήσει σε μαζική κλίμακα, τόσο μεταξύ κρατικών όσο και ιδιωτικών παραγόντων. Ενώ ο φόβος έχει παίξει έναν προφανή ρόλο, από μόνος του δεν μπορεί να εξηγήσει το παράξενο και κακόβουλο δράμα που έχουμε δει.
Μέσα στο κίνημα της ιατρικής ελευθερίας, πριν από λίγους μήνες ξέσπασε μια διαμάχη μεταξύ του γιατρού Peter Breggin και του ψυχολόγου Matthias Desmet. Θαυμάζω πολύ τον Δρ Μπρέγκιν και το έργο του. Θεωρώ ότι το βιβλίο του, COVID-19 and the Global Predators: We Are the Prey (Εμείς είμαστε η λεία), είναι ένα μεγαλειώδες έργο επιστημονικής και ερευνητικής αναφοράς.
Ωστόσο, βρήκα επίσης το βιβλίο του Desmet, The Psychology of Totalitarianism , να περιέχει πολλές συναρπαστικές παρατηρήσεις και πειστικά επιχειρήματα, που μου θυμίζουν παρόμοιες παρατηρήσεις του Ελβετού ψυχαναλυτή, Carl Jung.
Αμφιβάλλω ότι αυτή η διαμάχη θα επιλυθεί ποτέ γιατί η ανθρώπινη συμπεριφορά δεν μπορεί να μετρηθεί και να περιγραφεί με επιστημονικούς όρους. Το γιατί οι άνθρωποι, ατομικά και ομαδικά, συμπεριφέρονται όπως συμπεριφέρονται, είναι συνήθως ένας συνδυασμός συναισθημάτων και επιθυμιών που διαμορφώνονται από υλικές συνθήκες, έθιμα και συνήθειες. Μερικές φορές, είναι προφανές όταν μάζες ανθρώπων επηρεάζονται και χειραγωγούνται από την προπαγάνδα, αλλά είμαστε επίσης ικανοί να είμαστε παράλογοι, αυτοκαταστροφικοί και καταστροφικοί για κανέναν απολύτως εξακριβωμένο λόγο.
Απόψε στην Ουάσιγκτον —στο τέλος μιας βραδιάς μακράς συζήτησης— επιστρέψαμε στα αντίστοιχα δωμάτια του ξενοδοχείου μας, ακόμα αβέβαιοι για το τι συμβαίνει και γιατί.
Γιατί ο γερουσιαστής Ρον Τζόνσον, είναι ουσιαστικά μόνος στη συνέχιση της έρευνάς του; Γιατί ο Δρ. Peter McCullough – ένας ήπιος ιατρός που διαβάζει και παραθέτει λογοτεχνία με κριτές – έγινε το θέμα μιας ενορχηστρωμένης και αδυσώπητης εκστρατείας για να του αφαιρεθεί κάθε θέση, διαπιστευτήριο και πιστοποίηση που έχει αποκτήσει στη μακρά καριέρα του ?
Η σκέψη τέτοιων ερωτημάτων τα τελευταία χρόνια μου θυμίζει συχνά τον χαρακτήρα Μεφιστοφελή στο διάσημο έργο του Γκαίτε, Φάουστ , ο οποίος αυτοσυστήνεται ως εξής:
Ich bin der Geist der stets verneint!
Und das mit Recht; denn alles was
entsteht Ist werth daß es zu Grunde geht;
Drum besser wär’s daß nichts entstünde.
So ist denn alles ήταν ihr Sünde,
Zerstörung, kurz das Böse nennt,
Mein eigentliches Element.
Στα Ελληνικά:
Είμαι το πνεύμα που συνεχώς αναιρεί!
Και δικαίως? Για οτιδήποτε έρχεται σε ύπαρξη,
Αξίζει να χαθεί.
Θα ήταν καλύτερα να μην υπήρχε τίποτα.
Όλα όσα αποκαλείτε αμαρτία,
Καταστροφή και κακό,
είναι το αληθινό μου στοιχείο.
Ο διαρκώς αναζητητής και ερευνητής Φάουστ, δεν αποσύρεται από τον Μεφιστοφελή, αλλά τον εμπλέκει σε συζήτηση, θέλοντας ξεκάθαρα να μάθει περισσότερα γι’ αυτόν, τη φύση του και τα κίνητρά του. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Γκαίτε, ήταν ο ίδιος ένας φυσικός επιστήμονας που ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για την οπτική και το χρωματικό φάσμα. Τόσο αυτός όσο και ο πρωταγωνιστής του, φαινόταν να αποδέχονται ότι δεν υπάρχει λογική εξήγηση για το τι παρακινεί τον Μεφιστοφελή – το πνεύμα που πάντα αναιρεί, του οποίου το πραγματικό στοιχείο είναι η αμαρτία, η καταστροφή και το κακό.
Ο Μεφιστοφελής, φαίνεται να ενσωματώνει το περίεργο γεγονός ότι οι άνθρωποι μπορεί να συμμετέχουν σε διεφθαρμένες και καταστροφικές επιχειρήσεις που δεν έχουν πραγματικά νόημα. Κανένα ιδιαίτερο κίνητρο όπως η επιθυμία για χρήματα ή δύναμη δεν μπορεί να το εξηγήσει αρκετά. Τελικά, ποια είναι η ικανοποίηση της απόκτησης χρημάτων και της άσκησης εξουσίας για τους ηλικιωμένους που έχουν ήδη τόνους και από τα δύο και λίγα χρόνια ζωής;
Αναδημοσίευση από το Substack του συγγραφέα
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι οι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις απόψεις της Prime News.
πηγή TheEpochTimes
