Μια δεκαετία μνημονίων και μια τριετία με πανδημία και ενεργειακή κρίση, σε συνδυασμό με τις αντιλαϊκές πολιτικές που γονάτισαν τον ελληνικό λαό, έκαναν την δημόσια υγεία ένα τριτοκοσμικό καταρρέον σύστημα. Οι Έλληνες πολίτες υπέστησαν τρομακτικές απώλειες στην πρόσβαση άλλα και την ποιότητα των υπηρεσιών της Υγείας, ενός αδιαπραγμάτευτου αγαθού. Κάποιοι ευθύνονται για την λεηλασία στο ΕΣΥ που συνέβη όλα αυτά τα χρόνια, και οφείλουν να λογοδοτήσουν.
Αυτή είναι η επιδίωξη της Διεθνούς Αμνηστίας που με μια επαινετή πρωτοβουλία προσφεύγει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή Κοινωνικών Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης, καταγγέλλοντας τις κυβερνήσεις των μνημονίων για τις πολιτικές, τις αποφάσεις και τις πράξεις τους στον τομέα της υγείας.
Η προσφυγή που κατατέθηκε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή Κοινωνικών Δικαιωμάτων, περιγράφει με λεπτομέρεια τις καταστροφικές επιπτώσεις στην υγεία από τα μέτρα λιτότητας που εφάρμοσαν οι ελληνικές αρχές μετά την οικονομική κρίση του 2009/2010.
«Περισσότερο από μια δεκαετία ύφεσης και μέτρων λιτότητας έχουν γονατίσει το σύστημα υγείας της Ελλάδας, προκαλώντας επιπτώσεις στην ανταπόκρισή του στην πανδημία του Covid. Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι ζωτικής σημασίας να δράσουμε ώστε να λογοδοτήσουν οι αρχές για τις αρνητικές συνέπειες των αποφάσεών τους στα δικαιώματα των ανθρώπων», δήλωσε η Sanhita Ambast, ερευνήτρια και σύμβουλος για τα Οικονομικά, τα Κοινωνικά και τα Πολιτιστικά Δικαιώματα.
«Η σημερινή ενέργεια στέλνει σαφές μήνυμα προς όλες τις κυβερνήσεις: Δεν έχουν ασυλία ως προς τον έλεγχο, και πρέπει να λογοδοτήσουν για τις βλαβερές συνέπειες των αποφάσεών τους στους ανθρώπους και στα οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματά τους».
Η καταστροφή της δημόσιας υγείας είναι ένα πολυετές και συνεχιζόμενο έγκλημα κατά του ελληνικού λαού που αποδίδεται σε όλες τις μνημονιακές κυβερνήσεις. Και βέβαια αυτό το έγκλημα έχει ενταθεί από την παρούσα κυβέρνηση, η οποία αποσάθρωσε το ΕΣΥ, κατέστρεψε την ισότιμη και δωρεάν πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες, άνοιξε διάπλατα την πόρτα στην παρασιτική δράση του ιδιωτικού τομέα και μεταχειρίζεται την υγεία ως εμπόρευμα.
Εμπορευματοποίηση της Υγείας, υποχρηματοδότηση του ΕΣΥ, τρομακτικές ελλείψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, συγχωνεύσεις και «λουκέτα» σε νοσοκομεία, τραγική υποβάθμιση των δομών της περιφέρειας, υποβάθμιση του ΕΚΑΒ, ελλείψεις υλικοτεχνικού εξοπλισμού, εικόνες ντροπής με ράντζα και φορεία να πλημμυρίζουν διαδρόμους, είναι μερικές μόνο παράμετροι που διαμορφώνουν το μαύρο τοπίο της υγείας.
Με την πρόφαση ενός δήθεν «νοικοκυρέματος» της οικονομίας, το αγαθό της Υγείας έγινε πεδίο κυβερνητικών πειραματισμών και περικοπών, προς όφελος των δανειστών. Μεταξύ 2009 και 2017, οι δημόσιες δαπάνες περικόπηκαν σε όλους τους τομείς κατά 32% και οι δαπάνες για την υγεία μειώθηκαν κατά σχεδόν 43%. Οι μεταρρυθμίσεις σταδιακά μετακύλησαν το κόστος υγειονομικής περίθαλψης προς τους ασθενείς. Επιπλέον, τα τρία προγράμματα οικονομικής βοήθειας που συνήφθησαν με τους πιστωτές της Ελλάδας περιλάμβαναν όρους εκ ων οποίων ορισμένοι ενθάρρυναν, ή επηρέασαν, τα μέτρα λιτότητας που οδήγησαν σε ένα αποδυναμωμένο σύστημα υγείας.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις με την εφαρμογή των μέτρων λιτότητας κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης παραβίασαν διατάξεις του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη σχετικά με το δικαίωμα στην Υγεία. Με τις πιέσεις των ευρωπαίων και την συναίνεση των ελληνικών κυβερνήσεων, εφαρμόστηκε μια παρατεταμένη πολιτική χρεωκοπίας (και) στον τομέα της υγείας, με αποτέλεσμα να αποψιλωθεί το δημόσιο σύστημα, και όλο αυτό να «σκάσει» ως υγειονομική «βόμβα» μεγατόνων εις βάρος του λαού.
Η Διεθνής Αμνηστία έχει καταγράψει στο παρελθόν τις επιπτώσεις της οικονομικής πολιτικής στο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης της Ελλάδας, μεταξύ άλλων στην έκθεσή της του 2020 «Ανάνηψη τώρα: Το ελληνικό σύστημα υγείας μετά από μια δεκαετία λιτότητας».
