Ενώ η ελληνική επικαιρότητα επιμένει να επικεντρώνεται σε θέματα δευτερεύουσας σημασίας, όπως η πρόθεση μεταφοράς της ευθύνης για το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη στο Υπουργείο Άμυνας, η διεθνής σκηνή βιώνει εξελίξεις που προκαλούν ανατροπές στο παγκόσμιο εμπόριο και τη γεωπολιτική σταθερότητα. Η απόφαση του Προέδρου Τραμπ να επιβάλει δασμούς 100% στην Κίνα, μετά τους πρόσφατους δασμούς στην Ινδία, σηματοδοτεί την κλιμάκωση ενός εμπορικού πολέμου με ευρείες και επικίνδυνες συνέπειες.
Η συγκεκριμένη κίνηση, που δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης ως προς τον στόχο της, αποσκοπεί στον περιορισμό του εμπορικού πλεονάσματος της Κίνας, το οποίο προκαλεί ισχυρούς τριγμούς στις οικονομικές ισορροπίες. Παρά το κόστος που θα επωμιστεί ο αμερικανικός καταναλωτής, κυρίως τα μικρομεσαία στρώματα, το διακύβευμα για την αμερικανική κυβέρνηση είναι η επαναπατρίωση της παραγωγής, ένα εγχείρημα δυσχερές και μακρόχρονο, που συναντά πλήθος εμποδίων, μεταξύ των οποίων και η έλλειψη κατάλληλου εργατικού δυναμικού.
Παράλληλα, η εξάρτηση της αμερικανικής βιομηχανίας υψηλής τεχνολογίας από τις σπάνιες γαίες που προμηθεύεται αποκλειστικά από την Κίνα, καθιστά την κατάσταση ιδιαίτερα εύθραυστη. Η πρόθεση της Κίνας να ανταποδώσει με περιορισμούς στις εξαγωγές αυτών των κρίσιμων πρώτων υλών εγείρει σοβαρούς κινδύνους για την τεχνολογική βιομηχανία των ΗΠΑ, η οποία θα αναγκαστεί να αναζητήσει εναλλακτικές λύσεις σε ένα εξαιρετικά απαιτητικό περιβάλλον.
Ταυτόχρονα, η εμπορική πολιτική Τραμπ προϊδεάζει για τη δημιουργία γεωγραφικών και οικονομικών ζωνών προστατευτισμού, αντί της παραδοσιακής, έστω και προβληματικής, πολυμερικής συνεργασίας. Η σκληρή στάση δεν περιορίζεται στους σαφείς αντιπάλους, όπως η Κίνα, αλλά επεκτείνεται σε κρίσιμους εταίρους, όπως η Ινδία και οι ευρωπαϊκές χώρες, με στόχο τον περιορισμό του εμπορικού ελλείμματος της υπερδύναμης.
Οι συνέπειες αυτής της πολιτικής παραμένουν απρόβλεπτες, καθώς η συρρίκνωση του διεθνούς εμπορίου θα επηρεάσει όλους τους παίκτες της παγκόσμιας οικονομίας. Ο ίδιος ο Τραμπ, παρά τις αντιφάσεις και την απρόβλεπτη φύση του, παραμένει ο ρυθμιστής των εξελίξεων, δεδομένου ότι ηγείται της ισχυρότερης χώρας στον κόσμο.
Η Ελλάδα, με όλα τα εσωτερικά προβλήματα και αδυναμίες της, δεν μπορεί να παραμείνει αμέτοχη ή προστατευμένη απέναντι σε αυτές τις ανακατατάξεις, παρά το γεγονός ότι είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η φανερή παρακμή και η εσωτερική αδυναμία της ΕΕ την εκθέτουν σε κινδύνους που ξεπερνούν τα δικά της όρια.
Παράλληλα, η χώρα μας καλείται να αντιμετωπίσει έναν γείτονα με αναθεωρητικές και επεκτατικές βλέψεις, που, αν και αποφεύγει προς το παρόν άμεσες επιθετικές ενέργειες, αξιοποιεί την εμπλοκή του σε άλλες περιοχές, όπως η Συρία και το Ιράκ, για να διατηρεί έναν εύθραυστο στρατηγικό έλεγχο. Η σημερινή συγκυρία δεν είναι δεδομένη, και η Ελλάδα οφείλει να προετοιμαστεί ενόψει της επόμενης κρίσιμης φάσης.
Η πολιτική της κυβέρνησης δεν μπορεί να περιορίζεται στο απλό δόγμα αποφυγής κρίσης στο δυτικό της μέτωπο, αφήνοντας στο απυρόβλητο τις μελλοντικές προκλήσεις που αναπόφευκτα θα έρθουν.
